70 درصد نفت خام زیرِ زمین بماند؟

نفت سنگ ماسه کانادا بسیار آلاینده است و احتمالا میبایستی دست از استخراج آن برداشته شود.
به گزارش خبرنگار بینالملل «انرژی امروز»، پیش از این هم گروههای زیست محیطی نگرانی خود را از این بابت اعلام کرده بودند اما امروزه بسیاری از شرکتهای بزرگ نفتی هم به این نتیجه رسیدهاند.
الدار سیتره، مدیر اجرایی استات اویل به رویترز گفته است که «بسیاری از سوختهای فسیلی باید در همان زیر زمین باقی بمانند، زغال سنگ حتما باید بماند اما خواهید دید که نفت و گاز هم همین سرنوشت را خواهند داشت و این طبیعی است. در استات اویل ما به دنبال انواع مختلف منابع هستیم. ما به دنبال اکتشاف نفت خام سنگین یا نفت ماسه سنگ نیستیم. این سیاست در جهت دستیابی بیشتر به نفت با کربن کمتر است».
البته در کنار همه اینها، استات اویل در خانه خود تحت فشار است: چاههای میادین شمالگان این شرکت در دریای بارنتس در حال خشک شدن هستند و فصل حفاری مایوس کنندهای دارند.
بر همین اساس، اویل پرایس مینویسد اگر قرار باشد نفت خام سنگین و ماسه سنگ استخراج نشوند، یعنی نفت بسیاری در زمین باقی خواهد ماند. بر اساس اعلام سازمان زمین شناسی ایالات متحده، حدود 70 درصد از مخازن نفت اکتشاف شده دنیا به صورت نفت سنگین و قیر هستند.
این نوع نفت هم بیشتر در ونزوئلا و کانادا یافت میشود.
سال گذشته؛ استات اویل استخراج نفت ماسه سنگ کانادا را کنار گذاشت و هر آنچه را که در این حوزه داشت به شرکت آتاباسکا فروخت.
اما استات اویل تنها شرکتی نیست که به چنین ریاضتی تن داده است. اویل پرایس نوشته است که شرکت کونوکوفیلیپس هم دارایی خود به ارزش 13.3 میلیارد دلار را در نفت ماسه سنگی به شرکت سنووس انرژی فروخت.
رویال داچ شل هم 4.1 میلیارد دلار فروش دارایی از نفت ماسه سنگ به منابع طبیعی کانادا داشت.
حتی اکسون موبیل هم 3.5 میلیارد بشکه نفت ماسه سنگی خود را فروخته است. دلیل این امر هم نامناسب بودن این نوع نفت در بازار امروزه انرژی عنوان شده است. غول نفتی فرانسه، توتال، هم اوایل امسال سرمایهگذاری خود در پروژه نفت ماسه سنگی فورت هیل را به نصف رسانده است.
عمدهترین دلیل برای این اقدام شرکتهای بزرگ، دلایل اقتصادی عنون شده است. استخراج نفت ماسه سنگی گران است، به ویژه در پروژههای میادینی که تاکنون اکتشافی در آنها صورت نگرفته است، و مدیران این صنایع دیگر تمایلی برای صرف سرمایهگذاریهای هنگفت بر سر این میادین ندارند.
پروژههای نفت ماسه سنگی دههها زمان میبرد و حتی میتواند هزینههای بهرهبرداری اندکی هم داشته باشد اما هزینه توسعه آنها بسیار بالاست.
فاینشنال تایمز هم به نقل از مدیر اجرایی کونوکوفیلیپس میگوید که این شرکت از این پس در هیچ پروژه نفتی که قیمت سربهسر آن بیش از 50 دلار باشد سرمایهگذاری نخواهد کرد.
ریان لانس گفته است که بیشتر سرمایهگذاریهای جدید شرکت در نفت شیل خواهد بود. او ادامه میدهد: تا زمانی که هزینهها به کمتر از 50 دلار نرسد نمیتوان کاری از پیش برد، تا زمانی که هزینهها کمتر از 40 دلار نشود نمیتوانید در تخصیص اعتبارات و سرمایهها موفق عمل کنید.
اویل پرایس مینویسد که اقتصاد مربوط به نفت شیل هنوز هم مشکوک است، حجم زیادی از صنعت نفت شیل از بدهی رنج میبرد و سود کمی هم تولید کرده است.
البته خصیصه منحصر به فردی که نفت شیل دارد این است که حفاری یک چاه نفت شیل و در خط قرار گرفتن آن زمان کمی نیاز دارد. به بیان دیگر نفت ماسه سنگی زمان زیادی برای حفاری لازم دارد، در حد چند سال.
لانس میگوید «باید سرمایه زیادی در دورهای یک یا دوساله وجود داشته باشد که با این وضعیت نوسانات قیمت نفت هم انعطافپذیری نشان دهد».
کنار گذاشتن پروژههای نفتی کانادا به این معنی نیست که تولید نفت ماسهسنگی در حال کاهش است. IEA میگوید که تولید نفت کانادا تا سال 2022 حدود 900 هزار بشکه افزایش مییابد و تولید نفت بالای 5 میلیون بشکه در روز باقی میماند، هرچند تمام این پیشبینیها بسته به این است که خطوط لوله نفت کانادا تا چه حد پیشرفت میکند.
به هر حال این موضوع نشان میدهد که فشار روز افزونی برای صنعت نفت وجود دارد تا هزینههای خود را کاهش دهد تا بتواند در دنیای پروژههای پروژههای سنگین هیدروکربنی دوام بیاورد.
آنچه که اخیرا در خصوص سرمایهگذاریهای نروژ در شرکتهای نفتی رخ داده نشان آشکاری است از این موضوع که سرمایهگذاران بیش از پیش نگران سرمایههای خود در بخش نفت و گاز هستند.
در خصوص استات اویل هم که بخشی از آن تحت مالکیت دولت نروژ است موضوع روشن است. آیندهای که محصولات هیدروکربی خواهند داشت به این معنی است که پروژههای جدید نفت ماسهسنگ محکوم به خاموشی هستند.
رویترز از قول تام الاکوت، تحلیلگر وودمکنزی مینویسد «سرمایهگذاری در منابع هیدروکربنی در حال سختتر شدن هست و چشمانداز اقتصادی و نیز خطری که مالیات کربن در آینده خواهد داشت یک نوع اخطار به کسانی است که پورتفولیوی با شدت کربن بالا دارند».



