جولان واسطه ها و بی تجربه ها
تحریم نیستیم؛ خوشبختانه سایۀ تحریم با تدابیر مسئولان ارشد نظام و دولت، از سر صنعت پتروشیمی ایران برداشته شده و مشکلات صادرات محصولات پتروشیمی به دلیل اعمال تحریم نیست. در اردیبهشت سال جاری، چین قانون مبارزه با پول شویی و تأمین مالی تروریسم را براساس دستورالعمل FATF (The Financial Action Task Force) اجرا کرده است که در پی آن شرکتهای ایرانی در حوزۀ صادرات با مسائلی مواجه شدند و به همین دلیل در صادرات، وقفهای ایجاد شد.برخلاف آنچه ازسوی برخی ادعا میشود، اعمال تحریم های جدید موجب بروز مشکلات نشده است. قانون مبارزه با پول شویی مسئلۀ جدیدی نیست و در تمام دنیا اجرا میشود. در ایران نیز این قانون در 1386 تصویب شد و درحال اجراست. قطعاً در چنین شرایطی برای انتقال پول حاصل از صادرات محصولات پتروشیمی، شرکتها باید مستندات لازم را به بانکها ارائه دهند. با اجرای قانون مبارزه با پول شویی، بانکها محافظهکارانهتر برخورد میکنند و تعهدات بیشتری میخواهند. بنابراین از شرکتهای ایرانی نیز سؤال میکنند، اما محصولات پتروشیمی و کالاهای صادراتی ما به هیچ وجه مشمول تحریم نیستند.بیشترین دغدغه درمورد بازار چین به افزایش تولید محصولات پتروشیمی در آن کشور مربوط میشود. خود تولیدکنندگان چینی، به ویژه در بخش پلیمر، در برابر واردات مقاومت میکنند؛ زیرا پلیاتیلن را با تخفیف ویژه ارائه میدهند، بنابراین با پلیاتیلنهای وارداتی میانۀ خوبی ندارند. ازسوی دیگر همچنان انباشتگی موجودی در بنادر وجود دارد؛ درواقع درمورد بازار چین، بیشتر بحث مارکت مطرح است تا مباحث حاشیهای.هماکنون صادرات محصولات پتروشیمی انجام میشود و هیچ مشکلی هم وجود ندارد. در این بین شرکتهایی که در کشور مقصد دفتر نمایندگی دارند، موفقتر هستند. این درحالی است که اکثر شرکتهای پتروشیمی دفتر و امکانات لازم را ندارند، غیر از بازرگانی پتروشیمی که شرکتی است با 25 سال سابقة حضور مستمر در بازارهای دنیا. اکنون فروش محصولات پتروشیمی توسط واسطهها صورت میگیرد و بسیاری از دفاتری هم که ایجاد شده، ناموفق عمل کردند؛ چون تجربه لازم را ندارند. بازرگانی یک علم است و نمیتوان 6 ماهه یا یک ساله، آن هم در صنعت پتروشیمی به موفقیت های بازرگانی دست یافت. قرار نیست یک سال دفتر دایر کنند و انتظار موفقیت هم داشته باشند. البته قطعاً محصول آنها را میخرند، اما بحث بازار و رقابتهای منفی نیز وجود دارد. معضلاتی همچون کاهش قیمتها و تعرفههای آنتیدامپینگ ناشی از این است که مجتمعهای پتروشیمی میخواهند به صورت مستقیم وارد بازارهای جهانی شوند؛ درحالی که هیچ جای دنیا چنین کاری انجام نمیشود. حتی هلدینگها که به زعم خود موفق هستند نیز خوب عمل نمیکنند. رقابت در داخل کشور اشکال ندارد و به نفع تولیدکننده ها هم خواهد بود، اما رقابت منفی در عرصۀ بین المللاز کشور، به نفع کشور نیست؛ زیرا امروزه در دنیا همه به دنبال ائتلاف هستند تا قدرت چانهزنیشان بالا برود و تعیینکنندۀ قیمت باشند. ما از امکاناتی همچون دفاتر فروش، انبار، سیستم حمل و نقل، نیروهای متخصص، نیروهای بومی، شرکتهای متعدد و امکانات لجستیکی برخورداریم. بازرگانی پتروشیمی میتواند مبادلات بانکی رابه خوبی انجام دهد و مشکلی در این زمینه وجود ندارد. این مجموعه بعد از 30 سال، زیر و بم کار کردن را به خوبی بلد است، اما برای گذر از موانع نقل و انتقال پول صادرات، باید از امکانات لازم برخورداربود. شرکت بازرگانی پتروشیمی جزو سرمایههای کشور است و باید دید پشت صحنۀ این موضوع چیست که یک عده نمیخواهند موفقیت آن را شاهد باشند.