جدی‌ترین گزینه‌ها برای وزارتخانه بلاتکلیف
در پس ساختمان شیشه‌ای وزارت نیرو، نغمه بلاتکلیفی این سازمان پس از روز رای اعتماد نمایندگان به کابینه انتخابی روحانی و ردصلاحیت یک نفر، آن هم وزیر پیشنهادی نیرو نواخته می‌شود و همگان در انتظار پیشنهاد وزیر نیرو هستند.
به گزارش خبرنگار نیروی «انرژی امروز»، وزارت نیرو در سال‌ها و دولت‌های گذشته دچار مشکلات جدی مدیریتی و اعتباری شده است به گونه‌ای که شاید در بین وزارتخانهها بیشترین مشکل را به دوش کشد. وزارتخانه‌ای که اولین نیازهای حیات و زندگی را تامین می‌کند؛ اما به گقته برخی کارشناسان، از خلاقیت و مدیریت مقتدرانه بهره کافی را نبرده است.
طبق اخبار و شایعات منتشرشده در رسانه‌ها و محافل صنعت آب و برق کشور جدی‌ترین گزینه‌ها برای وزارت نیرو از این قرار است:
ستار محمودی؛ سرپرست وزیر می‌شود؟
پس از عدم موفقیت حبیب‌الله بیطرف برای جذب رای موافق کافی در مجلس، روحانی، ستار محمودی، قائم مقاوم وزیر نیرو در دولت یازدهم را به سرپرستی این وزارتخانه برگزید؛ مردی آرام، خوش برخورد و با سابقه. محمودی بیشتر سال‌های کاری خود را در حوزه آب فعال بوده است.
ستار محمودی فارغ‌التحصیل رشته زمین‌شناسی از دانشگاه اصفهان در مقطع کارشناسی و مهندسی صنایع از دانشگاه صنعتی شریف در مقطع کارشناسی ارشد است. او پیش از سرپرستی وزارت نیرو، قائم مقام وزیر نیرو در دولت تدبیر و امید، مشاور وزیر نیرو در امور آب و فاضلاب، مدیرعامل شرکت مدیریت منابع آب ایران، مدیرعامل و رییس هیات مدیره شرکت آب و فاضلاب استان تهران، مدیرعامل و رییس هیات مدیره شرکت آب منطقه ای استان خراسان، قائم مقام مجری تشکیل شرکت‌های آب و فاضلاب کل کشور و معاونت بهره‌برداری این شرکت، مدیرعامل و رییس هیات مدیره شرکت آب منطقه‌ای غرب کشور و مدیرکل آب استان ایلام بوده است.
گرچه با سرپرست شدن ستار محمودی، احتمال پیشنهاد وی به عنوان وزیر نیرو در اذهان عمومی قوت گرفت اما با نگاهی به گذشته می‌بینیم که روحانی پیش از این هیچ‌یک از سرپرتان وزارتخانهها را به عنوان وزیر معرفی نکرده بود؛ با این حال ستار محمودی پله‌های ترقی را در سمت‌های مدیریتی یکی یکی طی کرده است.
رضا اردکانیان؛ مانع ویژه برای دیپلمات آب؟
دیگر گزینه آبی مطرح، رضا اردکانیان است، فردی که نخستین واکنش به مطرح شدن نام او، «عدم پذیرش وزیری از سوی او» بوده است. با این حال، صحبت‌هایی نیز درمورد دوتابعیتی بودن وی مطرح شده است؛ مساله‌ای که راه ورود اردکانیان به وزارت نیرو به عنوان وزیر را می‌بندد. با این حال، وی مدتی قبل در مصاحبه‌ای این موضوع را رد کرد.
اردکانیان درحال حاضر مدیر برنامه دهه بین‌المللی آب سازمان ملل متحد است؛ او پیش از این عهده‌دار سمت‌های معاونت وزیر نیرو و وزیر کشور، نایب‌رییسی انجمن آب‌شناسی ایران و مدرس در دانشگاه شریف بوده و طرح‌ها و پروژه‌های مختلفی را به انجام رسانده است. اردکانیان در گذشته به‌عنوان رییس شورای حکام مرکز بین‌المللی قنات و سازه‌های تاریخی آبی یزد فعالیت می‌کرد. وی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف و دارای دکترای منابع آب از دانشگاه mcmacter کانادا است.
