اگر روحانی نمی‌آمد…

سعید ساویز | روزنامه‌نگار و کارشناس حوزه انرژی

تصور کنید اگر ریاست‌جمهوری در ایران می‌توانست 12 ساله باشد. چه اتفاقی می‌افتاد؟ فقط تصور کنید که ادامه سیاست‌های دولت قبل یعنی هنوز اقای جلیلی به همراه مترجم راهی جلسات 5+1 می‌شد و هر روز تحریم جدیدی برقرار می‌شد. نمی‌دانم اگر چنین می‌شد دیگر چیزی برای تحریم شدن برایمان باقی مانده بود یا نه؟ شاید تاکنون شهرداری تهران بجز تولید برق از زباله مجبور بود برایمان پوشاک و دارو و ده‌ها چیز دیگر هم از زباله تولید کند؟

شاید هم در وضعیت هواپیماها امروزه به جایی رسیده بودیم که جداً تنها امیدمان شده بودوعده هواپیماسازی ملی. بر اساس قطعنامه‌های شورای امنیت قطعاً امار فروش نفتمان به صفر رسیده بود و مجبور می‌شدیم تمامی نفتکش‌هایمان را فرا خوانده و تبدیل می‌شدند به مخزن ذخیره روی آب که مالامال از نفت بیات شده بودند.

 فازهای پارس جنوبی در همان درصدهای تکمیل شده 60 و 70 امروزه چشم انتظار قطعات حیاتی و کلیدی بوده و بدون کارایی در خواب می‌ماندند و شاید هم تمامی برج‌ها و سازه‌های فلزی بلندشان لانه پرندگان شده بود.

بعید می‌دانم که پولی برای کاسبان تحریم و دلالان دکل باقی می‌ماند که در جهت توسعه اقتصاد چین کالاها و دکلهای مرجوعی را به گرانترین قیمت به کشور وارد کنند شاید همه انها خانواده و دارایی‌های خود را به استرالیا منتقل می‌کردند. شاید الان به مانند ونزوئلا مجبور بودیم برای شیر خشک دارو و یا حتی نان صف‌های طولانی بایستیم و زبانم لال به غارت فروشگاههای بزرگ بپردازیم… باورتان نمی‌شود ؟در ونزوئلا هم کسی 8 سال پیش باور نمی‌کرد.

احتمالا تا امروز موفق می‌شدند به طور کامل دریاچه ارومیه و تالاب هورالعظیم و تالاب شادگان و تالاب انزلی و زاینده رود را خشک کرده و بدهد در جایش برای محرومین مسکن مهر بسازند البته اگر خوزستان به دلیل ریزگردها کارش به تخلیه اضطراری نکشیده بود. از ستاره خلیج فارس تا آن موقع آنچنان ناامید می‌شدیم که شاید به‌عنوان آهن قراضه می‌فروختینش و جایش گندم وارد می‌کردیم.

اما هر چه بود سانترفیوژها همچنان می‌چرخیدند البته نه سانترفیوژهای نسل سوم که امروزه در ایران نصب شده است همان سانتریفیوژهای نسل اول با بازدهی کمترشان شاید هم آن دختر بچه تا امروز در زیرزمین خانه‌شان آن اتم وعده داده شده‌اش را ساخته بود و ما را از غرب و شرق و شمال و جنوب بی‌نیاز کرده بود.

حتما اگر روحانی نیامده بود امروز صدا و سیما به جای انتقادات از دولت هر روز اخبار پیشرفت‌های ما و اما رو ارقام خوشبختی و بهروزی در کشور و امار شوربختی ناکامی و جرم و جنایت در دنیای غرب را پخش می‌کرد. یادش بخیر ان وقتها وقتی اخبار می‌دیدم احساس می‌کردم که الیس در سرزمین عجایبم.

نمی دانم در رقابت بین تورم و رکود همزمان امروز چه حال و روزی داشتیم و ایا در اقتصاد تورم سر به افلاک کشیده بود یا رکود ریشه اقتصادمان را خشکانده بود ، شاید تا به امروزهر دلار معادل انقدر ریال شده بود که در شمارش صفرهایش مدام اشتباه می‌کردیم.

اگر روحانی نیامده بود امثال ظریف و جهانگیری همچنان تنها کارشان تدریس در دانشگاه بود ب ز‌ها به عنوان شق القمر کننده اقتصادی و یار دبستانی ما در دور زدن تحریم‌ها مورد وثوق و احترام والبته خدا می‌داند حساب کتابش تا به امروز چقدر شده بود.

اگر روحانی نیامده بود همچنان مجبور بودیم دستمال کاغذی و پوشک بچه وارد کنیم ، مجبور بودیم گندم وارد کنیم تنها مشتری پروژه‌های نفتی‌مان چینی‌ها بودند با هر شرایط و قیمتی که خودشان بخواهند و باید دکل‌های چینی را به قیمتی بیش از انچه قیمت دارند می‌خریدیم البته اگر در میانه راه دکل گم نمی‌شد. اگر روحانی نمی‌آمد باید خودروهای تولید داخل را با بی‌کیفیت‌ترین حالت به بالا ترین قیمت می‌خریدیم و حتی به قطعات هولوگرام‌دار ایساکو هم نمی‌توانستیم اعتماد کنیم.

پس از گذشت چهار سال از دولت تدبیر امید به میانه راه رسیده‌ایم؛ حال انتخاب با خودمان است می‌توانیم ادامه دهیم یا بازگردیم…..