آقای رادیکال

خاویر میلی آمده تا زیر میز بزند، تا تمام ساخته‌های سالیان دراز علم اقتصاد را جارو کند و دور بریزد. پوپولیست است، هیاهو دارد، با اره برقی کمپین انتخابات راه انداخت، از خانواده‌اش همه را کنار گذاشته و فراموش کرده، الا خواهرش، خواهر فالگیرش را تبدیل کرده به برجسته‌ترین عضو کابینه‌اش، همانند ترامپ کلی کتاب نوشته در باب اقتصاد که حالا قصد دارد در کشوری که به دستش سپرده شده این نوشته‌ها را یک‌به‌یک اجرا کند.

میلی قواعدی دارد که آنها را سرلوحه کار خود قرار داده، آزادی انتخاب در موضوعاتی چون مواد مخدر، تن‌فروشی، ازدواج، گرایش جنسی و هویت جنسی شعارهای جوان پسند و البته پوپولیستی اوست، این شعارها را بگذارید در کنار خط قرمزهایش، یعنی مخالت با سقط جنین و اتانازی! دقیقا مشخص نیست چرا وقتی کسی با آزادی مواد مخدر و تن‌فروشی موافق است باید با سقط جنین و اتانازی مخالف باشد.

میلی دست‌پرورده و هواخواه متعصب مکتب اتریش است. مکتب اقتصادی اتریش یا مکتب وین، بر سازمان‌یابی خودبه‌خودی بر اساس ساز و کار قیمت‌ها، فردگرایی روش‌شناختی و خنثی‌نبودن پول تاکید دارد. آنها بر امکان‌ناپذیری سوسیالیسم تاکید دارند. یکی از موثرترین بنیانگذاران این مکتب لودویگ فون میزس بود که معتقد بود سوسیالیسم از نظر اقتصادی محکوم به شکست است. یک دولت سوسیالیست نمی‌تواند محاسبات اقتصادی لازم برای سازمان‌دهی مؤثر یک اقتصاد پیچیده را انجام دهد. میلی به شدت مخالف سوسیالیسم است؛ درحالی که پیشینیان او عمدتا چپ بودند میلی چنان از چپ‌ها بیزار است که در تبلیغات انتخاباتی خود قول داده بود روابط اقتصادی با چین را قطع کند؛ هرچند بعد از به‌قدرت رسیدن خیلی زود متوجه شد ریسمان رابط چین و آرژانتین محکم‌تر از آن است که اره‌برقی میلی آن را قطع کند.

میلی را عوام‌گرا، لیبرتارین راست، فرامحافظه‌کار، راست تندرو و بنیادگرای بازار می‌خوانند، اما او خیال همه را راحت کرده که لیبرال لیبرترین است که با اصول مینارشیت و آنارکو-کاپیتالیست همسوست. لیبرترین‌ها خواهان آزادی‌های فردی بسیار، خودمختاری و آزادی سیاسی و آزادی انتخاب هستند و اولویت آنها تشخیص و داوری فردی است؛ میلی در حالی خود را معتقد به این اصول می‌داند که با سقط جنین مخالف است. شاید بشود دلیل این تناقض‌های میلی را در ارادتی که به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور اسبق ایالات متحده، دارد جست. او خود را یکی از حامیان ترامپ می‌داند و از عقاید او بسیار تقلید می‌کند.

به‌هر حال لیبرترین‌ها با نظام‌های اقتصادی موجود ضدیت دارند و غالبا خواهان محدودسازی یا حتی انحلال نهاد اجتماعی مبتنی بر اجبارند. به همین دلیل است که میلی در تبلیغات انتخاباتی خود وعده داده بود که بانک مرکزی آرژانتین را با خاک یکسان خواهد کرد.

میلی در حالی در آرژانتین به قدرت رسید که تورم سالانه در این کشور به 211.4 درصد رسیده بود. این رقم تورم بالاترین رقم تورم در 32 سال قبل آرژانتین بود. میلی با وعده کاهش تورم در آرژانتین به قدرت رسید. اما در سه ماه اول سال 2024، آژانس آمار دولتی گزارش داد که تورم کشور در این مدت 65 درصد افزایش یافته و قیمت‌ها در مغازه‌ها و رستوران‌ها به سطوحی مشابه قیمت‌ها در ایالات متحده و اروپا رسیده است. با این حال رویترز در گزارشی در اواسط اردیبهشت ماه از نرخ رو به کاهش تورم ماهانه در آرژانتین خبر داد. بر اساس گزارش رویترز در ماه مه، تورم ماهانه آرژانتین در این ماه 9 درصد بود، درحالی که در ماه مارس تورم 11 درصد و در دسامبر سال قبل تورم ماهانه به 25 درصد رسیده بود.

