«ماموریت غیرممکن» سزارها در سرزمین اهرام؟
این واقعیت که مدیران ارشد هم به طور محرمانه از آن به نام «ماموریت؛ غیرممکن» یاد کرده‌اند نشان از ابعاد تکالیفشان دارد: غول نفتی ایتالیایی انی می‌خواهد از میدان زهر مصر گاز تولید کند آن هم فقط دو سال بعد از اکتشاف آن در آگوست سال 2015.
به گزارش خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز» اما این هفته، این بزرگ‌ترین میدان نفتی مدیترانه، در 200 کیلومتری سواحل مصر، آغاز به کار تولید گاز کرد و تمامی کسانی را که در داخل و خارج شرکت با شک و تردید به این مسئله نگاه می‌کردند را به چالش کشید.
کالیودیو دچازی، مدیر اجرایی انی در مصاحبه‌ای در پورت سعید، شهر غبارآلودی با فاصله 3 ساعته از قاهره که از آن‌جا گاز به سرزمین مصر می‌رسد، گفت: ما بعد از دو هفته برنامه توسعه خود را به وزیر مصر نشان دادیم. هیچ کس باور نمی‌کرد که ما می‌توانیم چنین کاری انجام دهیم و تحلیل‌گران ما را دیوانه می‌پنداشتند؛ حالا ما می‌توانیم بگوییم که آن‌ها اشتباه کردند و ما درست گفته‌ایم.
فاصله زمانی اندک بین اکتشاف و تولید از این میدان در این صنعت چندان به چشم نیامده چون شرکت‌های شیل سریع‌تر از این مدت در تگزاس، داکوتای شمالی و دیگر ایالت‌های ایالات متحده این کار را انجام می‌دهند، معمولا در این شرکت‌ها تولید فقط در عرض چند هفته اتفاق می‌افتد.
بلومبرگ معتقد است برای صنعتی که به مگاپروژه‌های طولانی مدت، با زمان کار یک دهه و یا حتی بیشتر خو گرفته است، خط لوله‌های پیچ‌درپیچ سرسام‌آور، سکوهای فراساحلی و تاسیسات فراوری باعث شده‌اند که زهر با سرعتی هیجان‌آور به خط تولید برسد.
تحلیل‌هایی که انی یک ماه قبل از اکتشاف این میدان انجام داده بود فقط 10 درصد احتمال می‌داد که شاید این پروژه در سال 2019 به مرحله بهرهبرداری برسد. 24 درصد هم اعتقاد داشتند که سال 2021 سال بهرهبرداری از این پروژه است.
این پروژه علاوه بر مزایای سودآوری برای شرکت انی و دستیابی به یک منبع درآمد بزرگ برای دولت مصر، با این امید که میلیاردها دلاری را که صرف واردات گاز از دیگر کشورها می‌کند برای خود خواهد داشت، اگر دیگر شرکت‌ها هم بتوانند چنین کاری انجام دهند باعث خواهد شد که صنعت اکتشاف و تولید گاز تکانی بخورد و احتمالا باعث شود صنایع نفت و گاز فراساحلی با عرضه سریع‌تر محصولات تغییری در خود به وجود آوردند.
البته هنوز هم شک و تردیدهایی نسبت به تکرار تجربه زهر در جاهای دیگر وجود دارد. حفاری در مدیترانه بسیار آسان‌تر از حفاری در محیط یخ زده شمالگان یا فراساحلی بسیار عمیق برزیل است. همچنین، شرکت ایتالیایی انی از افت صنعت نفت به دلیل افت قیمت نفت از 100 دلار سال 2014 به 30 دلار در هر بشکه سود برده و هزینه‌های خود را کاهش داده است.
هر چند مدیر اجرایی انی، شرایط حاکم بر زهر را قبول دارد، اما معتقد است که شرکتش هوشیار و نیز خوش‌شانس بوده است و از این تجربه برای جاهای دیگر هم استفاده خواهد کرد.
انی روش انجام کار در زهر را در دیگر پروژه‌های خود نیز به کار خواهد گرفت.
مدیر اجرایی انی می‌گوید این صنعت باید تمرکز خود را از برون‌یابی منابع به درون‌یابی معطوف کند. همه چیز باید موازی هم حرکت کنند هرچند این باعث می‌شود ریسک بالا رود اما با متخصصانی که در داخل داریم این ریسک‌ها کاهش می‌یابند و و باعث خواهد شد که هزینه‌های کلی کاهش یابند.
این تجربیات در جاهای دیگر هم تکرار شده است. شرکت اکسون موبیل در سال 2015 در فراساحلی گویان یک میدان کشف و در اوایل امسال از آن بهرهبرداری کرد در حالی که قبلا اعلام شده بود تولید این میدان در سال 2020 خواهد بود.
دیگر غول‌های نفتی هم بر کاهش هزینه‌ها متمرکز هستند. استات اویل نروژ در حال کار بر روی پروژه میدان جهان اسوردراپ است که مدعی است با هزینه‌ای بین 4.8 میلیارد تا 6.5 میلیارد دلار یعنی نصف هزینه‌ای که برای فاز اول آن استفاده شده است این میدان را به بهرهبرداری خواهد رساند.
شرکت بی‌پی هم در حال ساده‌سازی طرح‌های مهندسی خود است. این شرکت یک سال پیش مدعی شد میدان نفتیMAD DOG2 در ایالات متحده با 9 میلیارد به جای 20 میلیارد دلار برآورد شده به بهرهبرداری می‌رسد.
هر چند مدیر اجرایی اشرکت انی نسبت به انجام کار خود در میدان زهر مطمئن است اما مهندسان این شرکت چندان طمینان خاطری نداردند. برخی می‌گویند که این ضرب‌العجل در جولای به پایان می‌رسد.