اردکانیان در دولت میرحسین موسوی معاون عمرانی وزارت کشور بوده و در دولت هاشمی رفسنجانی در سمت معاونت برنامه ریزی وزارت نیروفعالیت می‌کرد. در دولت خاتمی نیز چهار سال قائم مقام وزیر نیرو شد و چهار سال دیگر معاونت امور آب را اداره کرد. هنوز دولت اصلاحات تمام نشده بود که وی با همت شخصی‌اش مرکز منطقه‌ای مدیریت آب شهری را تاسیس کرد.
وفا تابش؛ اصلاح‌طلبی که نپذیرفت؟
وفا تابش نیز به عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای وزارت نیرو مطرح شده بود اما خود، علاقه چندانی به تصدی این وزارتخانه ندارد و علیرغم مذاکره با رییس‌جمهور این سمت را نپذیرفت. پس از عدم رای اعتماد بیطرف در مجلس، اسحاق جهانگیری از سوی حسن روحانی با تابش برای سرپرستی وزارت نیرو تماس گرفت، اما این چهره اصلاح‌طلب بار دیگر پیشنهاد دولت را رد کرد.
تابش در اوایل دهه ۷۰، کارشناس برنامه‌ریزی کلان در طرح کرخه، مسوول کل آبریز کرخه و مجری پروژه ملی کارون ۳ (بزرگترین طرح عمرانی کشور در زمان اجرا) بود. وی که از حمایت احزاب اصلاح‌طلب هم برخوردار است؛ اکنون در دولت روحانی نیز به‌عنوان رکن چهارم وزارتخانه، مسوول مستقیم تخفیف‌های نهایی بودجه‌های عمرانی و تملک دارایی‌های سرمایه‌ای وزارت نیرو به طرح‌ها است. با توجه به همسویی سیاسی و همکاری اجرایی تابش با بیطرف و نوع رای مجلس، بعید به نظر می‌رسد علیرغم توانمندی بالای افرادی چون تابش، بار دیگر روحانی از این تیم چهره‌ای را به مجلس معرفی کند.
غلامرضا منوچهری؛ بازگشت از نفت به نیرو؟
غلامرضا منوچهری در سال ۱۳۳۵ در اردستان چشم به جهان گشود. وی در حال حاضر به‌عنوان معاون مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در امور توسعه و مهندسی، فعالیت می‌کند.
منوچهری دانش‌آموخته مهندسی راه‌وساختمان از دانشگاه تهران و دکترای عمران و محیط زیست از دانشگاه آخن است. وی در سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۰ معاون وزیر نیرو در امور آب و فاضلاب بوده است و از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۹ برای مدت ۱۰ سال، مدیرعامل شرکت خدمات نفتی پتروپارس بود؛ منوچهری همچنین مشاور وزیر نیرو نیز هست.
با این حال بعید به نظر می‌رسد بیژن نامدار زنگنه در شرایط کنونی و با توجه به اولویت داشتن انعقاد قراردادهای جدید نفتی و مسئولیت کلیدی منوچهری در شرکت ملی نفت ایران با ازدست دادن وی در وزارت نفت موافق باشد و از سوی دیگر در پشت پرده مسایلی مطرح است که پیشنهاد وی به عنوان وزیر نیرو را در رده‌های چندم محتمل می‌کند.
محسن نریمان؛ از راه به نیرو؟
محسن نریمان نیز که در سال 1331 در بابل چشم به جهان گشود، یکی از گزینه‌های احتمالی برای تصدی وزارت نیرو است؛ وی در حال حاضر معاون وزیر راه و شهرسازی و مشاور وزرای نیرو و کشور و ریاست بنیاد مسکن انقلاب اسلامی و رییس هیات مدیره شرکت سازمان توسعه مسکن ایران و عضو اصلی هیات مدیره شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران و هیات موسس و عضو هیات امنا دانشگاه علوم و فنون مازندران است.
او پیش از این نماینده حوزه انتخابیه بابل در دوره‌های سوم، چهارم، ششم و هشتم مجلس، معاون عمرانی استانداری مازندران، استاندار خراسان شمالی و مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران بوده است.
علاوه بر گزینه های آبی مذکور، سه گزینه برگزیده از میان برقی ها نیز برای تصدی وزارت نیرو مطرح هستند:
همایون حائری؛ ردای وزارت برای دانشمند برق؟
همایون حائری، مرد مورد احترام صنعت برق و معروف به توان بالای مدیریتی و درستکاری است.
