معجزه افزایش تولید آمریکا؛ حالا عربستان و روسیه به هم نیاز دارند…

اتفاقاتی که در یک هفته اخیر در دنیا رخ داده است کاملا جدید است. برای اولین بار در تاریخ، ‌پادشاه عربستان به مسکو سفر می‌کند تا با رییس‌جمهور روسیه دیدار کند. درحالیکه روسیه یکی از متحدان ایران، یعنی دشمن منطقه‌ای عربستان است. از طرفی، قیمت نفت در حال افزایش است. اما این اتفاقات تنها مواردی نیستند که نظر کنت مورس، متخصص سیاست‌های نفت و گاز و نویسنده اویل‌پرایس و OIL&amp.ENERGY Investor، را به خود جلب کرده است.

به گزارش خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز»، کنت مورس معتقد است، موضوع دیگری هم وجود دارد که در دستور کار این دیدار قرا گرفت و آن سوریه است. از طرفی، کاتالیست این تغییر موضع ناگهانی کاملا واضح و مشخص است؛ رشد صادرات نفت ایالات متحده.

حالا عربستان و روسیه به هم نیاز دارند

درحال حاضر هیچ دلیلی بر این مسئله وجود ندارد که روسیه و عربستان به غیر از قیمت نفت، در موارد دیگر هم قرار است متحد هم باشند. حتی در این صورت هم این مصالحه تا زمانی دوام خواهد آورد که اهداف دو طرف تامین شود.

با این حال، هر نوع چشم‌انداز اینچنینی که رخ دهد باعث آشفتگی‌ واشینگتن خواهد شد و اینکه صادرات نفت ایالات متحده منجر به ایجاد سیاست‌های خارجی از این دست شده است.

از جنبه انرژی اگر به موضوع نگاه کنیم، مهم‌ترین موضوع، توافق اوپک-روسیه برای کاهش تولید نفت، است که حالا شاید با اطمینان می‌توان گفت که تا بیش از ماه مارس 2018 ادامه خواهد یافت.

و بعد برخی نگرانی‌ها که در خصوص افزایش تولید نفت برخی اعضای اوپک به گوش می‌رسید، شواهد نشان می‌دهد که کاهش تولید روند خود را طی می‌کند.

کنت مورس می‌نویسد: شق دیگری برای این مساله وجود ندارد. عمده‌ترین تولید کنندگان نفت دنیا باید اجازه دهند تا بازار به تعادل دوباره برسد. این تنها راه‌حل واقعی برای ثبات و افزایش آرام قیمت نفت است.

هرچند به‌عنوان مثال لیبی تا حدی توانسته است به دوران تولید نفت خود باز آید؛ اما به نظر می‌رسد که بعضی تولیدکنندگان نفت انعطاف‌پذیری چندانی برای افزایش تولید نفت خام خود ندارد و هنوز هم پشت اعداد و رقم‌های تعیین شده توسط توافق اوپک نشسته‌اند.

اما به اعتقاد کنت مورس،‌ در این میان چهار فاکتور به فراموشی سپرده شده است. چهار فاکتوری که قادر است قیمت نفت را بالا ببرد:

مشکل بزرگ ونزوئلا هنوز به قوت خود باقی‌ است، سطح اکتشاف در نیجریه هنوز کمتر از تهدیدکنندگی آن برای بی‌ثباتی حاکم بر داخل کشور است،‌ مکزیک به‌عنوان تولیدکننده غیرعضو اوپک با کاهش ادامه‌دار تولید مواجه است و حتی در لیبی با وجود تولید نفت از بزرگترین میدان نفتی این کشور، جنگ داخلی پیش‌بینی ادامه تولید را با شک و تردید همراه کرده است.

تعادل بین‌المللی بین عرضه و تقاضا باعث بالا رفتن قیمت نفت خواهد شد. اما این تعادل اصلا به این معنی نخواهد بود که هر زمان که لازم باشد دقیقا همان میزان نفتی که دنیا به آن نیاز دارد در دسترس است.  این نوع دسترسی «درست به موقع» که در آن نفت خام با تقاضای بلافصل هماهنگ باشد، ‌دستورالعملی مختص تغییرپذیری بالا و قیمت افزایش یافته است. حتی یک مشکل کوچک هم می‌تواند باعث آشفتگی بازار شود. تا اندازه‌ای یک تعادل باثبات متضمن یک اشباع مداوم در بازار است.

این امر نه تنها از پویایی قیمت در برابر نوسانات تقاضا حفاظت خواهد کرد بلکه به تولید کنندگان امکان خواهد داد تا با آرامش خیال قادر به پیش‌بینی رنج قیمت نفت باشند.

کنت مورس می‌گوید هر سی که دستی در بازار داشته باشد به‌راحتی خواهد گفت که این قابلیت پیش‌بینی برای تامین حاشیه سود بسیار مهم است. تاب‌آوری یک بهره‌بردار مالی نیازمند این است که معاملات فروش را بتوان بر اساس برآورد هزینه‌های کاهش قیمت نفت محاسبه کرد. این همان «قیمت سرچاه نفت» است و درآمد واقعی است که یک تولیدکننده با بالا آمدن نفت از زیرزمین در اولین معامله به دست می‌آورد.

