میخواهند IPC را هم مانند کرسنت بدنام کنند
علی شهرویی، کارشناس انرژی در گفتوگو با «انرژی امروز» بابیان اینکه یک کمپین دائمی علیه آقای روحانی در دو بخش تشکیلشده بود، گفت: «یکی برجام و دیگری IPC. همین دو مورد موجب شد در برخی از عرصهها نتواند دستاوردهای خود را به خوبی برای مردم تبعین کند. درصورتیکه هم در برجام و هم در نفت دولت دستاوردهای خوبی داشته است»
وی ادامه داد: «در حوزه نفت تلاش کردند دستاوردهای دولت با مانور دادن بر IPC و پیوند دادن این برند با برند کرسنت تحتالشعاع قرار دهند درحالیکه هم IPC و هم کرسنت کاملاً قابل دفاع است. کرسنت مسالهای حقوقی بوده و در حال طی کردن مراحل خود است و بههیچعنوان مسالهای نیست که از سوی مخالفان مطرح میشود. کرسنت اگر ایراداتی هم داشت میشد با مذاکره با طرف مقابل ایرادات آن برطرف شود و ما امروز بهجای اینکه پس از سالها تولید، صادرات گاز را از میدان خود نداشته باشیم میتوانستیم درآمد حاصل از آن را صرف سرمایهگذاریهای دیگر کنیم.»
شهرویی با تاکید بر اینکه «در بحث IPC مخالفتها و هجمههایی که به دولت وارد میشد از جانب کسانی بود که میخواستند سدی را در برابر سرمایهگذاری خارجی ایجاد کنند»، گفت: «آنها میخواستند از برند IPC با کمپین خود مانند کرسنت برندی منفی در اذهان عمومی بسازند و از این طریق با IPC نیز مقابله کنند. درحالیکه IPC از دستاوردهای بسیار خوب در حوزه سرمایهگذاری خارجی، انتقال تکنولوژی، اشتغال و هم استفاده بهینه از حداکثر ظرفیتهای سازندگان و پیمانکاران خارجی داشته باشد.»
وی ادامه داد: «انتقادات جزئی به برخی از بندهای قراردادهای نفتی وارد است اما همه آنها قابل اصلاح و قابلمذاکره است. اما این هجمهای که به قراردادهای IPC وارد میکنند این است که میگویند شما تقسیم مخزن نفتی را با خارجیها مطرح کردهاید و گویا در حال واگذاری حاکمیت خود بر منابع زیرزمینی خود را زیر سؤال میبریم. درحالیکه اصلاً چنین چیزی واقعیت ندارد. در قرارداد IPC حاکمیت نهایی و حکمیت نهایی درصورتیکه اختلاف با مجموعه وزارت نفت است. اینگونه نیست که مخازن واگذارشده باشد. کسانی میآیند، تکنولوژی روز را به کشور میآورند، و برای استفاده بهینه و حداکثر بهرهبرداری از مخزن و صیانت از منافع در مدتزمان طولانی تضمین میدهند. تضمینی که میدهند و تجهیزاتی که به کشور میآورند به شکوفایی و توسعه اقتصادی کشور کمک میکند. دنیای امروز دنیای تعامل است. امروزه آمریکا و چین در کشورهای یکدیگر سرمایهگذاری میکنند.»
مخالفتها تنها با در نظر گرفتن اغراض سیاسی قابلتحلیل است
این کارشناس حوزه انرژی با تاکید بر اینکه «از دهها میلیارد دلار سرمایهگذاری خارجی طی سه سال گذشته جلوگیری شد»، گفت: دست وزارت نفت را برای انجام قاطعانه قراردادها بستند و دهها میلیارد دلار سرمایهگذاری به تعویق افتاد درحالیکه این سرمایهگذاریها میتواند صدها هزار شغل ایجاد کند. این افراد در زمان خودشان شرایط تحریم را ایجاد کردند و کسی حاضر به سرمایهگذاری در ایران نبود. فازهای پارس جنوبی که باید در سه سال ایجاد میشد در بیش از ده سال ایجاد شد. این سبککار کردن به منافع ملی زیان وارد میکند. میزان برداشت گازی که قطر در این سالها از پارس جنوبی داشت اما ما نداشتیم، موجب ضرر به کشور شد چون نتوانستیم پارس جنوبی را توسعه دهیم.»
وی ادامه داد: «این قراردادهای جدید برای میدان مشترک با عراق نیز هست. اتفاق مشابه پارس جنوبی در عراق هم در حال وقوع است. یعنی کشور عراق بهشدت از میدان مشترک برداشت میکند اما ما توان سرمایهگذاری زیادی نداریم. دولت پیشین 37 میلیارد دلار از بانک مرکزی تسهیلات گرفته و پرداخت نکرده است و وزارت نفت دولت یازدهم 54 میلیارد دلار باید به بانک مرکزی پس دهد. وزارت نفت پولی برای سرمایهگذاری در این حوزهها ندارد و ما باید سرمایهگذاری خارجی داشته باشیم و جز این راه چاره دیگری وجود ندارد.»
شهرویی بابیان اینکه در زمان قدیم تصوری وجود داشت که نفت را زیاد مصرف نکنیم و برای نسلهای بعدی نگهداریم، گفت: «امروز میدانیم نسل بعدی از انرژیهای دیگری استفاده خواهد کرد. مخازن هیدورکربنی هم در آینده نقش چندانی در تأمین انرژی نخواهد داشت و در معادلات انرژی کمرنگ خواهد شد و به سمت حوزههایی مانند شیل گس میرود. میزان ظرفیت استخراج نفت و گاز از لایههای شیل در دنیا شاید بیش از پنج برابر میزان نفت و گاز منابع متعارف است و نقش نفت و گاز هم در معادلات دیپلماسی کمرنگ میشود. به همین دلیل مخالفتهایی که صورت میگیرد را تنها میتوان با در نظر گرفتن اغراض سیاسی تحلیل کرد.»