میلی با سیاست‌هایی نظیر حذف یارانه‌ها، کاهش بودجه‌های عمرانی و تعطیل کردن نیمی از وزارتخانه‌های این کشور از هزینه‌های دولت کاسته است. با این حال برخی از اقتصاددانان با خوشبینی به این اقدامات میلی نگاه نمی‌کنند. آنها معتقدند تداوم سیاست‌های میلی باعث رکود در این کشور خواهد شد. اما اصلاحات اقتصادی همیشه دردآور است و کمتر اقتصاددانی را می‌توان یافت که قطع به یقین بگوید که سیاست‌های میلی آرژانتین را در مسیر درستی قرار خواهد داد یا نه. به قول وزیر اقتصاد این کشور که می‌گوید «جهان در حال تماشا است. زیرا اگر آرژانتین بتواند این روند را معکوس کند، به این معنی است که هر کس دیگری هم می‌تواند.»

طرح رادیکال خاویر میلی برای تغییر آرژانتین

ورا برگنگرون | برنده جایزه سیگما دلتا چی انجمن روزنامه نگاران حرفه‌ای و جایزه باشگاه مطبوعات نیویورک

مجله تایم

رئیس جمهور خاویر میلی از دفتر جدید خود متنفر است. او در کاسا روزادا [خانه صورتی، کاخ ریاست‌جمهوری آرژانتین]، با آن صندلی‌ قدیمی آبی‌رنگ و دیوارهای تزئین شده‌اش، احساس می‌کند که پیشینیانش آلوده‌اش کرده‌اند، پیشینیانی که به اعتقاد او آرژانتین را به ویرانی کشانده‌اند. اما در همین اتاق جزئیاتی هست که میلی دوست‌شان دارد. یک شیر برنزی، حیوانی که او در دوران مبارزات انتخاباتی و به قدرت رسیدن سرگیجه‌آور خود به‌عنوان نماد انتخاب کرد، روی یک شومینه حک شده است. میلی که فضای وسیع طبقه دوم را به من نشان می‌دهد، به عکس آسیب‌دیده‌ای از شیر که روی میزش به عنوان توتمی از سرنوشت او قرار دارد، اشاره می‌کند. «او اینجا منتظر من بود».

میلی احتمالا عجیب‌ترین رئیس دولت جهان است. پیشتر او یک اقتصاددان آزادی‌خواه و کارشناس تلویزیونی بود که به دلیل طغیان‌های بی‌ادبانه‌اش به ال لوکو، یعنی دیوانه، معروف بود. عجیب و غریب بودن مبارزات انتخاباتی او اغلب برنامه سخت ریاضتی را تحت تاثیر قرار می‌داد که میلی برای خارج کردن کشور از بحران اقتصادی پیشنهاد داده بود. میلی که به خود می‌بالید که یک معلم جنسی تنتریک است، در راهپیمایی‌هایش اره‌برقی به‌همراه داشت تا نمادی از برنامه‌هایش برای کاهش هزینه‌های دولت باشد، لباس ابرقهرمانی که در مورد سیاست‌های مالی آواز می‌خواند به تن می‌کرد و به رای دهندگان می‌گفت که پنج بولداگش مشاوران او در مکالمات تله پاتیک، «بهترین استراتژیست‌هایش» هستند. او متعهد شده که بانک مرکزی کشور را ویران کند، تغییر اقلیم را یک توطئه سوسیالیستی مسخره می‌داند و پاپ فرانسیس، اولین پاپ آرژانتینی، را «پسر عوضی چپ» می‌داند. در نوامبر گذشته، او با قاطعیت پیروز انتخابات شد.

صعود غیر محتمل یک «آنارکو-سرمایه داری» انعکاسی‌ست از قدرت یک جنبش پوپولیستی دست راستی که در سال‌های اخیر در سراسر جهان پیروز انتخابات می‌شوند. او مانند همتایان خود از ایتالیا تا مجارستان، برزیل تا پرو، ایالات متحده تا هند، متعهد شد که دولت مملو از فساد را که توسط نخبگان پنهان اداره می‌شود، از بین ببرد. میلی در طول مبارزات انتخاباتی گفته: «اجازه دهید همه چیز منفجر شود، بگذارید اقتصاد منفجر شود و کل این کاست سیاسی زباله را با خود از بین ببرد». اما هیچ یک از همتایان او کاملا شبیه میلی نیست، میلی با خلق و خوی آتشفشانی‌اش، رفتار دانشمندی دیوانه را دارد؛ ادعا می‌کند که موهای وحشی خود را شانه نمی‌کند زیرا «دست نامرئی بازار» و رگه‌های مسیحایی موهایش را شانه می‌کنند. و هیچ یک از همتایان او ملتی مانند آرژانتین را رهبری نمی‌کند، قدرتی منطقه‌ای غنی از منابع که با چندین دهه سوءمدیریت سیاسی و بی‌ثباتی اقتصادی دست به گریبان است، و اکنون به آزمونی برای تئوری‌های حاکم بر یک ایدئولوگ رادیکال تبدیل شده است. او با پوزخندی به پهنای صورتش می‌گوید: «گذر از آزمایشگاه به دنیای واقعی شگفت‌انگیز است. فوق‌العاده است!»

