بررسی آزمایشگاهی اثر درجه سنگینی نفت در تزریق آب کربناته و مقایسه آن در تزریق ثانویه و ثالثیه
تزریق آب‌کربناته (آب اشباع از دی‌اکسیدکربن)، یکی از روش‌های ازدیاد برداشت است که در طول این فرآیند دی‌اکسیدکربن بدون ایجاد فاز جدیدی، از فاز آبی به فاز نفت منتقل می‌شود.
به دلیل انحلال‌پذیری بیشتر دی‌اکسیدکربن در نفت نسبت به آب (در دما و فشار یکسان)، دی‌اکسیدکربن از آب به نفت منتقل می‌شود و در اثر انحلال دی‌اکسیدکربن در نفت، ویسکوزیته نفت کاهش یافته و درعین‌حال نفت متورم می‌شود که در بالا بردن میزان بازیافت نهایی موثر خواهد بود.
در این میان، مطالعات اندکی اثر درجه سنگینی نفت را در تزریق ثانویه و ثالثیه آب‌کربناته در ماسه فشرده مورد بررسی قرار دادند.
در این مطالعه سعی شده است با استفاده از انجام آزمایش‌های سیلاب‌زنی مغزه در دما و فشار مخزن با استفاده از نفت یکی از مخازن ایران، اثر سنگینی نفت در بازیافت بررسی شود.
نتایج نشان می‌دهد با کاهش API و افزایش میزان گرانروی نفت اگر چه میزان بازیافت کلی چه در تزریق آب‌کربناته و چه در تزریق آب‌نمک کاهش پیدا می‌کند اما در تزریق آب‌کربناته به علت بهبود تحرک‌پذیری نفت نسبت به سیال تزریقی، عمکلرد تزریق آب‌کربناته نسبت به آب‌نمک افزایش پیدا خواهد کرد،
به‌طوری‌که اگر تزریق به‌صورت ثانویه انجام شود میزان بازیافت نفت نسبت به حالت تزریق ثالثیه بیشتر خواهد بود. همچنین با سنگین‌تر شدن نفت اختلاف میزان بازیافت آب‌نمک و آب‌کربناته افزایش می‌یابد که بیانگر اولویت تزریق آب‌کربناته در مخازن نفت سنگین خواهد بود.
