ارتش چگونه با تغییرات آب هوای مبارزه می‌کند

دانشمند و بازنشسته نیروی دریایی ارتش آمریکا دیوید تایتلی می‌گوید، رهبران نظامی هزاران سال است که می‌دانند زمان آماده شدن برای یک چالش پیش از مواجهه با آن است. او ما را از فاجعه انسانی سوریه به سواحل یخ زده سوالبار می‌برد تا نشان دهد ارتش چطور با یک آمادگی عملی باطراوت، و غیرجنگی با تهدید تغییرات اقلیمی روبرو می‌شود. تایتلی می‌گوید، «یخ اهمیت نمی‌دهد چه کسی در کاخ سفید است. اهمیت نمی‌دهد کنگره در دست کدام جناح است. اهمیت نمی‌دهد کدام حذب پارلمان را در دست دارد، یخ فقط آب می‌شود.»

دوست دارم برای شما یک داستان راجع به تغییر و آب و هوا بگویم، اما این داستان درباره مردم است،‌ نه خرس های قطبی.

پس این خانه ما است که اواسط دهه ۲۰۰۰ در آن زندگی می‌کردیم. به عنوان افسر ارشد عملیاتی در خدمات اقیانوس و آب و هوای نیروی دریایی بودم. محل کارم در جایی به نام مرکز فضایی استنیس قرار داشت درست کنار ساحل خلیج مکزیک، پس ما در شهر کوچک ویولند، ایالت میسیسیپی زندگی می‌کردیم. خانه ی کوچک و خوب، و همانطور که می‌بینید در برابر یک موج طوفان قرار داشت. اگر دوست دارید بدانید که یک موج طوفانی ۳۰ پایی یا ۹ متری که از خیابان شما بالا می‌آید چه کار می‌تواند بکند، اجازه بدهید نشان‌تان بدهم. همان خانه. این من هستم، داشتم فکر می‌کردم بعد از آن چه می‌شود. اما وقتی می‌گوییم خانه‌مان را از دست دادیم این درست بعد از توفان کاترینا است — خانه یا جایی در بالای خط آهن است، یا جایی در خلیج مکزیک، و تا امروز هنوز هم خانه‌مان را پیدا نکرده‌ایم. نمی‌دانیم کجاست.

می‌دانید، ناپدید شده.

خوب این را نشان نمی‌دهم که با من همدردی کنید، چون به دلایل بسیاری، ما در ساحل خلیج مکزیک خوش‌شانس‌ترین بودیم. یکی از دلایل این بود که بیمه داشتیم، و ایده بیمه داشتن احتمالا آنجا خیلی مهم است. اما آیا مقیاس اتفاقی که اینجا افتاد بزرگتر می‌شود؟ فکر می کنم این طور باشد چون همان طور که شنیده‌اید، وقتی سطح آب دریا افزایش بیابد، طوفان‌های ضعیف و ضعیف‌تری لازم است تا چنین اتفاقی بیفتد.

پس بیایید یک گام عقب برویم و نگاهی به این بیندازیم. همانطور که می‌دانید آب و هوا خیلی پیچیده است، قطعات متحرک زیادی وجود دارد، اما من به نوعی همه آن را در آب خلاصه می‌کنم. آن سه نقطه آبی را می‌بینید آنجا در قسمت پایین؟ آن یکی که به راحتی دیده می‌شود، همه آب دنیا است. آن دو نقطه کوچک دیگر، آنها آب شیرین هستند. و مشخص شد وقتی که آب و هوا تغییر می‌کند، این الگوی پراکندگی آب اساسا تغییر می‌کند. پس خیلی زیاد، خیلی کم، جای نادرست، و زمان نادرست را داریم. جایی که باید شیرین باشد شور است؛ جایی که باید یخ زده باشد مایع است؛ جایی که باید خشک باشد خیس است؛ و در واقع، ترکیب شیمیایی اقیانوس دستخوش تغییر می‌شود. و آنچه اتفاق می‌افتد از نظر بخش امنیتی یا نظامی باعث سه چیز می‌شود: محیط عملیاتی که در آن کار می‌کنیم را تغییر می‌دهد، پایگاه‌های ما را تهدید می‌کند، وهم مخاطرات ژئواستراتژیک دارد، که کمی تجملی به نظر می‌رسد و یک لحظه دیگر توضیح می‌دهم منظورم از آن چیست.

