ارائه یک الگوی بهینه توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران با استفاده از رویکرد بهینه‌یابی استوار

با توجه به نیاز روز افزون جوامع امروزی به انرژی برای تامین نیازهای متفاوت، دانشمندان و محققان کشورهای متعددی از جمله ایران، رویکردی اساسی نسبت به دستیابی به انرژی­های تجدیدپذیر در دستور کار خود قرار داده ­اند. دانشمندان معتقدند انرژی­های تجدیدپذیر و پاک با توجه به محدود بودن منابع سوخت­های فسیلی و آلودگی محیط­زیست می­توانند به اولین گزینه برای تولید انرژی تبدیل شوند.

کشور ما نیز به دلیل موقعیت جغرافیایی ظرفیت­های متعددی در حوزه تولید انرژی­های تجدیدپذیر دارد و همین موضوع باعث شده است که ضرورت توسعه انرژی­های تجدیدپذیر در دستور کار مسئولین قرار گیرد. این مسئله به ضرورت ارائه یک الگوی بهینه جهت توسعه استفاده از انرژی­های تجدیدپذیر تاکید می­کند. از این رو در این مطالعه هدف اصلی ارائه الگوی بهینه استفاده از انرژی­های تجدیدپذیر بوده است.

در راستای این هدف با انتخاب تابع هزینه به عنوان تابع هدف و با توجه به محدودیت­های پتانسیل انرژی­های تجدیدپذیر (محدودیت منابع)، میزان مصرف انرژی برق در هر یک از مناطق 16گانه برق (محدودیت تقاضا) و محدودیت ضریب اطمینان تولید انرژی از انرژی­های تجدیدپذیر (محدودیت فنی)، الگوی بهینه استفاده از انرژی­های تجدیدپذیر طراحی و با استفاده از مدل برنامه ­ریزی استوار در نرم­افزار LINGO حل شد.

نتایج حاصل از الگوی بهینه حاکی از تولید 36.71 درصدی انرژی برق آبی کوچک، 18.22 درصدی انرژی باد، 17.19درصدی انرژی زیست توده، 13.43درصدی انرژی زمین گرمایی، 12.53 درصدی انرژی جزرومد و 1 درصدی انرژی خورشیدی است.