شیل اقتصاد نفت جهان را به زانو درآورد

رکوردی که صنایع نفت ایالات متحده به ثبت رسانده است مزاحم تجارت جهانی است.

به گزارش خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز» نفت شیل توانسته تولید نفت ایالات متحده را به بیش از 10 میلیون بشکه در روز برساند، رکوردی که از سال 1970 بی‌سابقه است.

هرچند انتظار می‌رود این رکود چندان دوامی هم نداشته باشد. پیش‌بینی‌های دولت ایالات متحده می‌گوید تولید این کشور در سال 2019 از مرز 11 میلیون بشکه در روز خواهد گذشت و به سطحی خواهد رسید که فقط روسیهبه آن رسیده است.

بر همین اساس رویترز به بررسی اثرات اقتصادی و سیاسی این افزایش تولید نفت ایالات متحده پرداخته و می‌نویسد: این افزایش تولید نفت اثرات اقتصادی و سیاسی بسیاری به همراه خواهد داشت و واردات نفت این کشور را در یک دهه به کمتر از 50 درصد خواهد رساند و مشاغل زیادی برای این کشور ایجاد خواهد کرد و هزینه‌های مصرف کنندگان داخلی را تا 37 درصد نسبت به سال 2008 کاهش خواهد داد.

حالا ترس از کمبود انرژی دهه 1970 جای خود را به «تسلط جهانی انرژی» داده است.

صادرات انرژی ایالات متحده حالا با صادرات نفت خاورمیانه به رقابت برخاسته و مشتریان آسیایی خاورمیانه را از چنگ تولید کنندگان نفت این منطقه خارج کرده است. در یک دهه گذشته تجارت روزانه نفت ایالات متحده بیش از دو برابر شده و به طور متوسط به بیش از 1.2 میلیارد بشکه در هر روز سال 2017 رسیده است.

حالا مشتریان خارجی نفت آمریکا، قیمت وست تگزاس اینترمدیت و بنزین و دیزل ایالات متحده را رصد می‌کنند.

سوال اینجاست که شل تا کجا می‌تواند در این رقابت دوام آورد؟ رشد سریع این صنعت نگرانی‌هایی هم در خصوص پیش‌بینی‌هایی به وجود آورده که برای میزان تولید این صنعت بسیار خوشبینانه هستند.

هزینه‌های کارگران و خدمات در سال‌های اخیر شدیدا رشد کرده و قیمت میادین نفتی قابل حفاری بیشتر شده است و بسیاری از سهام‌داران شیل از بهره‌برداران خواسته‌اند تا بر روی بهبود عملیات‌ها سرمایه‌گذاری کنند تا توسعه حفاری.

اما تولید کنندگان شیل پیش از این از پیش‌بینی‌ها عبور کرده‌اند و بر چالش‌های جدی خود از جمله تلاش‌های سازمان کشورهای صادر کننده نفت، ‌اوپک، غلبه کرده‌اند،‌ غلبه‌ای که از طریق اشباع بازار به دست آمده است.

کارتل‌های تولید کننده نفت باز هم توافق کاهش تولید را تمدید کردند. اما تولید کنندگان شیل برنده نبرد قیمت بودند چون تکنولوژی‌های حفاری خود را بهبود دادند. حالا نفت به بیش از 64 دلار در هر بشکه رسیده و این قیمت خوبی برای تولید کنندگان شیل است تا بتوانند حفاری‌های خود را توسعه دهند.

انفجار صادرات نفت

در نبرد با اوپک،‌ تولید کنندگان شیل، ‌با بهبود بهره‌وری، طراحی بهتر چاه‌ها و عملیات شکست بیشتر نفت بیشتری تولید کردند و در لابی خود برای لغو ممنوعیت صادرات نفت پیروز شدند. در اواخر سال 2015 کنگره ایالات متحده ممنوعیت صادرات نفت را که از سال 1973 و در مقابله با ترفندهای اوپک به کار گرفته بود لغو کرد.

حالا ایالات متحده رزانه 1.7 میلیون بشکه نفت خام صادر می‌کند و امسال ظرفیت صادرات گاز خود را به 3.8 میلیون فوت مکعب در روز خواهد رساند.

تولید نفت در مناطق دورافتاده‌ای چون غرب تگزاس و داکوتای شمالی، باعث شد ساخت خطوط لوله انتقال نفت در ایالات متحده سرعت گیرد. شرکت‌هایی چون کیندر مورگان و اینترپرایس پروداکت 26 هزار مایل خط لوله نفت خام در عرض پنج سال بین 2012 تا 2016 به ین کشور اضافه کردند.

حالا شیل می‌تواند عرضه نفت خود را تقویت کند.

حالا در عرض یک هفته چاه‌های جدیدی حفر می‌شود.

تکنولوژی‌هایی که میادین جدیدی را نشان دادند

فاز بعدی رشد تولید شل، وابسته به تکنولوژی‌های است که می‌تواند نفت بیشتری از اعماق چاه‌ها بیرون بکشد. شرکت‌ها حالا سنسورهایی را در حفاری‌ها به کار می‌گیرند که دقیقا محل نفت را تشخیص می‌دهند و از هوش مصنوعی و بهره‌برداری از راه دور برای حفاری‌ها بهره می‌گیرند.

توسعه سرمایه‌گذاری به تولید کنندگان امکان می‌دهد تا چاه‌های بیشتری در مناطقی که کمتر کارآمدتر بودند استفاده کنند، تکنولوژی به آنها کمک می‌کند تا کارآمدتر شوند.

وقتی قیمت بیش از 10 دلار در هر بشکه بالا رفت مشوق‌های این صنعت برای کار بیشتر هم فراهم شد.

قیمت بالاتر به خدمات بیشتر تکنولوژی شکست امکان باروری داد. درآمد خدمات تکنولوژی شکست ایالات متحده امسال تا 20 درصد افزایش یافت و به رکورد 29 میلیارد دلار رسید.

نبرد غول‌های نفتی با شیل

 انقلاب شیل بالاخره به سلسله‌مراتب والا بودن غول‌های نفتی پایان داد و میلیاردهایی چون هارولد هام بنیانگذار کانتیننتال رسورس را به وجود آورد.

بزرگان صنعت نفت ایالات متحده چون اکسون موبیل و شورون در طی دهه‌ها تمرکز خود را بر  میادین خارج از آمریکا گذاشته بودند و شرکت‌های کوچک بر شیل ایالات متحدهنظارت داشتند. حالا این غول‌ها بازگشته‌اند و شرکت‌های شیل را خریداری می‌کنند و سرمایه بیشتری به خانه خود وارد می‌کنند.

سال گذشته اکسون با 6.6 میلیارد دلار پرداخت به حوزه پرمیان موافقت کرد. شورون هم 4.3 میلیارد دلار به توسعه شسل اختصاص داد.