میلی، 53 ساله، از زمان روی کار آمدن، پروژه‌های خدمات عمومی را متوقف کرده، ارزش پزو را بیش از 50 درصد کاهش داده و اعلام کرده که قصد دارد بیش از 70000 کارمند دولتی را اخراج کند. تا کنون، به باور میلی نشانه‌هایی وجود دارند که «شوک درمانی» اقتصادی او را کارآمد نشان می‌دهند. تورم به‌مدت چهار ماه متوالی کاهش یافته است. صندوق بین‌المللی پول از پیشرفت «چشمگیر» آرژانتین استقبال کرده است. دو روز قبل از اینکه در 25 آوریل مصاحبه‌ای یک‌ساعته با او داشته باشم، در خطاب‌ای به ملت «معجزه اقتصادی» اولین مازاد بودجه سه ماهه کشورش از سال 2008 را جشن می‌گرفت. میلی بر این باور است که پیشگام رویکردی است که به یک طرح جهانی تبدیل خواهد شد. او به من می‌گوید: «آرژانتین به الگویی تبدیل خواهد شد، اینکه چگونه یک کشور را به کشوری مرفه تبدیل کنیم. من شک ندارم.»

دیگران اما آنقدرها هم مطمئن نیستند. میلی متعهد شد که «کاست سیاسی» بار سنگین [اقداماتش] را بر دوش بکشد، اما به‌واقع این آرژانتینی‌های معمولی هستند که فشار اقدامات ریاضتی او را متحمل می‌شوند. نرخ تورم سالانه هنوز نزدیک به 300 درصد است که از بالاترین نرخ تورم در جهان است. بسیاری از آرژانتینی‌ها حتی برای معاملات کوچک مجبورند کیسه‌های پول نقد به‌همراه داشته باشند. برخی از فروشگاه‌ها به طور کامل برچسب قیمت را از روی کالاهای خود برداشته‌اند. اقدامات میلی، یعنی کاهش کمک‌های فدرال، [کاهش] یارانه‌های حمل‌و‌نقل و انرژی، و خلاصی از کنترل قیمت‌ها، باعث افزایش هزینه‌های زندگی شده است. بیش از 55 درصد از آرژانتینی‌ها در فقر فرو رفته‌اند، این رقم در ماه دسامبر 45 درصد بود. ممکن است زمان میلی قبل از از بین رفتن حمایت مردمی‌اش به سر آید. دیانا موندینو، وزیر امور خارجه آرژانتین، مشاور نزدیکش می‌گوید: «همه می‌دانستند که هزینه [این اقدامات] بسیار زیاد خواهد بود. هیچ کس آنچه را که ما تجربه می‌کنیم، دوست ندارد. اما راه دیگری وجود ندارد.»

پیشتر اقتصاد آرژانتین به مدتی طولانی آنقدرها بد بوده که نظرسنجی‌ها نشان دهد که اکثریت 46 میلیون نفری این کشور تمایل دارند به میلی یک فرصتی بدهند. با این حال، مشخص نیست که رئیس جمهور جدید سنت‌شکن علاقه‌مند به ایجاد اتحادهای سیاسی لازم برای پیشبرد اصلاحات ساختاری گسترده خود از طریق مجلس قانونگذاری آرژانتین باشد. نشانه‌هایی هم وجود دارد مبنی‌ براینکه میلی محدوده وظایف خود را اشتباه خوانده است. او با معرفی خود به عنوان پادزهر سوء مدیریت سیاسی و اقتصادی پیروز شد. اما واضح است که او خود را بخشی از یک نبرد فرهنگی گسترده‌تر می‌داند. او یک تور سخنرانی بین‌المللی را آغاز کرده و خود را یک جنگجوی صلیبی جهانی علیه سوسیالیسم معرفی می‌کند و به همه چیز از قوانین برابری جنسیتی گرفته تا فعالان اقلیم حمله می‌کند. و در کشوری که هنوز هم تسخیر شده میراث دیکتاتوری نظامی وحشیانه‌اش در دهه‌های 1970 و 1980 است، موضع گسترده میلی علیه مطبوعات و تهدید علیه «خائنان» سیاسی می‌تواند نقشی اقتدارگرا از او نشان دهد. بنجامین گدان، مدیر برنامه آمریکای لاتین مرکز ویلسون می‌گوید: «بیشتر حمایت از میلی برای برنامه اقتصادی او بود، نه دیدگاه آزادیخواهانه یا برنامه آنتی‌ووک او. اما دیدگاه او این است: «تو من را می‌خواستی و به من دست یافتی. و من شخم‌زنان به‌پیش خواهم رفت».

