پهنه‌بندی تهران؛ راهکاری دقیق برای پایش آلودگی مناطق
طی ماه‌های گذشته همزمان با تجربه روزهای پی در پی آلوده و ناسالم در تهران موضوعی با عنوان «متوسط‌گیری یا ماکزیمم‌گیری شاخص کیفیت هوای تهران» مطرح شد که با طرح دیدگاه‌های مختلف همراه بود. یک کارشناس حوزه آلودگی هوا معتقد است ماکزیمم گیری تحت شرایط خاصی باید اعمال شود و در صورت پیاده‌سازی این طرح تعداد بیشتری از شهروندان از خطرات ناشی از آلودگی هوا مصون خواهند ماند.
یوسف رشیدی استاد دانشگاه شهید بهشتی در مورد ماکزیمم‌گیری شاخص کیفیت هوای تهران به جای متوسط‌گیری اظهار کرد: برای اعلام شاخص ماکزیمم کیفیت هوا باید ایستگاه‌هایی محور قرار گیرند که بتوانند نماینده هوای کل شهر باشند و در نتیجه ایستگاه‌های پایش آلودگی هوا باید در نقاطی مستقر باشند که بتوانند وضعیت عمومی شهر را نشان دهند.
وی با اشاره به اینکه این طور نیست که در همه کشورها ماکزیمم شاخص کیفیت هوا، مبنای عمل قرار گیرد، گفت: شهرهای مختلف دنیا با توجه به موقعیت متفاوتی که دارند از دستورالعمل مشخصی تبعیت می‌کنند.
این استاد دانشگاه با تاکید بر ضرورت توجه به محل استقرار ایستگاه‌های پایش آلودگی هوا تصریح کرد: اگر ایستگاه پایش آلودگی هوا در کنار یک پایانه مسافربری مستقر باشد، طبیعی است که غلظت ذرات معلق ثبت شده بسیار بالا خواهد بود بنابراین نمی توان داده‌های این ایستگاه را برای کل شهر محور قرار داد؟ یا وقتی ایستگاهی در یک منطقه دور از ترافیک و آلودگی مستقر است، باز هم نمی توان داده‌های این ایستگاه را به سایر نقاط شهر تسری داد.
شرط لازم برای ماکزیمم‌گیری شاخص آلودگی هوا
به گفته رشیدی، اگر ایستگاه‌های پایش آلودگی هوا در نقاط مناسب استقرار یابند و بتوانند در اعلام شاخص کیفیت هوای شهر نماینده خوبی باشند در این صورت می‌توان با محور قرار دادن ماکزیمم شاخص کیفیت هوا، تمهیداتی را اتخاذ کرد که از جان و سلامت تعداد زیادی از شهروندان حفاظت کنیم، بنابراین اگر ایستگاه‌ها در مناطق درستی از شهر قرار گیرند، ماکزیمم‌گیری شاخص کیفیت هوا فاقد اشکال است.
راهکاری برای پایش دقیق وضعیت آلودگی مناطق مختلف تهران
این کارشناس حوزه آلودگی هوا در ادامه در سایر کشورها نیز این طور نیست که ماکزیمم یا مینیمم محور تصمیم‌گیری برای شهر قرار گیرد بلکه مجموعه‌ای از روش‌های مدل‌سازی وجود دارد که از طریق آن طیفی از غلظت گرد و غبار مورد توجه قرار می‌گیرد. چون عدد ثبت شده در یک ایستگاه صد متر آن طرف‌تر تغییر می‌کند، در نتیجه لازم است پهنه‌بندی آلودگی سطح شهر به شکل نقشه‌های رنگی صورت گیرد.
وی تاکید کرد: راه درست این است که مناطق مختلف شهر را با استفاده از ایستگاه‌های اندازه‌گیری و مدل‌سازی‌ها، به طور دقیق پهنه‌بندی کنیم و بر اساس این پهنه‌بندی بگوییم که کدام مناطق آلوده‌تر هستند و برای این مناطق جداگانه تصمیم‌گیری شود.
رشیدی گفت: این نقشه نشان می‌دهد که در کدام مناطق آلودگی هوا بالا و در کدام مناطق، آلودگی پایین است. اتخاذ تمهیدات به منظور کاهش آسیب‌های ناشی از آلودگی هوا تنها از طریق نصب ایستگاه میسر نیست و در این حوزه نیازمند ابزارهای پیشرفته هستیم.
