توتال جایگزین ایرانی ندارد
عضو کمیسیون انرژی مجلس تاکید کرد: قطعا اگر داخل کشور جایگزینی در بعد توانایی ، تکنولوژی و ابزارو امکانات برای شرکت توتال وجود داشت هیچ عقل و منطقی چنین اقدامی را نمی‌پذیرفت و قطعا نه دولتمردان وارد چنین قراردادی می‌شدند و نه مجلس اجازه چنین قراردادی می‌داد اما تکنولوژی بالای این شرکت در ایران رقیبی ندارد.
محمد خالدی، عضو کمیسیون انرژی مجلس در گفتگو با خبرنگار پارلمانی انرژی امروز درباره انتقادات شرکت های داخلی به قرارداد با توتال در پارس جنوبی گفت: با توجه به شرایط کشور و در بعد رده‌بندی مسایل کلان کشوری، اشتغال در صدر و مطالبه عمومی است و در مناطق کمتر توسعه‌یافته بخش عمده‌ای از جمعیت جویای کار هستند. این افراد سرمایه‌های کشورند و قطعا در بعد توسعه نقش اساسی دارند.
وی در ادامه افزود: این موضوع در مجلس و دولت و در قوانین فرادستی مورد تاکید قرار گرفته‌است. حال یکی از مولفه‌های اساسی برای حل این معضل جذب سرمایه‌های خارجی یا همان سرمایه‌گذاری است. برای کشورهای خارجی هم حوزه انرژی بیشترین جذابیت را داشته است.
نماینده مردم لردگان در مجلس با بیان اینکه «ما در قراردادهایی مانند قرارداد با توتال باید ببینیم نهادهای حکومتی و حاکمیتی و قوانین فرادستی چه نگاهی به جذب سرمایه‌ها دارند»، تاکید کرد: قطعا سرمایه‌گذاری برای توسعه کشور به‌ویژه جذب سرمایه خارجی به عنوان یکی از راه‌های غلبه بر بیکاری مورد تایید است. حالا چرا شرکت‌های داخلی متقاضی جایگزینی توتال هستند، پاسخ آن نیاز به نگاهی کارشناسانه و فنی دارد.
خالدی درباره قرارداد بهره‌برداری از فاز 11 پارس جنوبی و حضور توتال گفت:در این قرار داد توتال حدود 51 درصد سهم دارد و شرکت چینی CNPC معادل 30 درصد و شرکت پتروپارس ایران 19 درصد سهم دارد. این رقم به نسبت قراردادهای گذشته بالاست. چنانچه برای اولین بار در این قرارداد 10 درصد مزیت رقابتی برای پیمانکاران ایرانی در نظر گرفته شده‌است. حال جزییات قرارداد و اهداف مهم است. در این قراردادهدف این بوده که استفاده از سرمایه این شرکت‌هاست که توتال و شرکت چینی سرمایه‌گذاری کنند و برگشت سرمایه آنها بنا بر درآمد کار باشد.
سکوهای ما فقط 3000 تن وزن دارد و سکوی قرارداد با توتال 18 هزار تن
وی د ادامه گفت: اینجا شرکت توتال علاوه بر سرمایه‌گذاری تکنولوژی را به صنعت نفت ما وارد می‌کند و یکی از دلایل انتخاب این شرکت همین است. در حال حاضر سکوهایی که ما داریم وزنی برابر 3000 تن است اما سکویی که قرار است بنابر این قرارداد ایجاد شود؛ بالغ بر 18 هزار تن است. فلسفه حضور این شرکت هم همین است تا ما از این سازه بهره ببریم. یکی از مشکلات موجود در سکوها افت فشار چاه است و این سکو کارکردش این است که با گذشت زمان مانع افت فشار چاه‌ها می‌شود.
قرار است افت فشار چاه حداقل باشد
این عضو کمیسیون انرژی مجلس با اشاره به سایر چاه‌های در حال برداشت کشورمان گفت: معمولا ما همیشه با این افت فشار مواجه بوده‌ایم اما تکنولوژی که شرکت توتال قرار است بیاورد طوری است که مانع این اتفاق می شود. بنابراین، درآمد و میزان برداشت از این چاه طی بازه زمانی 20 ساله تغییری نمی‌کند. همین های تک قرار است از سوی شرکت توتال وارد شود
خالدی در ادامه به سود این شرکت‌ها در این قراردادها اشاره و تصریح کرد:ب رآوردها از سود چنین قراردادی این است که درآمد از آن بالغ بر صدمیلیارد دلار است؛ آن هم در صورتی که قیمت نفت، گاز و میعانات بالا نرود. بنابراین، از درآمد حاصل از راه‌اندازی این حوزه نفتی و فروش آن، علاوه بر جبران هزینه، عایداتی هم در بازه زمانی 20 تا 25 ساله به دست بیاورند و این شرایط قطعا خوب است.
وی همچنین گفت: بر این اساس ایران حدود پنج میلیارد دلار سرمایه‌گذاری می‌کند و بین 10 تا 12میلیارد دلار در بازه زمانی 20 ساله بازگشت سرمایه خواهد داشت. ایران 9تا 16 درصد از درآمد این حوزه را برداشت می‌کند. در میادین مشترک اگر ما ورود نکنیم بقیه بهره می‌برند. بنابراین، ما باید توان و سرمایه مان را صرف این موضوع کنیم و تلاش کنیم شرکت‌های دیگر هم جلب سرمایه‌گذاری بشوند.
این عضو کمیسیون انرژی مجلس تاکید کرد: قطعا اگر داخل کشور جایگزینی در بعد توانایی ، تکنولوژی و ابزارو امکانات وجود داشت هیچ عقل و منطقی چنین اقدامی را نمی‌پذیرفت و قطعا نه دولتمردان وارد چنین قراردادی می‌شدند و نه مجلس اجازه چنین قراردادی می‌داد و حداقل اعتراض می‌کرد. بنابراین استفاده از شرکت‌های خارجی که دانش روز را دارند مفید است و با ورود چنین سرمایه گذارانی هم سرمایه به ایران می‌شود و هم شرکت‌های ایرانی می‌توانند تکنولوژی آنها را به دست آورد.
