ابزارهای نظارتی شورا برای عملی شدن قوانین ایمنی کارایی ندارد
شهر تهران، دائما با خطر بروز بحران مواجه است؛ بحران‌های ناشی از بلایای طبیعی احتمالی مانند زلزله و همچنین بحران‌هایی ناشی از عدم توجه به مسائل ایمنی در شهرسازی که آخرین نمونه این بی‌توجهی‌ها حادثه «پلاسکو» بود.
به گزارش «انرژی امروز»، ترس از زلزله در حالی همچنان بر سر این شهر سایه انداخته که این سوال همواره مطرح است که آیا تهران در مقابل چنین اتفاقاتی تاب ایستادن دارد و شوراها در این عرصه چگونه نقش آفرینی می‌کنند؟
دکتر کامبد امینی حسینی رئیس پژوهشکده مدیریت خطرپذیری و بحران پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی در گفت‌وگو با ایسنا،در مورد ایمنی تهران و آمادگی این شهر در زمان بحران، اظهار کرد: تقریبا همه می‌دانند که تهران از نظر خطر زلزله کاملا مستعد و آسیب‌پذیر است و از این نظر وضعیت خوبی نداریم. چه ساخت و سازهایی که در گذشته صورت گرفته و چه ساختمان‌هایی که در حال حاضر ساخته می‌شوند مقاومت لازم را در برابر زلزله ندارند. این انتظار را داریم که زلزله در ایران خسارت‌های سنگینی را به بار بیاورد.
این دانشیار پژوهشگاه زلزله‌شناسی در مورد اینکه شورای شهر و شهرداری تهران به عنوان دو ابزار نظارتی و عملی چه عملکردی در این زمینه دارند، عنوان کرد: موضوع ایمنی تهران را تنها نمی‌توانیم به یک نهاد ربط بدهیم. تمام دستگاه‌های مرتبط و خود مردم در این زمینه نقش‌هایی دارند. از افرادی که دنبال ساختمان‌سازی با مصالح ارزان و بی‌کیفیت هستند تا شهرداری که نظارت درستی انجام نداده است و همچنین خود دولت.
رئیس پژوهشکده مدیریت بحران اضافه کرد: ما ازنظر وجود قوانین مشکلی ندارم بلکه مسئله اصلی الزام‌آور نبودن مصوبات شورا است. خلاصه بگویم که این کم توجهی به خطرات، حاصل بی‌توجهی مردم، شهرداری و دولت است.
وی در عین حال بااشاره به مشکل در عدم اجرای مصوبات و نظارت بر آن، گفت: اختیارات شورای شهر محدود است و به همین دلیل مصوبات اجرایی نمی‌شوند. در این حوزه قوانین خوبی نوشته شده است اما مشکل، اجرای آنهاست و متاسفانه مصوبات چه از طرف مجلس باشند یا شورای شهر و چه از طرف دولت باشند، الزام‌آور نیستند.
امینی حسینی گفت: بر اساس سیاست‌های کلی نظام در زمینه کاهش ریسک که تصویب شد و توسط مقام معظم رهبری ابلاغ شد؛ قرار بود ظرف مدت 10 سال از 84 تا 94 تمام بافت‌های فرسوده اصلاح شوند اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه بیشتر هم شد. ضوابط و مصوبات شوراها خیلی ضمانت اجرایی ندارند تا زمانی که قوانین الزام‌آور نباشند اتفاقی رخ نمی‌دهد. وقتی قرار است یک ساختمان ساخته شود از ابتدا تا زمانی که پایان‌کار می‌گیرد باید تحت نظر نظام مهندسی باشد. در همه جای دنیا به این شکل است. وقتی نظام مهندسی نمی‌تواند کاری انجام دهد، شهرداری و شورای شهر هم نمی‌توانند کاری کنند. این فرایند در سطح بالاتری مشکل دارد.
