بررسی قرارداد‌های نفتی بیع متقابل در چارچوب مدل مخاطرات اخلاقی مضاعف
در مقاله پیش رو با استفاده از رویکرد مخاطرات اخلاقی مضاعف، قرارداد‌های بیع متقابل (نسل سوم) مدل‌سازی شده و با استفاده از تابع تولید کاب داگلاس قرارداد بهینه در این حالت به دست آمده است. نتایج حاصل از مدل‌سازی ریاضی قرارداد بیع متقابل نشان می‌دهد قرارداد‌های بیع متقابل موقعیت بهینه اول و دوم مخاطرات اخلاقی مضاعف را ندارند زیرا این قراردادها نوعی قرارداد هزینه+پاداش می‌باشند و قطعی بودن مقدار دستمزد قبل از آغاز عملیات، انگیزه کافی برای کارگزار جهت ارائه سطوح تلاش بهینه را ارائه نمی‌دهد.
در مدل مخاطرات اخلاقی مضاعف مقادیر بهینه با توجه به مطلوبیت انتظاری کارفرما و کارگزار به دست می‌آید. از آنجا که تولید ناشی از تلاش مشترک طرفین می‌باشد، برای نزدیک شدن به موقعیت بهینه، قرارداد باید بلندمدت بوده و به گونه‌ای طراحی می‌شود که هردو طرف در سود و زیان پروژه شریک هستند.
