تعیین میزان یارانه مناسب جهت توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران با استفاده از یک الگوی تعادل عمومی قابل محاسبه با رهیافت تلفیقی

تحقیق حاضر بدنبال تعیین میزان یارانه لازم ، در جهت دستیابی به یک سهم مشخص برای انرژی­های تجدید­پذیر در کل برق تولیدی می­باشد. تعیین میزان یارانه مناسب تحت سناریو­های مختلف و با استفاده از یک الگوی تعادل عمومی قابل محاسبه صورت گرفته و به منظور ورود جزئیات تکنولوژی تولید برق در سطح میانی، از رهیافت تلفیقی استفاده شده است. نتایج حاصل از تدوین و کالیبره نمودن الگو نشان می­دهد که تحت سناریوی اعمال یارانه یکسان با هدف دستیابی به افزایش 10 درصدی در سهم انرژی­های تجدیدپذیر در تولید برق، نرخ یارانه­ای  معادل851 درصد مورد نیاز می­باشد.

در این حالت، با توجه به پتانسیل موجود، تنها تولید برق از محل انرژی تجدید­پذیر باد فعال شده و کماکان در تولید حاصل از انرژی خورشیدی و بیوگاز سوز رشدی مشاهده نمی­شود. لذا برای ایجاد رشدی متوازن معادل 4 درصد در هر کدام از انرژی­های تجدید­پذیر بادی، خورشیدی و بیو­گازسوز به ترتیب یارانه­ای معادل 887، 1776و 1585 درصد، متناسب با عدم مزیت نسبی آن­ها، مورد نیاز است .

بر این اساس تعرفه­ پیشنهادی برای خرید برق از محل انرژی­های تجدید­پذیر در سناریوی اول معادل  410 تومان و در سناریوی دوم به ترتیب معادل  426، 852.، 760 تومان به ازای هر کیلو وات ساعت به قیمت سال 1390 می­باشد.