برترین ذخایر نفتی استراتژیک دنیا
ذخایر نفتی استراتژیک دهه‌هاست که تضمین کننده کشورها در مقابل بحران‌های عرضه نفت به شمار می‌رود و می‌تواند به کشورهای واردکننده کمک کند تا از اثرات بحران در مناطق صدور نفت یا پیامدهای بحران در مسیرهای مهم عرضه نفت، مانند تنگه هرمز که حدود یک سوم کل صادرات نفت جهان از آن عبور می‌کند، بکاهند.
به گزارش خبرنگار بین‌الملل انرژی امروز، تاکنون کشورهای بسیاری در زمینه افزایش میزان ذخایر نفت خام خود سرمایه‌گذاری کرده و بسیاری نیز در حال ارزیابی احتمال ساخت ذخایر استراتژیک بزرگتر هستند. اما نگهداری این ذخایر به شیوه سنتی بسیار پرهزینه بوده، و تغییر مدیریتشان به گونه‌ای که منعکس‌کننده تحولات معاصر باشد، ضروری به نظر می‌رسد.
آمریکا دارای بزرگترین ذخایر نفتی استراتژیک در جهان است، اما درتلاش است بخش عمده‌ای از این ذخایر را به فروش برساند، درحالیکه چین که دارنده دومین ذخایر نفتی در جهان به شمار می‌رود؛ قیمت پایین نفت را مغتنم شمرده و با تمام توان در حال افزودن بر میزان ذخایرش است.
اوایل این ماه و برای نخستین بار در طول تاریخ، چین بالغ بر 550000 بشکه نفت به قیمت 28.8 میلیون دلار از آمریکا خریداری کرد که امری بی‌سابقه به شمار می‌رود. ظاهرا دولت آمریکا به این نتیجه رسیده که ذخایر استراتژیک نقش مهمی در امنیت انرژی کشور ایفا نمی‌کنند. از زمان تحریم نفتی غرب توسط اعراب در اوایل دهه 1970، آمریکا میلیون‌ها دلار برای ساخت و نگهداری ذخایر نفت استراتژیک هزینه کرده است.
این ذخایر که در انبارهای زیرزمینی سواحل لوئیزیانا و تگزاس نگهداری می‌شوند، تا 17 مارس در حدود 693.4 میلیون بشکه نفت در خود جای داده بود. اما اکنون، نگهداری این ذخایر پرهزینه به نظر می‌رسد و یکی از دلایل آمریکا برای به فروش رساندن آنها، هزینه نگهداری و تامین بودجه ذکر شده است.
چین
شتاب چین در ذخیره‌سازی نفت هم از اواخر 2007 آغاز شده و این کشور در تکاپوست تا با استفاده از قیمت پایین نفت، حجم ذخایر نفتیش را افزایش دهد. اما برخلاف آمریکا که معمولا میزان ذخایرش را گزارش می‌دهد، اطلاعات مربوط به ذخایر چین ناگفته باقی مانده، به همین دلیل آمار و ارقام به دست آمده برپایه حدس و گمان بوده و آژانس‌های خبری مختلف، گزارشات ضدونقیضی منتشر می‌سازند.
طبق گزارش منتشر شده توسط تحلیلگران موسسه JP Morgan Chase در 29 ژانویه 2017، تا اواخر سال گذشته، ظرفیت ذخایر استراتژیک نفتی چینی‌ها تقریبا 400 میلیون بشکه بوده که هنوز تا دست یافتن به میزان مطلوب 511 میلیون بشکه، راهی درازی باید پیموده شود.
ژاپن
ژاپن دارنده سومین ذخایر استراتژیک نفتی دنیاست که بالغ بر 324 میلیون بشکه گزارش شده و در مواقع بحرانی، نه از این ذخایر استفاده کرده و نه در تلاش است به آن بیفزاید. به اعتقاد مسئولان کشور این میزان ذخایر برای مرتفع ساختن نیازهای کشور در مواقع ایجاد بحران عرضه کافی به نظر می‌رسد.
