خود اشتعالی مخلوط های n-بوتانول و اتانول با سوخت های دیزلی و بیودیزلی در یک محفظه احتراق حجم ثابت
از این مطالعه می توان به نتایج زیر اشاره کرد: • افزایش در محتوای الکل در سوخت های دیزلی و بیودیزلی همواره منجر به افزایش هر دو پارامتر IDCF و IDM گردید. شیب این افزایش در مقادیر بالاتر الکل تندتر است. این موضوع نشان می دهد که متوسط وزنی یا حجمی پارامترهای خوداشتعالی (مانند عدد ستان) روش دقیقی برای پیش بینی رفتار خوداشتعالی مخلوط های الکلی نیست. • افزایش در زمان تاخیر با محتوای اتانول بیش از بوتانول است که با عدد ستان پایین تر آن مطابقت می کند. با این حال، وجود اختلاف در زمان خوداشتعال زمانی برجسته تر می شود که این الکل ها با سوخت دیزلی مخلوط می شوند این در حالی است که بارز بودن این اختلافات در زمان اختلاط الکل ها با سوخت های بیودیزلی کمتر است (حداقل برای مقادیر بالای الکل). • در مورد مخلوط های بوتانول، افزایش در زمان تاخیر خوداشتعالی، به هنگام استفاده از دیزل یا بیودیزل (با عدد ستان برابر)، بسیار مشابه است. با این حال، برخی از اختلافات زمانی بروز می کنند که اتانول با سوخت های دیزلی یا بیودیزلی مخلوط می¬شود که در مورد اخیر با زمان های تاخیر بزرگتر همراه است.