جای پای شل محکم است

میدان بزرگ آزادگان در سال 1999 کشف شد و پروژه‌های آن در 15 سال گذشته به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد. اخیرا دوباره این دو قسمت به هم پیوسته شد.

به گزارش خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز»، هفته‌نامه بین‌المللی «آپ استریم» با اشاره به این مطلب در گزارشی نوشت: شل توانسته است فاز دو این میدان را به دست گیرد. کنسرسیومی با ریاست شرکت شل، برنده قراداد توسعه فاز دوم میدان نفتی آزادگان در سال آینده شده است که این قرارداد یکی از بزرگ‌ترین قراردادهای ایران بعد از برداشته شدن تحریم‌های انرژی این کشور است.

یک مقام رسمی در صنایع نفت و گاز ایران گفته است که شرکت شل جای محکمی در این قرارداد دارد. 14 شرکت شامل آنگلو داچ، ایمپکس ژاپن و OMV اتریش سه ماه فرصت دارند تا پیشنهادات فنی و مالی خود را ارئه دهند.  شرکت ملی نفت ایران آخرین فرصت شرکت در این مناقصه را ژانویه 2018 اعلام کرده است. ارزیابی قیمت هم چهار ماه دیگر وقت خواهد گرفت و شرکت ملی نفت ایران انتظار دارد قرارداد در نیمه ماه ژوئن امضا شود.

توسعه آزادگان، ظرفیت تولید نفت ایران را 400 هزار بشکه افزایش خواهد داد و هدف آن افزایش 600 هزار بشکه‌ای تولید نفت ایران در یک دهه آینده است.  در دوره زمانی 20 ساله قراداد هم تولید نفت افزایش خواهد یافت.  این میدان نفتی زمانی به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده بود و مراحل مختلفی را در توسعه خود گذرانده است و برنامه‌ریزی شده است بتواند تا سال آینده 195 هزار بشکه در روز نفت تولید کند.  خریداران احتمالی به مدت دو روز بازدیدی از این سایت در نزدیکی مرز ایران و عراق داشتند جلسات مذاکراتی آنها در تهران در ماه آگوست برگزار شد.

کنسرسیوم 14 شرکت

سال گذشته شرکت ملی نفت ایران اسناد مناقصه این میدان نفتی را آماده کرد. به غیر از شرکت‌های شل، امپکس و OMV، پتروناس مالزی، نفت و گاز مرسک دانمارک (که حالا بخشی از توتال فرانسه است)، شرکت ملی نفت مالزی CNPC و روس نفت مالزی هم در آن شرکت کرده‌اند. این چهارده شرکت احتمالا کنسرسیومی متشکل از سه یا در نهایت پنج شرکت را تشکیل دهند. هر کنسرسیوم دست کم باید یک شرکت ایرانی را به‌عنوان شرکت همکار با خود داشته باشد. این شرکت‌ها از بین 17 شرکت ایرانی انتخاب می‌شوند که مورد تایید شرکت ملی نفت ایران هستند.  با این سرمایه‌گذاری جدید، که از طریق قراردادهای نفتی ایران IPC، برگزار می‌شود، یک شرکت خارجی در آزادگان می‌تواند 50.1 درصد سهم در عملیات این میدان داشته باشد.

قرارداد ماه جولای توتال به ارزش دو میلیارد دلار در فاز 11 پارس جنوبی بر اساس همین فرمول قراردادی بود که به این غول نفتی فرانسوی امکان همکاری با شرکت ملی نفت ایران و پتروپارس را داد. قرارداد توتال، اولین قرارداد بزرگ اکتشاف و تولید ایران بعد از برداشته شدن تحریم‌های بین‌المللی علیه این کشور و به دنبال توافق هسته‌ای 2015 بین ایران و قدرت‌های غربی بود. قراردادهای دیگری هم با اولویت پروژه‌های نفت و گاز در ماه‌های آینده انجام خواهد شد؛ اما آزادگان که برای نیمه سال 2018 برنامه‌ریزی شده است بزرگ‌ترین این قراردادها برای ایران خواهد بود.

اینپکس هم هست

هر گروهی که در آزادگان توسط شل شکل بگیرد؛ شرکت ژاپنی اینپکس هم احتمالا در آن خواهد بود، شرکتی که توسعه اولیه این میدان را در بیش از یک دهه گذشته قبل از ترک ایران به دلیل تحریم‌های ایالات متحده برعهده داشت.  شل اخیرا توسعه میدان مجنون، توسعه میدان آزادگان در بخش عراقی این میدان را برعهده دارد.

میدان نفتی آزادگان، در سال 1999 کشف شد و به دو بخش آزادگان شمالی و جنوبی تقسیم شد. بخش شمالی آن کوچکتر است و به این میدان به طور جداگانه توسط ایمپکس و CNPC بهره‌برداری می‌شد.

بعد از این‌که شرکت‌های خارجی مجبور به ترک ایران شدند، شرکت مهندسی و توسعه نفت ایران (PEDEC) اکتشاف و ارزیابی چاه‌های نفت کار شده توسط ایمکس را در آزادگان جنوبی به عهده گرفت تا بتواند در سال 2010 حدود 50 هزار بشکه نفت تولید کند و در حال حاضر این میدان برای تولید 110 هزار بشکه نفت در حال توسعه است.

CNPC هم توسعه اولین فاز آزادگان شمالی را برای تولید 85 هزار بشکه در روز نفت برعهده دارد.