آیا راه صنایع زیر دریایی از نفت و گاز جدا می شود؟

فشارها برصنایع نفت و گازی که در زیر دریاها مشغول به کار هستند بیشتر شده است. بخش زیردریایی صنایع نفت و گاز نقش مهمی در این صنعت ایفا می کنند. آیا راه این بخش از صنعت نفت و گاز جدا می شود؟

به گزارش «انرژی امروز» از آفشور تکنولوژی، در یک نگاه کلی صنایع نفت و گاز را شاید بتوان دست کم از نقطه نظر تولید، صنعتی تندرست به حساب آورد. تولید نفت از سه میلیارد تن در سال 1990 به 4 میلیارد تن در سال 2011 رسید و تا به امروز از این شاخص کمتر نشده است. در سال 2016 تقاضا برای نفت در کشوری مانند چین 360 هزار بشکه در روز، یعنی به اندازه متوسط روزانه مصرف نفت فیلیپین، افزایش یافت در حالی که پیش از این چنین رکوردی ثبت نشده بود. و این روند به همین نحو در حال افزایش بوده است.

از طرفی با توجه به نیازهای زیست محیطی روندی هم برای جایگزینی نیروگاه های زغال سنگ سوز با نیروگاه های گازی در دنیا حاکم شده است. بنابراین آژانس هایی چون آژانس بین المللی انرژی و S&P گلوبال به دوران فعلی لقب «عصر طلایی گاز» را داده اند.

با این حال این دو صنعت با چالش های بسیاری مواجه هستند. صنایع زیر دریایی از طریق شرکت هایی ارائه می شوند که منابع سخت افزاری و زیرساختی را در زیر دریا برای شرکت های تولید کننده نفت و گاز فراهم می آورند.

با این حال شرکت های ارائه کننده خدمات زیردریایی حالا تحت فشار هستند، تحت فشار برای ارائه خداماتی که بخش نفت و گاز در دوره کنونی به آن به شدت نیاز دارند، یعنی تولید حداکثری با هزینه حداقلی؛ آن هم تا حدی که از نظر مالی برای این شرکت ها امکان پذیر نیست.

در واقع از زمانی که دنیا به سمت گذار به انرژی های تجدیدپذیر و پاک روی آورده است، فرصت های جدید کاری هم برای شرکت های فعال در حوزه زیر دریایی حاصل شده است.

انجمن ملی تحقیقات زیر دریایی می گوید که پرداخت های مزارع بادی فراساحلی می توانند به 276 میلیارد دلار برسند در حالی که تولید مواد غذایی از اقیانوس ها هم می تواند یک میلیارد دلار دیگر ارزش اضافه کند. این دو صنعت صنایع نوظهوری هستند که شرکت های زیر دریایی هم تجربه و هم تخصص کار با آنها را دارند. این امر به خودی خود چشم انداز کار شرکت های فعال حوزه زیردریایی را افزایش داده و از طرفی چشم انداز همکاری این صنعت با صنایع نفت و گاز را هم تغییر دهد.

علاوه بر این نگرانی که صنایع نفت و گاز باید از سوی شرکت های زیر دریایی احساس کنند، کاهش قیمت نفت نیز بر مشکلات این صنعت افزوده است.

در سال 2014 قیمت نفت از 115 دلار در هر بشکه به 49 دلار سقوط آزاد کرد. این امر نه تنها تبدیل به شوک بزرگی در بازار نفت و گاز شد بلکه با تهدید تکنولوژی هایی چون فراکینگ، به رابطه بین صنایع نفت و گاز و شرکت های زیردریایی صدمه وارد کرد.

بر اساس آنچه که شرکت های فعال حوزه زیردریایی می گویند ریستاد انرژی آینده درخشانی را برای این بخش ترسیم کرده است، به ویژه بعد از سال 2021. اما با این حال این شرکت ها باید زنجیره تامین خود را توسعه دهند. این تهدیدی است علیه شرکت های زیردریایی.

از طرف دیگر شیوع ویروس کرونا و سردرگمی درباره نحوه کار در این دوران نیز تهدید دیگری برای این بخش به حساب می آید. تمامی این چالش ها رابطه حسنه بین صنایع نفت و گاز و شرکت های زیر دریایی را هم تیره و تار کرده است. و زمزمه های جدایی این دو بخش را مطرح کرده است. هر چند شاید در حال حاضر این جدایی چندان به چشم نیاید اما در طولانی مدت غیرقابل اجتناب است.

شرکت های زیردریایی معتقد هستند در حالی که صنایع نفت و گاز بزرگ ترین بازار صنعت زیردریایی هستند اما باز هم متنوع سازی محل درآمد و پروژه ها برای این شرکت ها اهمیت بالایی دارد. در حال حاضر مزارع بادی فراساحلی 25 درصد از کل درآمد صنعت زیر دریایی را از آن خود کرده اند.

صنایع زیردریایی می توانند از هر نیازی مربوط به زیر دریا کسب درآمد کنند، از مزارع شناور بادی گرفته تا جذب و ذخیره سازی کربن، تا تولید هیدروژن، تا صنایع دفاعی، علوم دریایی و آبزی پروری.

این متنوع سازی اهمیت شرکت های زیر دریایی را در تولید انرژی های پاک بیشتر می کند. با این حال صنایع نفت گاز در تلاش است دست کم در کوتاه مدت همکاری بزرگ خود با شرکت زیر دریایی را ادامه دهد.