برخورد اوپک با نفت شیل در روز واقعه
برخورد بین اوپک و صنایع نفت آمریکا به روز واقعه خود نزدیک می‌شوند.
به گزارش خبرنگار بین الملل «انرژی امروز» انقلاب نفت شیل، در حال تبدیل شدن به بزرگ‌ترین جهش در تاریخ نفت و گاز است، و این کشور را تبدیل به یک بازیگر مهم در عرصه جهانی می‌کند.
شیل زلزله‌ای بود که بر جان عربستان سعودی و اوپک افتاد و آنها را مجبور کرده تا با روسیه، رقیب قدیمی خود هم‌پیمان شوند تا بر بازار جهانی چیره شوند.
تا کنون این هم‌پیمانی موثر واقع شده است و ذخایر جهانی نفت کاهش می‌یابد و قیمت نفت به بالاترین میزان خود در دو سال گذشته رسیده است. اما سازمان کشورهای صادرکنده نفت، اوپک، و روسیه در وین گرد هم خواهند آمد تا توافق کاهش تولید را ادامه دهد، اما این وزرا هنوز نمی‌دانند تولید نفت ایالات متحده در سال 2018 در پاسخ به این توافق کاهش تولید چه خواهد کرد.
بر همین اساس، پائولو اسکارونی، رییس پیشین غول نفتی انی، می‌نویسد که «توافق کاهش تولید موثر بوده است، این امر واقعا تصمیم درستی بوده است و این توافق با روسیه هم بسیار حیاتی بوده است».
این فعال عرصه نفت و گاز معتقد است که اوپک قدرتی همچون روسیه ندارد. تبدیل ایالات متحده به بزرگ‌ترین تولید کننده نفت دنیا تغییر بسیار بزرگی به وجود آورده است».
در عربستان سعودی، محمد‌بن سلمان، در حال ایجاد تغییرات ریشه‌ای در اقتصاد این کشور است که یکی از این تغییرات فروش بخشی از آرامکو است که می‌تواند بزرگ‌ترین عرضه عمومی اوراق بهادار در دنیا شود.
ونزوئلا هم به عنوان عضو دیگر اوپک، در بحران اقتصادی فرو رفته و در حال انفجار اقتصادی از داخل است.
کاهش مازاد
تلاش اعضای اوپک برای از بین بردن مازاد نفت بازار نتیجه داده است. اوپک می‌گوید آنها امسال توانستند در کشورهای توسعه یافته 183 میلیون بشکه نفت را کاهش دهند، که برابر با نیمی از میزان مازاد عرضه بود، حالا این مازاد عرضه 154 میلیون بشکه است.
این امر باعث شده است که در بازار معاملات لندن، که در تابستان به 45 دلار در هر بشکه رسیده بود، حالا در ماه نوامبر 64.65 دلار می‌رسد.
بلومبرگ معتقد است که این موفقیت تا حدی به دلیل معکوس شدن اتهاماتی است که اوپک به عنوان یک تعیین کننده در بازار سال‌های 1970 تا 1980 داشت. هرچند 14 عضو این سازمان هنوز 40 درصد نفت دنیا را تولید می‌کنند، سهم آنها از آن زمانی که اقتصاد دنیا را به بندگی گرفته بودند کاهش یافته است.
لوییس جیوستیک، مشاور مرکز مطالعات استراتژیک بین‌الملل و رییس سابق پترولوس ونزوئلا می‌گوید «شاید مردم گمان کنند که اوپک از بین رفته است اما وزیر انرژی عربستان، خالد الفلاح در ایجاد یک توافق و اتحاد بین اعضای اوپک و غیر اوپک، به ویژه روسیه برای مهار تولید، موفق عمل کرده است».
پارادوکس قیمت
هنوز هم علائمی از مخالفت‌ها در اوپک وجود دارد، بسیاری از حفاران نفت شیل در تگزاس و داکوتای شمالی در حال از دست دادن موفقیت خود هستند. این شرکت‌ها احتمالا پیش از این هم تا حد ممکن به کاهش هزینه‌ها و بالا بردن بهره‌وری روی آورده‌اند و سرمایه‌گذاران آنها در نهایت بر سودآوری پافشاری می‌کنند.
مارک پاپا، مدیر اجرایی شرکت توسعه منابع سنتینیال در ماه سپتامبر گفته بود که شیل آن‌طور که همه مردم فکر می‌کنند «گرگ بزرگ بد» نیست.
بیکرهیوز می‌گوید بعد از یک سال افزایش حفاری توسط بهره‌برداران آمریکایی، حالا این حفاری‌ها در ماه جولای به حالت یکنواخت درآمده شرکت‌هایی چون Pioneer Natural Resource اهداف تولیدی خود را کاهش داده‌اند.
با صداهای ناهماهنگی که برخی اعضای اوپک داشتند، مقامات اوپک تصمیم گرفتند از متخصصان خود بخواهند به یک نتیجه مشخص برسند، و با این حساب آینده نفت شیل در هاله‌ای از ابهام فرو می‌رود.
مایک ویتنر، رییس تحقیقات بازار نفت در Societe Generale در نیویورک می‌گوید پارادوکسی که اوپک با آن مواجه است این است که هر اندازه این سازمان در تقویت قیمت موفق عمل کند، به همان اندازه تولید کنندگان شیل جسورتر می‌شوند.
امروزه بر اساس پیش‌بینی‌هایی که آژانس بین‌المللی انرژی گفته است، افزایش تولید نفت شیل ایالات متحده در سال آینده به اندازه‌ای خواهد بود که بتواند بسیاری از قربانی‌هایی را که اوپک و روسیه داشته‌اند از بین ببرد، اشباع بازار را دست‌نخورده باقی گذارد. از طرفی بازگشت امروزی قیمت حتی می‌تواند انرژی بیشتری به شیل بدهد.
به اعتقاد ویتنر، اوپک به جای این‌که نشان دهد سال آینده پیروز میدان خواهد بود و دوباره میزان تولید خود را کاهش دهد، احتمالا در یک تلاش بی‌فرجام گیر خواهد کرد.
وینتر ادامه می‌دهد «من نمی‌دانم قرار است اعضای اوپک چطور به این توافق خود پایان دهند. آنها مجبور هستند تولید خود را در آینده‌ای قابل پیش‌بینی مدیریت دهند».
همکاری‌های نامحدود می‌تواند روابط بین روسیه و عربستان را دچار مشکل کند. اد مورس، رییس بخش تحقیقات سیتی‌گروپ در نیویورک، می‌گوید: هرچند اتحاد بین عربستان و روسیه به آنها امکان داده است تا «در نبرد به دست آوردن سهم بازار آتش‌بس اعلام کنند» احتمالا زمانی که با جریان بی‌رحم صادرات نفت از ایالات متحده مواجه شوند، باز هم مجبور شوند جنگ بر سر مشتریان را کنار گذارند.
مورس می‌گوید: درحالی که صادرات نفت خام ایالات متحده از نزدیک به صفر سه سال گذشته به مقداری رسیده است که برابر با کل مجموع صادرات اعضای کوچک اوپک است، به طور روزافزونی رویارویی کارتل‌های نفتی در حال افزایش است. و «پایان بازی این است که یک شیل با عظمت ترسناک در دنیا به وجود می‌آید».