خوب بیایید به چند مثال رجوع کنیم. و با چیزی شروع می‌کنیم که البته همه ما می‌دانیم یک فاجعه سیاسی و انسانی است و آن سوریه است. و مشخص شد که آب و هوا در یک زنجیره بلند مدت یکی از دلایل آن بود. در واقع، در دهه هفتاد میلادی شروع شد. وقتی اسد کنترل سوریه را به دست گرفت، تصمیم گرفت که می‌خواهد کشورش در چیزهایی مانند گندم و جو خودکفا شود. حالا، شما ممکن است فکر کنید کسی در دفتر اسد بوده که بگوید، «رئیس می دانید، ما در منطقه شرق مدیترانه هستیم، و هوای اینجا خشک است، شاید این بهترین ایده نباشد.» ولی فکر می‌کنم اتفاقی که افتاد این بود، «رئیس شما مردی باهوش و قدرتمند و خوشتیپ هستید. حتما می‌رویم دنبالش.» و همین کار را کردند. پس تا دهه ۹۰، باور بکنید یا نه، آنها از نظر غذایی خودکفا شده بودند، اما هزینه زیادی به دنبال داشت. آنها این کار را به قیمت آبخوان‌ها، و آب‌های سطحی‌شان انجام دادند. و البته، مسائل زیادی غیر از آب و هوا هست که به سوریه هم مربوط می‌شود. جنگ عراق اتفاق افتاد، و همانطور که با آن خط آبی پایینی آنجا می‌بینید، بیش از یک میلیون پناهجو به شهرها وارد شدند. و بعد حدود یک ده پیش، موج عظیم گرما و خشکی در گرفت — از نشانه‌ها پیدا است، که بله، در واقع این پدیده با تغییر آب و هوا در ارتباط بود — و ۷۵۰ هزار کشاورز دیگر هم وارد همان شهرها شدند. چرا؟ چون هیچ چیز نداشتند. گرد و خاک داشتند. آنها هیچ چیز نداشتند. پس حالا آنها در شهرها هستند، و عراقی‌ها هم در شهرها هستند، این اسد است، این طور نیست که از مردمش مراقبت کند، و ناگهان اینجا این مشکل عظیم را داریم بی ثباتی بی از حد و بستری برای تکثیر افراط گرایی. به همین دلیل است که در جامعه امنیتی تغییر آب و هوا را به عنوان خطر بی‌ثباتی می‌شناسیم. به بی‌ثباتی سرعت می‌بخشد. به زبان ساده، تغییر آب و هوا جاهای بد را بدتر می‌کند.

خوب برویم به یک جای دیگر. الان ۲٫۰۰۰ کیلومتر یا حدود ۱٫۲۰۰ مایل به شمال شهر اسلو می‌رویم، فقط ۱٫۰۰۰ کیلومتر تا قطب شمال، و مسلما اینجا سوق الجیشی ترین جزیره‌ایست که هرگز اسمش را شنیده‌اید. جایی است به نام سوالبار. درست دو طرف مسیرهایی قرار گرفته که ناوگان شمالی روسیه نیاز دارد تا بیرون برود و وارد آب‌های گرم‌تر شود. همچنین به دلیل موضع جغرافیایی، جایی است که می توان همه ماهواره‌های مداری قطبی را در هر گردش کنترل کرد. اینجا منطقه استراتژیک پراهمیت فضایی است. تغییرات آب و هوایی یخ دریای اطراف آن را خیلی کم کرده، فعالیت انسانی افزایش زیادی داشته اشت، و اینجا درحال تبدیل شدن به نقطه اشتعال است، در واقع مجمع پارلمان ناتو ماه آینده نشستی در سوالبار دارند. روس‌ها از آن خیلی خیلی ناخشنود هستند. پس اگر می خواهید نقطه اشتعالی را در قطب شمال پیدا کنید، به سوالبار نگاه کنید.

خوب، در نظام، اگر نگوییم قرن‌ها، برای دهه‌هاست که می‌دانیم، که زمان آماده شدن، چه برای گردباد باشد، چه طوفان، چه تغییرات سوق الجیشی، پیش از آن است که به شما برسد، و حق با دریاسالار چستر نیمیتز بود. زمان مناسب آماده شدن آن موقع است. خوشبختانه وزیر دفاع ما، آقای متیس هم متوجه این موضوع هست، و چیزی که می‌داند این است که آب و هوا یک خطر است. او در پاسخ‌های مکتوبش به کنگره هم این را بیان کرده است، و گفته است، «مسئولیت من به عنوان وزیر دفاع این است که چنین مخاطراتی را مدیریت کنم.» تنها ارتش آمریکا نیست که این مسئله را می‌داند. بسیاری از دوستان و متحدان ما در نیروهای دریایی و نظامی دیگر هم دید بسیار شفافی به خطر تغییرات آب و هوایی دارند. و در واقع در سال ۲۰۱۴، مفتخر بودم که در یک سمینار نیم روزه در سمپوزیوم بین‌المللی نیروی دریایی برای ۷۰ نفر از رهبران نیروی دریایی سخنرانی کردم.

به قول وینستون چرچیل که می‌گفت، مطمئن نیستم که این حرف را زده یا نه، اما این گفته منتصب به اوست همیشه می‌شود روی آمریکایی‌ها حساب کرد که کار درست را بکنند بعد از اینکه همه احتمالات دیگر را خشکاندند.

پس استدلال می کنم که هنوز ما در روند خشکاندن همه احتمالات دیگر هستیم، اما فکر می‌کنم قطعا پیروز می‌شویم. اما به حمایت شما نیاز دارم. درخواست من این است. نمی‌گویم که زباله‌های قابل بازیافت‌تان را هر چهارشنبه بیرون بگذارید، اما می‌خواهم که با هر رهبر کسب و کار، با هر رهبر فناوری، با هر رهبر دولت درگیر شوید، و از آنها سوال کنید، «خانم، آقا، برای پایداری آب و هوا چکار می‌کنید؟» به همین سادگی. چون وقتی عده کافی به اندازه کافی اهمیت بدهند، سیاستمندان، که بیشتر آنها به سمت این مسئله نمی‌آیند — به سمت آن سوق داده خواهند شد — و این مساله را تغییر می‌دهد.

چون می‌توانم به شما بگویم، یخ اهمیت نمی‌دهد. برای یخ اهمیت ندارد چه کسی در کاخ سفید است. برای یخ اهمیت ندارد کدام حزب کنگره شما را کنترل کند. برای یخ اهمیت ندارد کدام حزب پارلمان شما را کنترل می‌کند. یخ فقط ذوب می شود.