دخل و خرج پساتحریمی

مهدی تقوی | اقتصاددان

واقعیت آن است که وضعیت متغیرهای تعیین کننده در بودجه 98 بویژه وقتی تمرکزمان بر درآمدهای دولت معطوف می‌شود چندان هم بحرانی نیست به خاطر اینکه ما از سهمیه 2.1 میلیون بشکه‌ای اوپک در حال حاضر حدود 1.5 میلیون بشکه در روز می‌فروشیم در حالی که امریکا پیش‌تر تهدید کرده بود اجازه نخواهد داد حتی یک قطره از نفت ایران در بازارهای جهانی فروخته شود.

 از سوی دیگر از یاد نبریم قیمت ارز که در تعیین قیمت تورم به واسطه واردات کالاها تعیین کننده است تا مرز 20 هزار تومان هم بالا رفته بود و امروز این رقم به کانال 11 هزار تومان یعنی حدود 50 درصد رقم فاجعه بار پیشین بازگشته است که باز وضعیت را در ثبات نرخ تورم بهبود می‌بخشد.

البته امیدواریم شوک‌های مثبتی در بازار ایجاد شود چون در حال حاضر قیمت نفت افت داشته و افت قیمت نفت به همراه کاهش عرضه نفت ایران در بازارهای جهانی به این معنا خواهد بود که ما به ارز کمتری دسترسی خواهیم داشت.

 با این همه اگر آقای روحانی و تیم اقتصادی دولت در طراحی بودجه به گونه‌ای عمل کنند که فشار از روی اقشار ضعیف جامعه برداشته شود و از آن سو مخارج دولت آن قدر زیاد نشود که اثر تورمی بر روی اقتصاد بگذارد و ارزش پول ملی با افزایش نرخ ارز کاهش یابد، می‌توانیم امیدوار باشیم از این وضعیت شکننده عبور کنیم و این امر ممکن نیست مگر این که بودجه نویس‌ها با ظرافت همه جوانب را به گونه‌ای بسنجند که هم اثر تورمی مخارج زیاد مهار و هم معیشت خانوارهای ایرانی تامین شود.

 البته اگر ما بتوانیم به لحاظ وضعیت سیاسی در جهان وزن‌مان را طوری بالا ببریم که تحریم‌های صادراتی از میان برود بخش قابل توجهی از این موانع مرتفع خواهد شد.