تاثیرات انرژی های غیر قابل تجدید و تجدید پذیر بر میزان انتشار CO2 در ترکیه

در نتیجه افزایش شدید انتشار گازهای گلخانه ای در چند دهه گذشته، بسیاری از مقالات بررسی رابطه بین انرژی های تجدید پذیر و انتشار CO2 در ادبیات اقتصاد انرژی را بررسی کرده اند؛ چرا که به عنوان یک منبع انرژی پاک، انرژی های تجدید پذیر می توانند انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش داده و حل کنند مشکلات زیست محیطی ناشی از افزایش انتشار CO2. هنگامی که یکی از این مقالات را تجزیه و تحلیل می کند، او متوجه خواهد شد که آنها روش های ثابت برآورد پارامترها را استفاده می کنند و اثرات متغیر زمانبندی مصرف تولید انرژی غیر قابل تجدید و تجدید پذیر در تولید گازهای گلخانه ای نادیده گرفته می شود. به منظور تحقق این شکاف در ادبیات، در این مقاله اثرات انرژی غیر قابل تجدید و تجدید پذیر برای انتشار CO2 در ترکیه در طول دوره 1970 تا 2013 با استفاده از پارامترهای ثابت و روش های برآورد پارامترهای متغیر زمان مورد بررسی قرار می گیرد. روش های تخمینی نشان می دهد که انتشار گازهای گلخانهای دی اکسیدکربن به طور مثبت به انرژی غیر قابل تجدید و انرژی تجدید پذیر در ترکیه مربوط می شود. از آنجا که سیاست گذاران از انرژی تجدید پذیر برای کاهش انتشار CO2 استفاده می کنند، این مقاله استدلال می کند که انرژی های تجدید پذیر نمی توانند انتظارات سیاست گذاران را برآورده سازند، گرچه انتشار گازهای گلخانه ای کمتر از طریق تولید برق با استفاده از منابع تجدید پذیر ایجاد می شود. در نتیجه، مقاله اظهار می دارد که سیاست گذاران باید سیاست های بلند مدت انرژی در ترکیه را اجرا کنند.