تغییر اقلیم و صنعت ۳۰۰ میلیارد دلاری آب معدنی

آیا تغییر اقلیم می‌تواند بر صنعت آب معدنی و آب بطری‌شده تاثیر گذارد یا صرفا ذائقه ما را تبلیغات برندهای مشهور عوض کرده‌اند؟

نشریه اکونومیست به این سوال پاسخ می‌دهد: صنعت آب معدنی صنعتی 300 میلیارد دلاری‌ست با این واقعیت تلخ که: آب بطری ۱۰۰۰ برابر بیشتر از آب لوله‌کشی هزینه دارد!

اخیرا عکس جدیدی منتشر شده از لیلی کالینز، بازیگر سینما و تلویزیون، مدل و نویسنده انگلیسی– آمریکایی، در حال قدم زدن در ویلایی در جنوب فرانسه، که جرعه جرعه از یک قوطی پاستلی براق می‌نوشد.

این عکس که توسط دیمین شزل، کارگردان مشهور «لا لا لند» گرفته شده، شاید در نگاه اول تریلری برای یک کمدی رمانتیک باشد با شرکت این هنرپیشه. اما در واقع تبلیغ آب طعم‌دار است.

تبلیغات شرکت تولید آب طعم‌دار میسون پریه (Maison Perrier)، که سال گذشته توسط نستله منتشر شد، نشان دهنده جهت‌گیری صنعت آب معدنی ۳۰۰ میلیارد دلاری است.

پریه (Perrier) یک برند فرانسوی آب معدنی است. پریه بخشی از گروه پریه ویتل (Perrier Vittel Group SA) بود که پس از خریداری شدن توسط نستله در سال ۱۹۹۲، به نستله واترز فرانسه (Nestlé Waters France) تبدیل شد.

این شرکت غذایی سوئیسی بسیاری از برندهای بازار انبوه خود را فروخته و با برچسب‌هایی مانند میسون پریه در حال ورود به بازار جدیدی‌ست.

شرکت دنون، رقیب فرانسوی آن، نیز در حال افزایش سهم خود در برندهای ممتازی است مانند میزون، نوشیدنی غنی شده با ویتامین که در آسیا فروخته می‌شود.

دو عامل فشار پشت این تغییر وجود دارد: استرس محیطی و تغییر ذائقه.

تغییر اقلیم تهیه آب معدنی را دشوارتر می‌کند. باران‌های سیل‌آسا باعث می‌شوند آب‌های سطحی آلوده به سفره‌های آب زیرزمینی نفوذ کنند.

سال گذشته، نستله پس از پیدا شدن باکتری‌های مدفوعی در یک چشمه، ۲ میلیون بطری از نوشیدنی‌های Perrier را از بین برد.

خشکسالی‌های طولانی مدت در جنوب اروپا باعث کمبود عرضه آب شده است.

آفت‌کش‌ها، کودها و میکروپلاستیک‌ها اغلب حتی چشمه‌های دورافتاده را نیز آلوده می‌کنند.

اما طبق قانون اتحادیه اروپا، «آب معدنی طبیعی» باید بدون تصفیه در بطری ریخته شود. طبق گزارش‌ها، برخی از برندها به روش‌های تصفیه ممنوعه متوسل شده‌اند.

منتقدان می‌گویند که استخراج آب از منابع آلپ و حمل آن با هواپیما در سراسر جهان در پلاستیک روشی ناپایدار است از منظر توسعه و آب بطری می‌تواند ۱۰۰۰ برابر بیشتر از آب لوله‌کشی هزینه داشته باشد، اغلب بدون هیچ مزیت اضافی.

بیش از ۱ میلیون بطری پلاستیکی در هر دقیقه فروخته می‌شود. اتحادیه اروپا اقداماتی را برای کاهش ضایعات پلاستیکی و ترویج بازیافت انجام داده است.

فروش بطری‌ها یا قوطی‌های شیشه‌ای ممکن است آسیب کمتری وارد کند و با برندسازی مناسب، قیمت‌های بالاتری به همراه داشته باشد.

از طرفی چون جوانان الکل کمتری می‌نوشند، نستله، دانون، کوکاکولا و دیگران با سوءاستفاده از فرصت‌ها، آب‌های طعم‌دار و «کاربردی» (با گیاهان دارویی، مواد معدنی و غیره) را به بازار عرضه می‌کنند.

این آب‌ها به عنوان آب معدنی تحت نظارت نیستند و بنابراین می‌توان آنها را آزادانه‌تر تصفیه و برندسازی کرد.

در نیمه اول سال 2025، فروش بخش آب و نوشیدنی‌های ممتاز نستله، به لطف محصولات طعم‌دار، 4.7 درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافت.

فروش آب معدنی میسون پریه به آب معدنی کلاسیک پریه نزدیک شد (هرچند مشکلات عرضه مانع از فروش آب معدنی اصلی شد).

فروش آب معدنی دانون در چین، شمال آسیا و اقیانوسیه 7.7 درصد افزایش یافت که دلیل آن رشد در میزون بود.

کای لمان مدیر دارایی فلوسباخ فون استورچ، می‌گوید که مشخص نیست این استراتژی در درازمدت نتیجه خواهد داد یا خیر.

نستله هزینه‌های زیادی را صرف ایجاد خطوط بطری‌سازی خودکار و زیرساخت برای طیف طعم‌دار خود کرده است.

حاشیه سود عملیاتی بخش آب آن در نیمه اول سال ۹.۳ درصد بود، در حالی که برای گروه نستله ۱۶.۵ درصد سود داشت.

یک دهه پیش، حاشیه سود آب حدود ۱۲ درصد بود. رقابت در حال تشدید است. و با وجود بازیگران و کارگردانان مشهور، بازاریابی ارزان تمام نمی‌شود.