دیدار با میلی

برای ملاقات با میلی، باید از طریق شخصی که او ال جفه، یعنی رئیس می‌نامدش، اقدام کنید: خواهرش. کارینا میلی در روز مصاحبه ما، دمپایی پولک‌دار نقره‌ای به‌پا، از درب دفتر رئیس‌جمهور محافظت می‌کرد. کارینا، 52 ساله، فال‌گیر سابق که تا چند سال پیش در اینستاگرام کیک می‌فروخت، اکنون کنترل می‌کند که برادرش با چه روزنامه‌نگاری صحبت ‌کند، چه عکس‌هایی از او منتشر ‌شود، و بنا بر گزارش‌ها، چه وزرای کابینه‌ای استخدام و اخراج ‌شوند. (او از مصاحبه برای این مقاله خودداری کرد.) یکی از اولین اقدامات میلی به عنوان رئیس جمهور تغییر فرمانی بود که بر اساس آن بستگان رئیس‌جمهور از داشتن سمت‌ در کابینه منع می‌‌شدند، در نتیجه میلی توانست خواهرش را به عنوان دبیر کل ریاست جمهوری منصوب کند.

رابطه تنگاتنگ میلی با خواهرش یک رابطه استثنایی‌ست. گفته می‌شود او دوستان صمیمی کمی دارد و اخیرا پس از قطع رابطه با یک بازیگر پر زرق و برق تلویزیون مجرد مانده است. در عوض، او با 200 پوند به اقامتگاه ریاست جمهوری در لس اولیووس نقل مکان کرد. سگ‌های شبیه‌سازی شده‌اش را «بچه‌های چهارپای کوچک» می‌نامد که نام هر یک از آنها به نام یک اقتصاددان مشهور است.

میلی که در حومه بوئنوس‌آیرس بزرگ شد، دوران کودکی پر دردسری داشت. او گفته که توسط پدرش مورد آزار جسمی قرار گرفته است و در مصاحبه‌های تلویزیونی اعلام کرده که پدر و مادرم «برای من مرده‌اند». او در یک باشگاه فوتبال دروازه‌بان بود و در گروه رولینگ استونز می‌خواند، همکلاسی‌ها او را عمدتا به خاطر طغیان‌های خشمگینانه‌ای به یاد می‌آوردند که برای اولین بار هم این لقبش را از آن دارد.

میلی در جریان مبارزه آرژانتین با ابر تورم دهه 1980 به نظریه‌های اقتصادی علاقه‌مند شد. او 20 سال بعد از آن را به عنوان استاد اقتصاد طی و ده‌ها مقاله آکادمیک منتشر کرد و به عنوان یک تحلیلگر مالی برای اتاق‌های فکر، بانک‌ها و شرکت‌های خصوصی کار می‌کرد. در سال 2015، حضور در تلویزیون را به عنوان یک کارشناس آغاز کرد و به خاطر جنجال‌های پرمخاطره علیه «کاست سیاسی» در تلویزیون بدنام شد. میلی در طول همه‌گیری کووید-19 به عنوان یک چهره ملی ظاهر شد و به دلیل نارضایتی‌هایش علیه قرنطینه‌های دولتی که در تیک‌تاک منتشر شد، شهرتی به هم زد. بعد در سال 2021، تصمیم گرفت وارد سیاست شود. کارینا کمپین موفقیت‌آمیزی را برای یک کرسی در مجلس سفلا مدیریت کرد که در آن تبلیغی بود که نشان می‌داد میلی مدلی از بانک مرکزی را با چکش ثور [میولنیر، چکش یا پتکی متعلق به ثور، ایزد نام‌دار آذرخش] تخریب می‌کند.

در اواخر همان سال، خواهر و برادر میلی ائتلاف سیاسی جدید La Libertad Avanza، را ایجاد کردند تا به خاویر امکان دهد برای ریاست جمهوری نامزد شود. در آن زمان، افراد نزدیک به او در مصاحبه‌هایی گفتند که میلی که شایعه شده بود رسانه‌هایی را برای برقراری ارتباط با حیوان خانگی و فیلسوفان محبوب فوت شده استخدام می‌کند، مدعی‌ست که خداوند به او گفته که برای ریاست جمهوری نامزد شود. خوان لوئیس گونزالس، زندگی‌نامه‌نویس او می‌گوید: «نیروی محرکه میلی این است که واقعا معتقد است که مأموریتی الهی دارد. در راهپیمایی‌هایی که دوستدارانش ترتیب می‌دادند، هواداران کلاه‌هایی بر سر می‌گذاشتند که روی آنها عبارت «نقاط قوت بهشت» درج شده است، این عبارت اشاره‌ای‌ست به یک آیه مورد علاقه او از کتاب مقدس. میلی، پوشیده در یک کت چرمی، در مراسم خود چنین فریاد می‌زد: «من اینجا نیامدم تا بره‌ها را هدایت کنم، بلکه برای بیدار کردن شیرها آمده‌ام».

