سیاستهای لی لی پوتی کشور در قبال یارانههای انرژی
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دبیر کنفرانس نگهداشت انرژی (ITEC) درباره موضوعات مسئله یارانه و افزایش قیمت حاملهای انرژی در ایران صحبت کرد.
دکتر شهریار عامری به خبرنگار دانش و فناوری «انرژی امروز» گفت: به نظر من، ما تا زمانی که فکر کنیم کشور ما یک سرزمین لی لی پوتی است که با بقیه جهان هیچ ارتباطی نداشته و ما باید همه مشکلات خودمان را با نبوغ خودمان حل کنیم، نه تنها به جایی نمی رسیم بلکه اینهمه گره دست و پاگیری که به کلاف سردرگممان زده ایم را پر پیچ و خم تر میکنیم.
وی توضیح داد: در مورد قیمت حامل های انرژی هم یک دنیا روبروی ما قرار دارد که ما می توانیم ببینیم. مسئله یارانه دادن به این حامل ها یا آن حامل ها در همه جای دنیا بصورت کنترل شده وجود دارد، هرچند که کشورهای پیشرفته از این یارانه ها در جهت شکوفایی بخش هایی از اقتصاد خود و یا حمایت از بخش های دیگر استفاده می کنند نه برای صدقه دادن و توزیع فقر.
وی در ادامه مطرح کرد: برای مثال فرانسه به محصولات کشاورزانش یارانه می دهد تا نحوه زندگیشان منحط و منقرض نشود، ولی از همین راه سالانه میلیون ها توریست به کشورش جذب میکند و میلیون ها یورو محصولات کشاورزی هم صادر می کند. تمام کشورهای اروپایی و از همه بیشتر آلمان به تولید برق از انرژی های تجذیذپذیر یارانه می دهند، اما از طرف دیگر قدم های کلان در راه آینده پایدار و محیط زیست برداشته اند و سالانه میلیون ها دلار از طریق صادر کردن مهندسی و محصولات انرژی های تجدیدپذیر درآمد کسب می کنند.
عامری با ذکر این موضوع که کشورهایی مثل عربستان سعودی و امارات برخلاف کشورهای اروپایی به مصرف سوخت فسیلی یارانه می دهند و به مردمشان پول مفت می دهند تا کار نکنند اظهار کرد: توجه بفرمایید که یارانه های اروپاییان برای تولید است و یارانه های عربی برای مصرف. حالا ما باید انتخاب کنیم که آیا می خواهیم تولید کنیم یا نفت بفروشیم و مصرف کنیم. حتی ترکیه برای مصرف انرژی یارانه نمی دهد.
عضو عیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در پاسخ به این سوال که «آیا ارتباطی بین مصرف بی رویه انرژی و یارانه وجود دارد؟»، عنوان کرد: واضح است! اگر به جواب سوال قبلی توجه کنیم می شود دید که چرا مردم ما با دست و دلبازی عجیبی برق و گاز و آب مصرف می کنند!
وی در ادامه توضیح داد: آیا این انتخاب، اگر که مسائل سیاسی و سیاست های پوپولیستی را کنار بگذاریم، همان سیاست اقتصادی نیست که ما را در پرتگاه سقوط اقتصادی قرار داده؟ آیا یک تولید کننده (هرکه می خواهد باشد) تا کی می تواند برق را کیلووات ساعتی 280 تومان تولید کند و به قیمت 55 تومان بفروشد؟ اگر تاجر یا تولید کننده ای ارث پدرش را اینطور خرج کند ما او را دیوانه می پنداریم و بقول آقای دکتر شمس اردکانی باید بجرم سفاهت از کار او جلوگیری کنیم، حالا چطور انتظار داریم کاری تا این حد ابلهانه را دولت با سرمایه های ما انجام دهد؟
وی در پایان اضافه کرد: توجه بفرمایید که یارانه ای که دولت از این راه خرج مصرف بیشتر ما می کند، ارث پدرش نیست، بلکه سرمایه های ملی ماست.
