ماجراجویی جدید آرامکو

با گذشت چندسال از نخستین زمزمه های احتمال ساخت یک کارخانه کشتی سازی در عربستان، شرکت ملی نفت کشور، آرامکو، دست به ماجراجویی جدیدی زده است. به عنوان یکی از قدیمی ترین شرکت های ملی نفت، آرامکو درنظر دارد حوزه فعالیت خود را از صنایع بالادستی و میان دستی به یک ارائه کننده توانمند خدمات فراساحلی تغییر دهد.

به گزارش خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز» آرامکو دهه هاست که برای فعالیت های اجرایی از شرکت های واسطه از جمله شرکت حفاری عربی، دکل اجاره می ­کند و ساخت این کارخانه در منطقه راس الخیر به مقامات شرکت اجازه می دهد نه تنها دکل ­ها را در اختیار داشته باشند، بلکه آنها را به کشورهای همجوار نیز اجاره دهند. به همین منظور نیز این شرکت قرارداد سرمایه گذاری مشترکی با شرکت مهندسی Lamprell امارات، شرکت ملی کشتیرانی عربستان، Bahri، و غول بزرگ آسیایی Hyundai Heavy Industries منعقد ساخته است.

به گفته مقامات عربستان، این کارخانه که در منطقه راس الخیر و در نزدیکی شهر صنعتی جبیل واقع در سواحل شرقی کشور احداث می شود، پشتوانه محکمی برای صنایع دریایی دولت ملک سلمان به حساب می ­آید.

طبق برنامه ریزی های انجام گرفته، در این کارخانه که آرامکو اصلی ترین سرمایه گذار آن است و از نظر وسعت و ظرفیت تولید، بزرگترین کارخانه کشتی سازی در میان کشورهای حوزه خلیج فارس به شمار می رود، علاوه بر ساخت و بازسازی کشتی های فراساحلی، تعمیر نفتکش های بزرگ نیز انجام خواهد شد.

به گزارش مسئولان آرامکو، ظرفیت کنونی این کارخانه ساخت سالانه 4 دکل فراساحلی، 40 کشتی فراساحلی (شامل 3 نفتکش بزرگ) و تعمیر تجهیزات دریایی اعلام شده است. پیش بینی شده ساخت نخستین کشتی و دکل در 2019 آغاز شده و کارخانه در 2022 به ظرفیت کامل تولید دست یابد.

به اعتقاد تحلیلگران حوزه فراساحلی، با توجه به اوضاع کنونی بازار و نوسانات قیمت نفت و وجود لیست بلندبالایی از دکل های بدون استفاده در اقصی نقاط جهان از یک سو و رقبای قدرتمندی در حوزه خلیج فارس و آسیا  از سوی دیگر، جسارت عربستان در احداث این کارخانه ریسک بزرگی به شمار می رود.

اما کارخانه راس­ الخیر، با وجود اینکه طفل نوپایی در این عرصه محسوب می شود، از تاثیرگذاری بالقوه ای برخوردار است. جضور آرامکو به عنوان اصلی ترین سرمایه گذار پروژه، دیگر سرمایه گذاران را مجبور خواهد ساخت تا تولیدات خود در کشورهای دیگر را متوقف ساخته و و تمامی دکل­ ها در داخل عربستان تولید شود، با این کار در عمل، تمامی رقبا از صحنه رقابت حذف خواهند شد.

از سوی دیگر، با احداث کارخانه جدید طبق آخرین استانداردها و تکنولوژی های مدرن و تعلیم افراد زبده صنعت فراساحلی در سال های پیش رو، فعالان کنونی این صنعت با مشکلات بسیاری دست به گریبان خواهند بود.

شتاب در بومی سازی که یکی از اهداف مهم چشم انداز 2030 عربستان است، یکی از چالش هایی ست که بازار کنونی باید خود را برای مواجهه با آن آماده سازد. اگر آرامکو در نیل به این هدف موفق شود، سایر شرکت های ملی نفت نیز مطمئن از نتیجه کار، دست به چنین اقدامی زده و بدون برجای گذاشتن هیچ گزینه­ ای، شرکای سنتی و دیرینه خود را ترک خواهند کرد. به همین دلیل نیز اخیرا شرکت های مهندسی فراساحلی، کارخانه های کشتی سازی و تولیدکنندگان دکل ها به تکاپو افتاده اند در عملکرد خود تجدیدنظر کنند زیرا به نظر می رسد ساختار سنتی بازار منسوخ و ناکارامد شده است.

پروژه 5.2 میلیارد دلاری راس الخیر، مثال بارزی از تغییرات درون ساختاری غول بزرگ صنعت انرژی، آرامکو، در توسعه موقعیت خود به عنوان یک شرکت ملی نفت و به چالش کشیدن بازارهای بین المللی به شمار می رود. اما بازار در انتظار 2018 است، زمانی که بزرگترین عرضه عمومی سهام در تاریخ به وقوع میپیوندد و باید دید با خود چه ارمغانی برای بازارهای بین المللی همراه خواهد داشت.