میلی از خارج از کشور هم الهام می‌گرفت. او متعهد شد که «عظمت را دوباره به آرژانتین بازگردانیم» و در راهپیمایی‌های انتخاباتی‌اش پوسترهایی از دونالد ترامپ و ژایر بولسونارو، رئیس‌جمهور برزیل، همراه با پرچم‌های گدزدن دیده می‌شد که زمانی در تجمع‌های تی‌پارتی در همه جا وجود داشت [پرچم گدزدن پرچمی است که ژنرال کریستوفر گدزدن در سال ۱۷۷۵ طراحی کرد. این پرچم در تاریخ آمریکا علیه سلطه گری بریتانیا مورد استفاده قرار گرفته است]. میلی خشم گسترده‌ای را نسبت به پرونیسم، جنبش سیاسی چپ‌گرا که از دهه 1940 بر سیاست آرژانتین مسلط بود، نشان داده است، جنبشی که از عدالت اجتماعی و حقوق کارگران دفاع می‌کرد، اما اقتصادی را پایه‌ریزی کرد که 9 بار بدهی دولتی خود را نکول کرده و 44 میلیارد دلار بدهی به صندوق بین المللی پول بالا آورد. سرجیو برنشتاین، مشاور سیاسی آرژانتینی می‌گوید: «او از بحران در نظم سیاسی قدیمی سود برده است».

«ویوا لا لیبرتاد، کاراجو!» به فریاد معروف میلی تبدیل شده: «زنده باد آزادی، لعنت به آن!» میلی به بازارهای آزاد اعتقاد مطلق دارد: او طرفدار کاهش محدودیت‌های اسلحه برای «به حداکثر رساندن هزینه سرقت» است و گفته که از فروش اعضای بدن انسان حمایت خواهد کرد. لوئیس کاپوتو، وزیر اقتصادش می‌گوید: «در ابتدا به او گفتم که باید کمی سرعتش را کم کند. اما واکنش مردم شگفت‌انگیز بود. پس از چند ماه، به او گفتم: هرگز مهم نیست، در واقع، حتی با سرعت بیشتر از این هم ادامه بده!»

میلی ویکتوریا ویلارروئلِ محافظه‌کار از خانواده‌ای نظامی را که در «جنگ کثیف» آرژانتین در دهه‌های 1970 و 1980 شرکت داشتند، به‌عنوان معاون انتخاب کرد. در آن دوره، حکومت نظامی حاکم ده‌ها هزار نفر از مخالفان مظنون را ناپدید، زندانی و شکنجه کرد یا کشت، فصلی تاریک در تاریخ کشور که هم ویلاروئل و هم میلی آن را کم اهمیت جلوه داده‌اند. میلی قول داد که در برابر «مارکسیسم فرهنگی» سر تعظیم فرود نیاورد و از آموزش عمومی به عنوان «شستشوی مغزی» انتقاد کرد. چنین گفتاری در ابتدا مورد حمایت مردان جوانی قرار گرفت که از دیاتریپ‌ها [انتقاد کنایه آمیز یا طنز] و شخصیت رسانه‌های اجتماعی او خوششان می‌آمد. اما در مواجهه با انتخاب بین میلی و وزیر اقتصاد وقت سرجیو ماسا، میلیون‌ها آرژانتینی آنقدر از باتلاق اقتصادی خسته شده بودند که مایل بودند به جدیدترها فرصت بدهند. او با 56 درصد آرا پیروز شد. او به حامیان خود می‌گفت: «امروز یک روش انجام سیاست پایان یافته و راه دیگری آغاز شده است. راه برگشتی وجود ندارد.»

شیوه جدید سیاست در آرژانتین در فید رسانه‌های اجتماعی میلی پخش می‌شود. رئیس جمهور اغلب تا ساعات اولیه صبح بیدار می‌ماند و در X، توییتر سابق، می‌چرخد. او آنقدر در این پلتفرم پرکار است که یک برنامه‌نویس آرژانتینی یک وب سایت محبوب راه‌اندازی کرد به نام «امروز رئیس جمهور ما چند توییت را پسندیده است؟» روزی که ما در مقر ریاست جمهوری صحبت کردیم، او 336 پست را لایک یا بازتوییت کرد، که بیشتر آن‌ها هذیان‌آمیزتر از خود رئیس‌جمهور بود. میلی به من می‌گوید «توییت کردن در کار من خللی ایجاد نمی‌کند» و «من به کار معتاد هستم» و فقط برای خوردن غذا، مسافرت، خواندن متون اقتصادی و بازی با سگ‌هایش در لانه‌های مخصوصی که برایشان ساخته، استراحت می‌کند.

شعار اولیه دولت این بود: «یونجه تمام شد» که معنی تحت‌اللفظی آن می‌شود: پولی وجود ندارد. اقدامات ریاضتی میلی باعث افزایش قیمت‌ها، از حمل‌ونقل و غذا گرفته تا هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی شد. او به آرژانتینی‌ها می‌گوید که اثرات طرحش شبیه حرف V خواهد بود، یک نزول اقتصادی تند قبل از رسیدن به کف سنگی و به دنبال آن یک بازگشت شدید. میلی در مصاحبه خود با تایم اعلام کرد که بدترین قسمت به پایان رسیده است. او با اشاره به سخنرانی مراسم تحلیف خود که در آن از مردم صبر خواست، می‌گوید: «گفتم که راه سخت خواهد بود، اما این بار ارزشش را دارد».

