فریاد «خوزستان» بی‌فایده و از رمق افتاده
روزنامه‌های صبح چهارشنبه 27 بهمن در ایران همچنان مسئله خوزستان و بحران آب‌و هوایی و خدماتی‌ای که این استان را در برگرفته مورد توجه قرار داده‌اند و به‌دنبال راه‌حل و مسئول پاسخگویی می‌گردند که چاره اندیشی کند اما وضعیت این استان تغییر چشمگیری نکرده است. این رویه که اکنون یک هفته‌ای از آغاز آن می‌گذرد، شاید نشانه‌ای از کم اهمیت و کم اثر شدن مطبوعات و افکار عمومی در دید مسئولان باشد و شاید هم واقعا خود کرده را تدبیری نیست.
پیش از انقلاب وضع برعکس بود
روزنامه شرق در مقاله‌ای انتقادی و با لحنی کم سابقه، به قلم محمد کیانوش‌راد، نماینده مجلس ششم ایران (مجلس اصلاحات)، به بررسی خوزستان قبل و بعد از انقلاب و در دوران دولت‌های اصلاحات و تدبیرو امید پرداخته و از زاویه دید مردم نوشته که وعده و سخن دیگر فایده‌آی ندارد و مردم با این حرف‌ها گول نمی‌خورند. در بخشی از این مطلب آمده: «پیش از پیروزی انقلاب بنا بر مطالعات آمایش سرزمینی، این استان دارای موقعیت مناسب برای احداث کارخانجات فولاد، صنایع پتروشیمی و کشت و صنعت‌های عظیم ارزیابی شد و به دلیل داشتن مزیت مطلق بندر خرمشهر، محلی برای ترانزیت کالا به کشور محسوب می‌شد که وجود خط سراسری راه‌آهن، امکانات وسیعی را برای انتقال کالا به تمام کشور در اختیار آن قرار داده بود. در آن مقطع شرایط استان، مقبول بود.» خواندن این مقاله در صفحه 4 شرق شاید دردی را دوا نکند اما به یاد ما می‌آورد که وفادارترین استان کشور که در مقابل دشمن خارجی ایستاد هم در مقابل بی‌توجهی داخلی آسیب‌پذیر است.
دفاع وزیر نیرو و اوپک بدون خیانت
روزنامه تعادل هم خوزستان را به ستون صفحه 15 رانده، جایی که توضیحات وزیر نیرو در برنامه تلویزیونی درباره قطع برق این استان آورده شده: «26 پست حساس در استان خوزستان برای عایق‌کاری با مواد خاص انتخاب شده‌اند و اگر این هم کارآمد نباشد مقره‌های نصب شده با مقره‌های سیلیکونی تعویض می‌شوند.» اگرچه این ستون نامش تریبون وزیر است اما کار مطبوعات طرح پرسش و موی دماغ شدن برای مسئولان است نه تریبون. شاید از تعادل توقع می‌رفت که این پرسش را مطرح کند که کجای مدیریت نوشته شده که پس از وقوع حادثه به فکر یافتن چاره باشیم و تازه با آزمون و خطا و به‌صورت انتخابی عمل نماییم؟
در همین صفحه گزارش مفصل تعادل درباره دستاوردهای توافق کاهش تولید اوپک، به‌طور مفصل به بررسی اثرهای این توافق در حوزه نفت و طلا و اقتصاد ایران پرداخته است که برای آشنایی با رویه‌های نفتی خواندن آن مفید خواهد بود.
در بخشی از این گزارش می‌خوانیم: «طبق بررسی «تعادل» از گزارش ماهانه سازمان کشورهای صادرکننده نفت خام، منابع ثانویه این سازمان گزارش کردند که ایران در ماه نوامبر سال 2016 (پیش از برگزاری نشست اوپک و تصمیم بر سر کاهش تولید) 3 میلیون و 703 هزار بشکه در روز تولید می‌کرده است. قیمت متوسط نفت خام سنگین ایران نیز در این ماه توسط اوپک 42.42 دلار گزارش شده است. این اعداد شمایی از وضعیت درآمدی ایران از صادرات نفت خام پیش از به نتیجه رسیدن توافق اوپک، همچنین متعهد بودن کشورهای عضو سازمان به تحقق آن را نشان می‌دهد. در اینجا توجه به این نکته لازم است که اساسا در گزارش‌هایی که در مورد تولید نفت خام کشورها در اوپک منتشر می‌شود 2 مجرای منابع ثانویه و اعلام مستقیم کشورها، مورد استناد قرار می‌گیرد.»
خوزستان چه کرده به جای برای خوزستان چه کردند
روزنامه اعتماد تنها روزنامه صبح (در فهرست ازنفت چه خبر) بود که یک تیتر بزرگ در صفحه نخست خود را به خوزستان اختصاص داد اما این‌بار در صفحه اجتماعی و این مطلب هم فقط به ارائه گزارش از اخبار مطرح شده درباره خوزستان، اقدامات مردم در شبکه های اجتماعی و پاسخ‌های کلیشه‌ای مسئولان پرداخته است. اگرچه دیده شدن موضوع در صفحه یک، خوب و مهم است اما اکتفا به خبرهایی که از دیروز تاکنون میلیون‌ها بار در رسانه‌های بسیار پربازدیدتری مانند تلگرام و تلویزیون دست به دست شده، کمتر از شأن و جایگاهی‌ست که اعتماد در بین مخاطبان دارد.
خوزستان نداریم، توتال شریک گرفت
روزنامه ایران، ارگان رسمی دولت، سهم خوزستان از 24 صفحه روزنامه دولت فقط 5 خط در نیم‌تای پایینی صفحه یک است که در آن مرحمت شرکت گاز به رخ کشیده شده و اعلام کرده که در روزهای اخیر اشتراک گاز هیچ مشترک خوزستانی‌ای قطع نشده است؛ واقعا باید تشکر کرد.
تنها مطلب نفتی امروز ایران هم گفت وگویی کوتاه با کاردر است که در آن خبر رویترز درباره توتال تکذیب شده و پتروپارس به‌عنوان شریک ایرانی توتال معرفی شده است.