همایون حائری خیاوی، در سال ۱۳۳۶ در شهرستان تبریز چشم به جهان گشود و مدرک فوق لیسانس مهندسی برق خود را از دانشگاه صنعتی شریف اخذ کرده است.
مدیرعاملی شرکت توانیر، معاونت توزیع برق شرکت برق منطقه ای تهران، مدیرعامل و ریاست هیات مدیره برق منطقه ای آذربایجان، معاونت هماهنگی و تولید و عضو اصلی هیات مدیره شرکت توانیر، سرپرستی معاونت وزیر نیرو در امور برق و انرژی و مدیرعامل شرکت مدیریت شبکه برق ایران از سوابق اجرایی وی در صنعت برق کشور محسوب می شود.
حائری همچنین تالیف و ترجمه ۱۰ کتاب در زمینه مهندسی پیشرفته برق، ارایه بیش از ۳۰ مقاله در کنفرانس‌های معتبر علمی، تدریس درس رله و حفاظت سیستم‌های قدرت در دانشگاه‌های خواجه نصیر طوسی و تبریز را در کارنامه فعالیت‌های علمی خود دارد. وی در سال ۷۸ نیز به عنوان محقق نمونه وزارت نیرو انتخاب شده است.
عباس علی‌آبادی؛ یار احمدی‌نژاد در کابینه روحانی؟
عباس علی‌آبادی، در سال ۱۳۳۰ به دنیا آمد؛ وی از سال 1388 تا کنون در سمت مدیر عامل اجرایی گروه مپنا فعال است؛ او فارغ‌التحصیل مقاطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد مکانیک از دانشگاه‌های صنعتی شریف و دانشگاه تهران و درجه دکترای مهندسی مکانیک از دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی است.
از جمله سوابق کاری و مدیریتی علی‌آبادی می‌توان به فعالیت در جهاد سازندگی، مشارکت در اجرا و مدیریت پروژه‌های نیروگاهی کرخه و کارون ۳، مدیرعاملی شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران و معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی در دولت محمود احمدی نژاد اشاره کرد.
از جمله برنامه‌های علی‌آبادی حین تصدی معاونت امور برق وزارت نیرو، استفاده از نیروگاه‌های تجدید پذیر، واقعی کردن قیمت برق و تکمیل نیروگاه‌های نیمه تمام بود. او در مقام معاونت، اعلام کرده بود به دلیل عدم مشارکت بخش خصوصی ایران در ساخت نیروگاه، دولت این کشور در امر ساخت نیروگاه فعال خواهد شد. این درحالی است که امروزه شرکت مپنا یکی از پنج شرکت منحصر به فرد دنیا در ساخت تجهیزات نیروگاهی است که در ساخت نیروگاه فعالیت می‌کند.
رسانه‌های همسو با اصولگرایان از قبیل خبرگزاری تسنیم از علی‌آبادی به‌عنوان جدی‌ترین گزینه وزارت نیرو نام برده‌اند؛ اما بعید به نظر می‌رسد روحانی و جهانگیری این پست را به مخالفان سیاسی دولت بدهند.
محمد احمدیان؛ گزینه برقی- اتمی؟
محمد احمدیان، متولد سال ۱۳۳۵ معاون سازمان انرژی اتمی ایران و رییس شرکت تولید و توسعه انرژی اتمی است که سابقه معاونت امور برق وزارت نیرو در دولت سید محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد را داراست.
وی دارای مدرک دکترای مهندسی برق از دانشگاه یومیست منچستر انگلستان است و از سال ۱۳۷۰ به مدت شش سال ریاست دانشگاه صنعت آب و برق را بر عهده داشت.
احمدیان در مقاطعی معاونت نیروی انسانی و آموزشی، معاونت برنامه‌ریزی و نظارت، معاونت امور برق وزارت نیرو و همچنین مدیریت شرکت توانیر را برعهده داشته‌است.
درعین‌حال، علاوه بر گزینه‌های آب و برق در روزهای اخیر نام صادق‌زاده، رییس سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر، هم به‌عنوان گزینه‌ای جوان برای وزارت نیرو مطرح شده است. کسی چه می‌داند؛ شاید وزیر بعدی نه از مردان آب باشد و نه برق!