اما برای بسیاری، صبر سخت است. خورخه آلوارز، یک فروشنده خیابانی 62 ساله می‌گوید وقتی به اندازه کافی غذا دارید، صبر آسان است. افزایش کرایه اتوبوس، رفت و آمد به دکه فروش جواهرات بدل در مرکز بوینس آیرس را تقریبا بی‌معنی کرده است. آلوارز می‌گوید: «همه ما به شدت دنبال این هستیم که این کار عملی شود، اما من دیگر نمی‌توانم گوشت بخرم. پسرم نمی‌تواند فیزیوتراپی برود. من نمی‌توانم برای دیدن پدر و مادرم سفر کنم. این زندگی ما‌ست و اینکه چقدر خواهیم توانست صبر کنیم، یک محدودیت‌هایی دارد».

به گفته تحلیلگران و مقامات داخلی و خارجی، آزمون واقعی این خواهد بود که آیا میلی می‌تواند اصلاحات ساختاری بلندمدت را پیش ببرد و در عین حال موانع اجتماعی و واکنش‌های منفی را که نتیجه تلاش‌های پیش از او را از بین برده است، به حداقل برساند یا نه. حزب میلی نماینده اقلیت کوچکی در هر دو مجلس قوه مقننه آرژانتین است. احکام اضطراری فقط تا اینجا ممکن است پیش برود. تغییر پایدار مستلزم پیروزی در انتخابات [مجلس] و ایجاد متحدان جدید است. این، به نوبه خود، نیاز به جایگاه برتر سیاسی ماهرانه دارد، که هنوز هم مناسب میلی نیست. او از زمان روی کار آمدن، قانونگذارانی را که با او مخالف هستند «خائن» خوانده است.  گوستاوو پترو، رئیس جمهور کلمبیا را «قاتل تروریست» خوانده و کلمبیا را به اخراج دیپلمات‌های آرژانتینی سوق داده و همسر پدرو سانچز نخست وزیر اسپانیا را در تجمع راست افراطی در مادرید به عنوان «فاسد» متهم کرد و این کشور را وادار کرد تا سفیر خود را فراخواند.

100 روز اول میلی بدون هیچ دستاورد قانونی آمد و گذشت و تمام شد. لایحه همه جانبه‌ای که به او اختیارات اجرایی گسترده می‌داد و شامل مجوز انجام اقداماتی بود از خصوصی‌سازی نهادهای دولتی گرفته تا مجازات معترضانی که متوقف شده بودند. مانوئل آدورنی، سخنگوی قیافه خسته او، در دفتر کوچکش در کاسا روزادا، در حال نوشیدن ماته می‌گوید: «اگر آنها انتظار داشتند که رئیس‌جمهور رویه خود را تغییر دهد، هرگز این اتفاق نمی‌افتد». اوایل روز، آدورنی جلسه مطبوعاتی خود را صرف پاسخگویی به سوالات خبرنگاران در مورد سلامت روانی رئیسش کرد، که به دلیل اشاره مکرر میلی به داشتن پنج سگ پیش آمده بود، هرچند یکی از این سگ‌ها سال‌ها پیش مرده بود. (او جواب داده بود «اگر رئیس جمهور بگوید پنج سگ وجود دارد، پنج سگ وجود دارد و تمام»).

رسانه‌ها از جمله اهداف مورد علاقه میلی هستند. او خبرگزاری دولتی آرژانتین، تِلام، را که تنها سرویسی است که استان‌های این کشور را پوشش می‌دهد و شهرهای دور به آن دسترسی دارند، بسته و این خبرگزاری را متهم کرده که تبدیل شده است به سخنگویی برای تبلیغات چپ. خصومت آشکار او با روزنامه‌نگاران منتقد، که در مصاحبه ما آنها را به عناوینی متهم به «اخاذی» و «دروغگویی» مسخره می‌کند، با یک شبکه با فعالیت‌های تهاجمی از حامیان آنلاینش تشدید می‌شود. بسیاری از کسانی که با میلی در ارتباط هستند می‌گویند که او دنیا را از دریچه میم‌های راستگرا می‌بیند. لوسیا وینسنت، محقق علوم سیاسی در دانشگاه ملی سن مارتین، می‌گوید: «جایی در جهان که او در آن راحت است، رسانه‌های اجتماعی است». وینسنت اضافه می‌کند که «میلی مردم را به دو اردو تقسیم می‌کند. یک گروه حامیانی هستند که اقدامات شما را فقط یک جنگ صلیبی برای استقرار خیر می‌دانند، و گروه دوم هر کسی‌ست که فراتر از آن مرز باشد، در این صورت به عنوان دشمنی است که باید نابود شود».

