دنیا با ترامپ یک دوره‌ای امنیت بیشتری دارد!
خروج از پیمان پاریس بیشتر به ضرر ایالات متحده است تا به ضرر اقلیم.
به گزارش «انرژی امروز» خروج ایالات متحده از پیمان پاریس خطرات خود را داد اما اتحاد بقیه کشورها باهم و کاهش هزینه‌های انرژی‌های سبز امیدواری‌ها را بیشتر کرده است.
آیا تصمیم دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالات متحده برای خروج این کشور از پیمان تغییرات اقلیم پاریس دنیا را به مصیبت بدی دچار خواهد کرد؟ اتحاد شگفت‌آور بقیه ملت‌های دنیا در مقابله با گرمایش جهانی، به همراه گسترش اقتصاد سبز، و کاهش هزینه‌های تجدیدپذیرها دلایل قوی هستند بر این‌که پاسخ این سوال منفی باشد.
بر همین اساس، گاردین در بررسی عواقب خروج ایالات متحده از پیمان پاریس، نوشته است: یکی از خساراتی که این تصمیم ترامپ در پی خواهد داشت، خسارتی است که به اقتصاد آمریکا وارد می‌شود، اقتصادی که ترامپ داعیه حفاظت از آن را دارد.
نویسنده گاردین معتقد است، نوع‌آوری آمریکایی، سرمایه‌گذاری و تجارت آمریکایی دیگر از حمایت دولت برخوردار نیست. رهبری اقتصاد قرن بیست و یکم قربانی تقلای محکوم به فنایی برای بازگشت سوخت‌های فسیلی اقتصاد قرن بیستمی خواهد شد.
وقتی انرژی استحصالی از باد و خورشید ارزان‌تر تمام می‌شود و وقتی دست‌اندرکاران به اندازه کافی باهوش هستند که به این نتیجه برسند که قمار سرمایه‌گذاری بر روی نیروگاه‌هایی که احتمالا جانشینان ترامپ آنها را از رده خارج خواهند کردبرنده ندارد، ترامپ هرچقدر که می‌خواهد زغال سنگ بیشتری استخراج کند، نمی‌تواند شرکت‌ها را مجبور به ساخت نیروگاه‌های زغال سنگ سوز کند.
در عوض ایالات و شهرهای ایالات متحده در حال تبلیغ انرژی‌های پاکی هستند که حافظ هوا و آب پاک هستند و قول یک اقلیم با ثبات را به شهروندانشان می‌دهند. این‌شهرها چندان هم بی‌اهمیت نیستند: اقتصاد کالیفرنیا و نیویورک سیتی باهم، چهارمین اقتصاد بزرگ دنیاست.
البته که تغییرات اقلیم موضوعی جهانی است، در تمام دنیا رهبران کشورها از چین تا هندوستان و روسیه و اتحادیه اروپا به خط شدهاند تا تعهد خود برای مواجه با بزرگترین چالش پیش‌روی تمدن را مجددا احیا کنند.
از همه مهمتر چین است، بزرگترین آلاینده محیط زیست، که اکنون تحولی بزرگ را از سر می‌گذراند، تحولی از عقب‌ماندگی در اقلیم به سوی رهبری اقلیم.
بر همین اساس، گاردین می‌پرسد: آیا چین می‌تواند گفتار خود را به عمل تبدیل کند؟ و پاسخ می‌دهد بله.
دلیل گاردین این است که تصمیم چین فقط براساس نوع‌دوستی بنا نشده است بلکه این «مَردِ عمل» مجبور است جمعیت بسیار زیاد خود را از آلودگی هوا و آب و مشکلات غذایی حاصل از انتشارات کربن رهایی بخشد. علاوه بر آن چین در حال تبدیل شدن به رهبری در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر است.
به هر حال خروج ایالات متحده خطراتی برای بقیه جهان خواهد داشت. در نیمه دوم این قرن خط سیرهای بسیاری برای رسیدن به انتشارات کربن صفر وجود دارد که اقتصاد جهان برای خلاصی از اثرات سخت، گسترده و برگشت‌ناپذیر تغییرات اقلیم که دانشمندان نسبت به آن هشدار می‌دهند به آنها نیاز دارد.
دغل‌بازی ایالات متحده و صادرات اجناسی که با انرژی کثیف تولید شدهاند، احتمالا باعث شود دیگر کشورها هم تعهدات خود برای مقابله با تغییرات اقلیم را تضعیف کنند تا بتوانند در بازار با ایالات متحده رقابت کنند، هر چند فعلا کسی از این مقوله سخنی به میان نیاورده است.
یکی از راه‌حل‌هایی که گاردین در این خصوص ارائه می‌دهد ایجا مالیات‌های سنگین برای واردات کالای آمریکایی است که با انرژی کثیف تولید شدهاند هرچند ممکن است آمریکا هم با روش‌هایی پیش‌بینی‌نشده از در تلافی درآید.
ایالات متحده یکی از اصلی‌ترین سرمایه‌گذاران در برنامه‌های اقلیمی است، برنامه‌هایی که درکشورهایی که قربانی صنعتی شدن ملت‌های توسعه یافته دیگر شدهاند و خود در حال توسعه هستند بسیار حیاتی هستند.
گاردین به طعنه می‌نویسد: وزیر محیط زیست آلمان می‌گوید «اقلیم جهان باید هشت سال دیگر بدون ایالات متحده به بقای خود ادامه دهد» اما حتی اگر خوش‌بین‌تر باشیم دنیا با ترامپ یک‌دوره‌ای امنیت بیشتری دارد.