کره جنوبی
اگرچه کره جنوبی با دارابودن 146 میلیون بشکه نفت، حائز رتبه چهارم درمیان برترین ذخایر استراتژیک نفتی دنیاست، اما در این کشور ذخایر برای استفاده‌های گوناگونی درنظر گرفته شده است: 92.6 میلیون بشکه متعلق به ذخایر استراتژیک نفتی و 26.6 میلیون بشکه در اختیار شرکت ملی نفت کره، و مابقی برای مبادلات و مصارف تجاری درنظر گرفته شده است. اگرچه کره نیز در تلاش است از قیمت پایین نفت بهره‌مند شده و بودجه اختصاص یافته به ذخایر استراتژیک نفتی را از 54.9 میلیارد وون در 2015 به 90 میلیارد وون در 2016 افزایش داده است.
اسپانیا
اسپانیا با دارابودن 120 میلیون بشکه ذخایر نفتی استراتژیک، پنجمین رتبه را در این لیست دارد. به گزارش اداره سیاست گذاری اتحادیه اروپا، مقامات این کشور برنامه ریزی کرده اند برای ثابت نگهداشتن میزان ذخایر و در حد امکان افزایش آن، 90 روز از مصرف داخلی کشور را به این منظور اختصاص دهند.
هند
اگرچه هند درمیان کشورهای دارنده برترین ذخایر نفتی قرار نمی گیرد، اما مقامات این کشور برنامه ریزی کرده اند 90 روز از واردات نفت را به افزایش میزان ذخایر اختصاص دهند. در حال حاضر ذخایر نفت خام هند بالغ بر 39.1 میلیون بشکه گزارش شده و دولت مقرر کرده تا 2020، 91 میلیون بشکه دیگر نیز به آن اضافه شود.
دلایل فروش ذخایر نفتی آمریکا
نگاهی اجمالی به آمار ارائه شده نشان می‌دهد که تمامی این کشورها به استثناء آمریکا، در تلاش هستند یا موقعیت کنونی خود را حفظ کرده و یا میزان ذخایر نفتی شان را افزایش دهند.
در سال 2007 جورج بوش، رییس‌جمهوری آمریکا، در سخنرانی سالانه خود در کنگره، خواستار افزایش حجم ذخایر استراتژیک آمریکا به یک میلیارد و 500 میلیون بشکه در آینده نزدیک شد و از آن زمان تاکنون، این کشور مبالغ هنگفتی صرف این امر کرده؛ به نحوی که گفته می‌شود ذخایر نفت استراتژیک پرهزینه ترین سرمایه‌گذاری آمریکا در زمینه امنیت انرژی به شمار می‌آید.
اما با بروز انقلاب شیل بسیاری احساس کردند که دیگر نیازی به افزودن میزان ذخایر نیست، از سوی دیگر مدرن‌سازی زیرساخت‌های فرسوده به حدود دو میلیارد دلار هزینه نیاز دارد که بدون آن، امکان استفاده از این ذخایر در مواقع ضروری امکان پذیر نخواهد بود. در ماه آگوست، وزارت انرژی آمریکا گزارشی مبنی بر بازبینی استراتژی ذخایر نفتی استراتژیک به کنگره ارائه کرده و در ماه دسامبر، کنگره لایحه موقتی مبنی بر فروش 375 میلیون دلار معادل نفت خام از ذخایر استراتژیک را صادر نمود.
شرکت بریتیش پترولیوم یکی از بزرگترین خریداران ذخایر نفتی آمریکا است و تاکنون 5.4 میلیون بشکه نفت به ارزش 278 میلیون دلار از ذخایر نفت خام آمریکا خریداری نموده. شرکت عرضه و بازاریابی Valero نیز 83 میلیون دلار در ازای 1.6 میلیون بشکه نفت پرداخت نموده است.
به گزارش نشریه پلاتس، علاوه بر این دو شرکت، چین از طریق شرکت PetroChina International، شعبه خارجی غول چینی PetroChina، از فروش این ذخایر بهره مند شده است.
به اعتقاد آدام زیمینسکی، رئیس اداره اطلاعات انرژی آمریکا، دلیل اصلی فروش ذخایر نفتی استراتژیک آمریکا، کاهش میزان واردات این کشور از اوپک و دستیابی به استقلال انرژی تا 2026 است. اما کشورهای دیگر از آسیب‌پذیری بسیاری در مقابل هرگونه اختلال در عرضه انرژی برخوردارند، به همین دلیل امیدوارند این ذخایر استراتژیک، آنها را از هرگونه گزندی که به امنیت انرژیشان آسیب برساند، مصون نگهدارد.