یک روز در اواخر آوریل، بیش از یک میلیون آرژانتینی به خیابان‌ها آمدند که به بزرگترین اعتراضات دوران ریاست جمهوری میلی تبدیل شد. ده‌ها هزار نفر در میدان مایو در مرکز بوئنوس آیرس جمع شدند و در مخالفت با کاهش شدید بودجه دانشگاه‌های دولتی، کتاب‌ها را بالای سر خود بلند کردند. روز آفتابی حال و هوای یک جشنواره داشت، با فروشندگانی که چوریپان [یکی از بهترین غذاهای آرژانتین] و بستنی می‌فروختند و تظاهرکنندگان جوان با راک لاتین می‌رقصیدند.

یکی از پلاکاردهایی که معترضان برافراشتند، یک درخواست ساده بود: «Cuidemos lo que funciona»  (بیایید از آنچه کارآمد استد محافظت کنیم). کاهش بودجه و تورم مداوم، مقامات دانشگاه را وادار کرده بود که وضعیت اضطراری مالی اعلام کنند و هشدار دادند که به زودی پولشان تمام خواهد شد. در دانشگاه معروف بوئنوس آیرس، راهروها تاریک بود. کلاس‌ها بدون تهویه مطبوع بودند تا در هزینه‌های انرژی صرفه‌جویی کنند. ریکاردو گلپی، رئیس دانشگاه، می‌گوید: «ما قبلا هرگز چنین وضعیتی را در 40 سال گذشته دموکراسی تجربه نکرده‌ایم.» ریکاردو گلپی، کاهش بودجه را «وضعیت بسیار سختی که آینده صدها هزار آرژانتینی را به خطر می‌اندازد» خواند.

واضح بود که میلی ریل سوم جامعه آرژانتین را لمس کرده بود که به آموزش عالی عمومی خود افتخار می‌کند [«ریل سوم» سیاست یک ملت استعاره‌ای از هر موضوعی است که آنقدر بحث‌برانگیز است که «غیرقابل لمس» است تا جایی که هر سیاستمدار یا مقام دولتی که جرأت طرح موضوع را داشته باشد، همواره از نظر سیاسی رنج خواهد برد. این استعاره از ریل سوم ولتاژ بالا در برخی از سیستم‌های راه‌آهن برقی می‌آید.] اما رئیس جمهور به شدت واکنش نشان داد. او در پست‌هایی در X، دانشگاه‌ها را به «شستشوی مغزی» متهم کرد و کاریکاتور شیری را که لیوانی از «اشک‌های چپ» می‌نوشید، توییت کرد. وقتی در طول مصاحبه خود اعتراضات را مطرح می‌کنم، او بلافاصله عصبانیتی را که برای اولین بار در تلویزیون او را به شهرت رساند، نشان می‌دهد. «پس آیا شما طرفدار گروهی هستید که چون در انتخابات شکست خوردند سعی می‌کنند کودتا کنند؟» میلی چنین سوالی از من می‌پرسد درحالی که روی میز خم شده و صدایش را بلند می‌کند. او به من می‌گوید: «آنها دروغی ساختند که جامعه را به تظاهرات سوق داد. کسانی که شاکی هستند همان کسانی هستند که آرژانتین را غرق کردند». بعد با لبخندی آرام به عقب خم می‌شود، انگار تلنگری خورده باشد «هر چیزی که ما به آن متهم می‌شویم دروغ است.»

واقعیت‌های ریاست‌جمهوری، میلی را بر آن داشته است که برخی از اهداف از روی خشم گفته‌شده خود را کاهش دهد. میلی در حالی که در برابر پاپ فرانسیس عقب‌نشینی کرده، پاپی که محبوبیت زیادی در این کشور عمدتا کاتولیک دارد، در رم با کوکی های آلفاژور از او پذیرایی کرد. در طول مصاحبه ما، به نظر می‌رسید که میلی از چندین موضع کلیدی مبارزات انتخاباتی، از جمله طرح‌هایی برای جایگزینی پزو با دلار و امتناع از تجارت با رژیم «قاتل کمونیست» چین کنار کشیده، تحولی سیاستی که احتمالا ناشی از وابستگی آرژانتین به سرمایه‌گذاری و تجارت چین است.

مخالفت میلی در برابر پکن همان شکافی‌ست که او را از پیشینیان خود جدا می‌کند، چین در دو دهه گذشته به عنوان بخشی از تلاش خود برای اعمال نفوذ در منطقه آمریکای لاتین، سرمایه‌گذاری زیادی در آرژانتین انجام داده است. میلی آرژانتین را از طرح ورود به ائتلاف بریکس شامل برزیل، روسیه، هند و چین، خارج کرد و به جای آن خواستار پیوستن به ناتو به عنوان یک شریک جهانی شد. علیرغم تفاوت‌های آشکار، دولت بایدن تلاش کرده است تا از فرصت استفاده کند و روابط خود را در منطقه‌ای که چین در آن پیشرو بوده است، تحکیم ببخشد. تیمی از مقامات عالی‌رتبه از آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه گرفته تا ژنرال لورا ریچاردسون، رئیس فرماندهی جنوب ایالات متحده، به بوینس‌آیرس سفر کرده‌اند. در ماه آوریل، ایالات متحده 40 میلیون دلار بودجه نظامی خارجی را اعلام کرد. مقامات آمریکایی می‌گویند که کار با میلی به طرز شگفت‌انگیزی آسان است. او مستقیما در واتس‌اپ در دسترس است، در این اپ، میلی آزادانه پیام مبادله می‌کند و با سفیر ایالات متحده، مارک استنلی، ایموجی‌های شیر رد و بدل می‌کند.