تولید نفت ایالات متحده در بالاترین حد خود است

اما آنچه که ماورای تمامی این اخطارها در خصوص تعادل بازار باقی مانده است تولید نفت ایالات متحده است.

این تولید نفت دوباره در حال افزایش است و حالا بیش از گذشته بر سطح قیمت نفت تاثیر دارد. به این دلیل که صادرات نفت ایالات متحده در حال تبدیل شدن به یک فاکتور مهم در بازار جهانی نفت است.

بعضا قیمت نفت تحت تاثیر اتفاقات رخ داده در بازارهای توسعه یافته آمریکای شمالی و اروپای غربی نبوده است. وست تگزاس اینترمدیت و برنت، شاخص‌های بازار نفت در نیویورک و لندن، احتمالا دیکته کننده معاولات روزانه نفت هستند. با این حال تقاضا در کشورهای در حال توسعه تعیین کننده بازار است.

تا چند وقت پیش، ‌ایالات متحده تاثیر غیرمستقیم بر تعیین قیمت بین‌المللی نفت داشت. در گذشته،‌ تنها تاثیری که این کشور داشت میزان واردات بازار آمریکا از نقاط دیگر دنیا بود. در مدت چهار دهه، کنگره صادرات نفت خام را از ایالات متحده ممنوع کرده بود آن هم به دلیل تامین امنیت انرژی این کشور.

این شرایط حاصل از بایکوت نفتی ایالات متحده توسط اعراب بین سال‌ها 1973 تا 1974 در جنگ اعراب و اسرائیل بود.

در وضعیت فعلی، که ایالات متحده منابع عظیم نفت شیل قابل اکتشاف را دارد، و در کنار آن بهبود قابل توجهی هم در بهره‌وری تولید این کشور حاصل شده است، این نگرانی‌های امنیتی دیگر منسوخ شده است.

از طرفی یک واقعیت ساده هم وجود دارد که هیچ کشور تولید کننده نفت در دنیا (حالا به غیر از ایران به دلایل سیاسی) دلیلی برای نفروختن نفت به ایالات متحده ندارد.

در نتیجه به‌عنوان بخشی از اصلاح بودجه، کنگره طی دو سال گذشته ممنوعیت صادرات نفت را ملغی کرد. پالایشگاه‌های ایالات متحده از همان زمان تبدیل به پیشگامان صادرات نفت فرآوری شده شدند و تولید نفت ایالات متحده به‌سرعت وارد بازارهای جهانی شد.

علی‌رغم طوفان‌ها، بازهم صادرات نفت رکورد زد

وقتی طوفان هاروی سواحل تگزاس را در هم می‌کوبید،‌ صادرات نفت به 1.1 میلیون بشکه در روز رسید. طوفان صادرات نفت را 60 درصد کاهش داد. پالایشگاه‌ها هم خاموش شدند.

درنتیجه اگر پیش‌بینی کارشناسان تلویزیونی درست از آب درمی‌آمد، باید ترکیبی از دو اتفاق فوق قیمت نفت را تکانی می‌داد.

اما مورس می‌گوید چنین اتفاقی هرگز رخ نداد.

در عوض، آنچه که اتفاق افتاد مبهوت‌کننده هم بود. صادرات نفت ایالات متحده به‌سرعت به حالت اول برگشت و دوباره در دو هفته به رکورد خود رسید.

جمعه گذشته صادرات نفت ایالات متحده از مرز 1.98 میلیون بشکه در روز گذشت. این افزایش صادرات بر قیمت نفت در بازار جهانی تاثیر گذار است و در نهایت مورس به این نتیجه می‌رسد که این تاثیر صادرات ایالات متحده بر قیمت نفت، برجستگی توافق بین روسیه-اوپک را نمایان‌تر می‌کند.

چون باید به یاد داشت که ایالات متحده بخشی از این توافق نبوده است.

تفاوت بین WTI و برنت هم انگیزه دیگری برای افزایش صادرات ایالات متحده بوده است. قیمت برنت بسیار سریع‌تر از قیمت WTI بالا می‌رود.

این تفاوت قیمت که به صورت درصدی از WTI محاسبه می‌شود و صحیح‌ترین روش این محاسبه است، حالا به طور متوسط بیش از 10 درصد 30 دوره متوالی است که در 6 سال گذشته رخ نداده بود.

برتری نفت تولیدی آمریکا مشخص است. هزینه تولید این نفت کمتر از قیمت بازار است. تا زمانی که این وضعیت ادامه یابد، تولید نفت ایالات متحده هم ادامه خواهد داشت چون اکتشاف و صادرات برای ایالات متحده سودآور است و هرچه قدر که صادرات نفت ایالات متحده ادامه یابد، تاثیر بلافصل تولید بالا در قیمت داخلی نفت کمتر خواهد بود.

از طرفی پیش‌بینی‌های خارج از ایالات متحده هم تغییر خواهد کرد.اثرات خارجی آن هم نمایان‌تر خواهد شد.

به اعتقاد مورس،‌ یکی از این اثرات بارز افزایش تولید نفت ایالات متحده، این است که عربستان سعودی و روسیه بیشتر در آغوش هم فرو خواهند رفت. دست کم فعلا.