سبک چین خوردگی و پیچیدگی‌هیا ساختاری در زیرپهنه‌ی لرستان مرکزی، (مطالعه موردی یکی از میادین نفتی ناحیه)

گستره‌ی مورد مطالعه در پهنه‌ی تکتونواستراتیگرافی لرستان؛ شمال‌باختری زاگرس چین‌خورده‌ی ساده و در بلوک اکتشافی کوهدشت واقع شده است. اطلاعات عمقی حاصل از ناحیه‌ی لرستان با استفاده از مقاطع لرزه‌ای، اطلاعات چاه و ترسیم مقاطع عرضی در راستای عمود بر روند ساختاری منطقه نشان‌دهنده‌ی تاثیر سطوح جدایشی بر هندسه‌ی چین‌های آنست. در این گستره با توجه به هندسه‌ی ساختاری چین‌های شکل گرفته در عمق و سطح، دو سطح جدایشی: (الف) سازند شیلی گرو به‌عنوان سطح جدایشی میانی و (ب) سازند فلیشی امیران به‌عنوان سطح جدایشی بالایی به‌ترتیب بر هندسه‌ی چین‌خوردگی تاقدیس‌های عمقی (گروه بنگستان) و تاقدیس‌های کوچک سطحی موثرند. ضخامت زیاد سازند امیران (بیش از 1000 متر) سبب شکل‌گیری دو الگوی چین‌خوردگی متفاوت سطحی و عمقی در بالا و پایین این سازند شده است. این تغییر ضخامت سبب چین‌خوردگی ناهماهنگ تاقدیس‌های سطحی در بالای تاقدیس‌های عمقی می‌شود. وجود ساختارهای مرتبط با سطوح جدایشی از جمله ساخت‌های گوش خرگوشی4 در تاقدیس‌های مادیان و سرکان، ساخت‌های موسوم به flap Structure در تاقدیس‌های سلطان و پاسان شمال‌خاوری و همچنین ساخت‌های متعدد دم‌ماهی5 که در خطوط لرزه‌ای گستره در سازند امیران به فراوانی مشخص شده‌اند، همگی شاهدی بر وجود سطح جدایشی ضخیم و قوی سازند امیران در گستره‌ی مورد مطالعه هستند.