میلی انتقادات قبلی خود از رئیس جمهور جو بایدن را نیز که زمانی او را سوسیالیست می‌خواند، کاهش داده است. او می‌گوید: «با توجه به نقش فعلی‌ام، با احتیاط با مسائل رفتار می‌کنم.» با این حال، مشخص است که او در انتخابات 2024 طرفدار چه کسی است. میلی علاوه بر تقلید میمون‌وار از شعار کمپین انتخاباتی ترامپ، در CPAC [کنفرانس کنش سیاسی محافظه کار که یک کنفرانس سیاسی سالانه است با حضور فعالان محافظه‌کار ایالات متحده به میزبانی اتحادیه محافظه‌کاران آمریکا ACU] صحبت و با چهره‌های راستگرای رسانه‌ای مانند تاکر کارلسون و بن شاپیرو مصاحبه کرده است. او در ویدئویی که از دیدار فوریه‌اش با ترامپ منتشر شده بود، فریاد می‌زد «رئيس جمهور!» و ترامپ را در آغوش گرفت. «امیدوارم دوباره شما را ببینم و دفعه بعد امیدوارم رئیس جمهور شوید.» ترامپ هم مطابق معمول و به نوبه خود اعتبار پیروزی میلی را بر عهده گرفت. ترامپ جمهوری‌خواه در ماه دسامبر گفته بود: «او همچون ترامپ نامزد شد. عظمت را دوباره به آرژانتین بازگردانیم. عالی بود.»

اما از جنبه‌های مهم، این دو مرد بسیار متفاوت هستند. یک دیپلمات ارشد آمریکایی به من گفت: «میلی یک ایدئولوگ سفت و سخت است، یک معتقد واقعی است، و ترامپ فقط به خودش اعتقاد دارد.» میلی معتقد است که به خاطر وعده‌هایش مبنی بر یک انقلاب فرهنگی گسترده‌تر انتخاب شده است، نه تحت تاثیر عامل خاصی که پیشتر اشاره شد، و او قصد دارد بدون توجه به هزینه‌های سیاسی، این ماموریت را محقق کند. او به من گفت که «عظمت را دوباره به ملت بازگرداندن» به معنای «بازگشت به آن ارزش‌های آزادی‌خواهانه است که آرژانتین را به یک قدرت پیشرو جهانی تبدیل کرده است». «این رویای من است.»

میلی به جای سفر برای دیدار با سران دیگر کشورها، در کنفرانس‌های بین‌المللی برای مقابله با سوسیالیسم حاضر شده است. او در داووس سوئیس هشدار داد که «غرب در خطر است» و رهبران آن را متهم کرد که «فمینیسم رادیکال» و «نئومارکسیست‌ها» آنها را «همراهی» کرده‌اند. او دو بار با ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا، که او را متحد ایدئولوژیکی برجسته می‌داند، ملاقات کرده است. میلی می‌گوید: «یک نبرد اقتصادی، یک نبرد سیاسی و یک نبرد فرهنگی وجود دارد. ما معتقدیم که پسامارکسیسم… می‌تواند جهان را به سوی تباهی بکشاند.» اما در حالی که میلی از رشد بین‌المللی خود لذت می‌برد، می‌داند که این کشور خودش است که موفقیت او را مشخص خواهد کرد. در 30 آوریل، که یک نسخه محدود شده از لایحه همه‌جانبه‌ او توسط مجلس سفلا کنگره تصویب شد، اولین پیروزی قانونگذاری خود را کسب کرد. موندینو، وزیر امور خارجه، درباره برنامه سخت ریاضتی میلی می‌گوید: «ما قویا معتقدیم این تنها راه است. وقتی انقلاب فرانسه شروع شد، افراد زیادی مردند. هرج و مرج بود. اما 15 کشور دیگر ظرف 60 سال همین راه را رفتند.»

موفقیت میلی مستلزم آن است که متحدان جدیدی، از جمله اعضای «کاست» سیاسی که سال‌ها علیه‌شان حرف زده، پیدا کند و در میان کاهش بی‌رحمانه هزینه‌ها، حمایت عمومی را حفظ کند. برخلاف شاید هر رهبر دیگری که در موج پوپولیسم دست راستی که رهبر آنارکو-سرمایه‌داری آرژانتین را به قدرت رساند، انتخاب شده، میلی نشان داده است که برنامه‌های رادیکالی را که در مبارزات انتخاباتی وعده داده است، دنبال خواهد کرد. کاپوتو، وزیر اقتصاد می‌گوید: «جهان در حال تماشا است. زیرا اگر آرژانتین بتواند این روند را معکوس کند، به این معنی است که هر کس دیگری هم می‌تواند.»