امکان نگهداشت 30درصد انرژی با اصلاح مصرف سرمایه‌گذاری بر تجدیدپذیرها اولویت ندارد
دکتر شهریار عامری دبیر کنفرانس نگه داشت انرژی و استاد دانشگاه در گفت وگویی با خبرنگار «انرژی امروز» درباره روند جایگزینی انرژی های نو و سهم پژوهش و تحقیق در حوزه انرژی در کشور صحبت کرد.
به گزارش خبرنگار دانش و فناوری «انرژی امروز»، دکتر عامری در پاسخ به سوالی مبنی بر «روند جایگزینی انرژی های نو با توجه به وجود سیاست های نفتی در کشور» گفت: سیاست های نفتی و انرژی های تجدید پذیر دو مقوله کاملا جدایی هستند. اگر بنا باشد سرمایه گذاری روی انرژی های تجدیدپذیر انجام شود باید به جاهای دیگری نگاه کرد. در ایران یک بحث بسیار عمده ای در بین متخصصین وجود دارد که متاسفانه به جایی نمی رسد. آن بحث اینست که وقتی راه های بدیهی و بسیار موثر برای بهینه کردن تولید و مصرف کردن انرژی وجود دارد، سرمایه گذاری های کلان برای دستاوردهای ناچیز انرژی های تجدید پذیر در اولویت قرار ندارد.
وی درادامه افزود: خوب حالا این حرف یعنی چه؟ این یعنی که ما صرفا با تغییر دادن عادت عجیب مردم ایران که در تمام طول روز تمام لامپ های همه خانه ها، ادارات، مغازه ها و . . . را روشن می گذارند که کمتر دلشان از تاریکی بگیرد، اگر بجای اینکار پرده ها را کمی بیشتر باز کنند تا نور آفتاب عالم تاب به داخل اتاق هایشان بریزد، میلیاردها تومان در سال صرفه جویی انرژی خواهیم داشت. یعنی ما با انجام تمهیداتی بسیار کم خرج می توانیم بقول خود آقای چیت چیان، وزیر سابق نیرو، سی میلیارد دلار (به دلار سال 93) یعنی تا 30 درصد از مصرف انرژی خودمان را کم کنیم.
عضو هیئت علمی پژوهشکده محیط زیست در پاسخ به اینکه «یعنی شما می گویید سرمایه گذاری روی انرژی های تجدیدپذیر اهمیتی ندارد» اظهار کرد: البته این حرف ها به هیچ عنوان منافاتی با سرمایه گذاری بر انرژی های تجدیدپذیر ندارد و چه بسا که سرمایه لازم برای این کار را بتوان از همین بهینه سازی تامین کرد. با ظرفیت فعلی تولید برق در ایران، این مقدار یعنی حدود 25 هزار مگاوات. حالا اگر توجه کنیم که کل سرمایه گذاری های اخیر بر روی انرژی خورشیدی و تمام پروژه های آغاز شده فعلی به صد مگاوات نمی رسد، می بینیم که نگهداشت انرژی تا چه حد عظیم تر و حیاتی تر است.
بودجه پژوهش در کشور هنوز به نیم درصد نرسیده است
دکتر عامری در پاسخ به « جایگاه و تاثیر پژوهش در بودجه تعریفی حوزه انرژی» عنوان کرد: بودجه 97 کلا یک بودجه انقباضی است. بودجه پژوهش در کشور ما در بهترین حالت هنوز به نیم درصد که هدف برنامه های قبلی پنجساله بود نرسیده و در حال حاضر به روایتی 38 0 درصد است.
وی افزود: البته این به اصطلاح بودجه، حقوق عده زیادی از کارکنان دولت در وزارتخانه های نفت و نیرو و غیره را که در پژوهشکده و پژوهشگاه های متعدد مشغول هستند را نیز شامل می شود. در این وضع نمی توان از دستگاه پژوهشی کشور انتظار فوق العاده ای داشت.
دبیر کنفرانس نگه داشت انرژی با بیان اینکه کشورهایی که به پژوهش و اثرات برنامه ریزی شده توسعه پایدار و توسعه تکنولوژی اهمیت کافی نمی دهند، در آینده جهان جایگاه بلندی نخواهند داشت گفت: هیچ سیاستی و برنامه ریزی بدون اعتقاد راسخ به نقش حقیقی پژوهش نمی تواند دستاوردی واقعی برای کشور دربر داشته باشد.
دکتر عامری در ادامه توضیح داد: چندی پیش داشتم قفسه های کتابخانه ام را بازچینی میکردم و به مجلاتی مربوط به چندین سال پیش برخوردم، از آنجایی که برایم جالب بود ببینم در مجله هایی نظیر Economist و یا New York times در سالهای 1994 و 1995 میلادی درباره آینده اقتصاد جهان چه می گفتند، مشغول خواندن دوباره این مجلات شدم. در یک مجله در مقاله ی مفصلی که در بخشی نیز با نخست وزیر کره جنوبی مصاحبه کرده بود، به بحران آن روزهای شرق آسیا و احتمال ورشکستگی دولت کره در اثر کمبود نقدینگی پرداخته بود. در مصاحبه مربوطه، نخست وزیر کره جنوبی تنها شانس برون رفت کشورش از آن بحران سخت را در بالابردن سهم پژوهش در کشورش از 4.5 درصد به 5.5 در صد می دانست! برای ما که انواع و اقسام پول های صدقه ای را درکشور توزیع می کنیم و با اولین نشانه های بحران بودجه پژوهشی را کلا خط میزنیم، خواندن حرفه ای بیش از بیست سال پیش نخست وزیر کره عبرت آموز بود.
