توسعه فرزاد B با کنسرسیوم داخلی- خارجی
یک کارشناس نفت و انرژی اظهار کرد: بهتر است پروژه‌های میادین مشترک را یا به صورت مشترک به شرکت‌های داخلی و خارجی بدهند همانند قراردادهای IPC و یا اینکه به شرکت‌های خارجی واگذار کنند با این پیش فرض که سریعا به نتیجه نهایی برسد.
سعید معزی در گفتگو با خبرنگار نفت و گاز «انرژی امروز» در خصوص واگذاری توسعه میدان فرزادبی به شرکت پتروپارس گفت: پتروپارس نسبت به شرکت‌های داخلی دیگر ظرفیت بیشتری برای مدیریت پروژه‌های کلان دارد و اکنون به دلیل اینکه از شدت کار در پروژه‌های پارس جنوبی کاسته شده؛ از این ظرفیت‌ها استفاده نمی‌شود.
او در ادامه افزود: شرکت‌های داخلی به دلیل محدودیت‌هایی که دارند، سرعت اجرای پروژه‌ها در آنها پایین‌تر خواهد بود. دراین میدان مشترک اکنون عربستان با سرعت زیاد از میدان برداشت می‌کند، نباید در برداشت از این میدان فرصت‌سوزی کنیم؛ بنابراین اگر سازوکارهای لازم دیده شود که پتروپارس پروژه را با سرعت کافی به اجرا برساند و بتواند از تمام توان داخلی و خارجی پیمانکاری استفاده کند؛ گزینه خوبی به نظر می‌رسد.
بهتر است پروژه به صورت مشترک واگذار شود
این کارشناس نفت و انرژی اظهار کرد: معتقدم اگر جای انتخاب وجود داشته باشد بهتر است پروژه‌های میادین مشترک را یا به صورت مشترک به شرکت‌های داخلی و خارجی بدهند همانند قراردادهای IPC و یا اینکه به شرکت‌های خارجی واگذار کنند با این پیش فرض که سریعا به نتیجه نهایی برسد.
این کارشناس نفت و انرژی در پاسخ به این سوال که «با توجه به اینکه واگذاری میدان به روش EPCF خواهد بود، آیا شرکت‌های داخلی فاینانس پروژه با چنین ابعاد وسیعی را دارند؟»، گفت: سابقه چنین چیزی در داخل وجود ندارد و خود شرکت نفت توسعه‌دهنده بوده اگر منابع مالی داشته و برای توسعه میادین هزینه کرده است.
او ادامه داد: شرکتی تاکنون نتوانسته منابع مالی با چنین ابعاد بزرگی از بیرون بیاورد. بنابراین، باید دقیقا منابع مالی مشخصی وجود داشته باشد. شرکت ملی نفت در حال حاضر به دلیل مشکلات مالی که در میادین دارد به سراغ روش‌هایی رفته که بتواند سرمایه خارجی را همراه با توسعه میادین جذب بکند؛ بنابراین، اگر چنین پولی در کشور باشد جای خوشحالی است که بتوانند از آن استفاده بکنند و در جهت توسعه میادین نفت و گاز مدیریت بکنند.
پتروپارس تجربه‌ای در تجارت هیدروکربن ندارد
غلامرضا منوچهری چند روز گذشته اظهار کرد که «پیش شرط خاصی برای مذاکرات در نظر گرفته شده و آن این است که شرکتی که گاز را استخراج می‌کند، باید خود آن را خریداری و تبدیل به LNG کرده و یا آن را صادر کند». معزی در این خصوص گفت: شرکت نفت با این هدف این پیش‌فرض را درنظر گرفته است تا ریسک فروش را نیز به عهده توسعه‌دهنده میدان بگذارد؛ بنابراین، در این شرایط فعلی که قیمت‌ها پایین است، گارانتی کردن فروش LNG توسط شرکت توسعه‌دهنده، منافعی را نیز برای ایران در بر خواهد داشت و ریسک فروش آن را نیز بر عهده نخواهد داشت.
او در ادامه افزود: شرکت‌های بزرگ خارجی که در کار تجارت هیدروکربن نیز هستند (مانند گازپروم که مدت‌ها پیش صحبت واگذاری میدان به این شرکت شده بود) این مزیت را دارند که راحت‌تر می‌توانند این کار را بکنند تا شرکتی همچون پتروپارس که تجربه‌ای در تجارت هیدروکربن ندارد و فقط کار توسعه میادین را انجام داده است.
تجربه کرسنت را تکرار نکنیم
معزی با تاکید بر اینکه «نباید اجازه داد که مشکلاتی که در قرارداد کرسنت نمود پیدا کرد در این قرارداد نیز به وجود آید»، گفت: در شرایط قیمت پایین قرارداد باید به نحوی نوشته شود که در آینده اگر قیمت LNG افزایش پیدا کرد، مشکلی برای کشور پیش نیاید و انعطافپذیری لازم را داشته باشند؛ چرا که یکی از مباحثی که در قرارداد کرسنت مطرح شد، همین موضوع اختلاف قیمت‌ها بود که مخالفان در خصوص ارزانی و گرانی قیمت‌ها اظهار کردند که نباید قرارداد به این سادگی و به این شکل بسته می‌شد.
این کارشناس نفت و انرژی با تاکید بر اینکه «انعطافپذیری در قرارداد فروش باید مدنظر قرار گیرد»، گفت: در شرایطی که اکنون قیمت LNG پایین است شرکت‌هایی که کار توسعه میدان را انجام می‌دهند، برای این کار ریسک می‌کنند با این شرط که منافع بیشتری به دست بیاورند.
تزریق گاز صرفه اقتصادی ندارد
معزی در خصوص تزریق گاز به میادین نفتی که به عنوان اولویت کار ذکر شده است، اظهار داشت: تزریق در میادین باعث افزایش برداشت خواهد شد اما الزاما اقتصادی نیست؛ چراکه یک سری هیدروکربن سبک و متوسط را به یک مخزن نفتی تزریق می‌کنیم برای اینکه نفت سنگین‌تری را تولید کنیم اما نفتی که استخراج می‌شود در بازار فعلی ارزان است بنابراین صرفه اقتصادی نواهد داشت.
او در ادامه تاکید کرد: معمولا در دنیا این کار را در وضعیت عادی انجام نمی‌دهند که بخواهند هیدروکربن‌های با کیفیت را به میدان نفتی تزریق کنند تا افزایش برداشت نفت داشته باشند. باید در ابتدا مشخص شود که ترکیبی از این گازهای سبک در پروژه می‌تواند اقتصادی باشد یا خیر. ممکن است بخواهند گاز سبک را تا حدی غنی بکنند آن هم بسته به شرایط نفت و شرایط فشاری و کیفیت مخزنی میدان نفت دارد و باید دقیقا بررسی شود؛ همچنین باید توجه داشت که هر مقداری که به مخزن تزریق شود تماما بازیافت نخواهد شد و مقداری از نفت با کیفیت در زمین خواهد ماند تا نفت سنگین‌تری تولید شود.
