توجیه‌تراشی ایدئولوژیک برای تداوم دوران حکومت فسیلی‌ها!

در گزارش ماه اکتبر بلک‌راک BLK، بزرگ‌ترین شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری دنیا، آمده است «بازار آرام است اما مسائل ژئوپلیتیکی استثنا هستند».

به گزارش خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز» پایگاه اینترنتی اویل‌پرایس در مقاله‌ای می‌نویسد: «با ادامه تنش‌های ژئوپلیتیکی انرژی‌های بادی و خورشیدی، در معرض تهدید هستند. این دو انرژی هم غیردائمی هستند و هم غیرقابل اعتماد. و تنها تحت شرایط خاص آب و هوایی قدرت تولید انرژی باثبات را دارند. این انرژی‌ها به شدت نیازمند مقادیر زیادی زمین هم هستند، چیزی که در سوخت‌های فسیلی مشاهده نمی‌شود. هرچند اعلام می‌شود که انرژی‌های تجدیدپذیر سریع‌تر از سوخت‌های فسیلی رشد می‌کنند؛ در واقع، چنین نیست. به غیر از انرژی‌ برق آبی که تحت شرایط کنترل شده تولید می‌شوند، دیگر تجدیدپذیرها رتبه پایین‌تری نسبت به زغال سنگ، انرژی هسته‌ای و گاز دارند».

نویسنده اویل پرایس در ادامه با تاکید بر اینکه «تجدیدپذیرها دی‌اکسید کربن تولید نمی‌کنند» ولی در ادامه کاملا متناقض ادعا می‌کند که «راه حلی هم برای کاهش انتشارات نیستند و این انرژی‌ها می‌توانند خطرات ژئوپلیتیکی بسیاری هم برای کشورهایی داشته باشند که به دنبال توسعه آنها هستند».

پس از آن اویل پرایس به ذکر مثالی در این خصوص می‌پردازد که «در گزارش جدید مرکز آزمایش‌های آمریکایی، تاریخچه‌ای از تجربیات 15 میلیارد دلاری مینه‌سوتا در انرژی‌های بادی در برابر سوخت‌های فسیلی آورده شده که در آن از میزان انتشار CO2 کاسته نشده و حتی باعث بالا رفتن قیمت برق مینه‌سوتا شده است».

در این بخش اویل پرایس به مورد آفریقا می‌پردازد و نویسنده ادعایی مطرح می‌کند که بی‌شباهت به اظهارات جنجال‌برانگیز چند روز پیش ریک‌پری، وزیر انرژی ایالات متحده نیست. اویل پرایس آورده است: «در مقیاس بزرگ‌تر، آفریقا را در نظر بگیرید با بیش از 635 میلیون سکنه، بدون هیچ نوع انرژی‌های از نوع جدید. فقدان انرژی‌های قابل دسترس فسیلی و هسته‌ای می‌تواند بخشی از بی‌ثباتی ذاتی آفریقا، ‌کاهش رشد اقتصادی، میزان بالای جمعیت و فقدان ابزار لازم برای مقابله با افراطی‌گرایی‌هایی چون داعش تعبیر شود».

در این که نبود منابع انرژی باعث بی‌ثباتی آفریقا یا هر جای دیگری از دنیا می‌تواند باشد شکی نیست، اما نمی‌توان این کمبود منابع انرژی را صرفا به نبود انرژی‌های فسیلی ربط داد.

نویسنده اویل پرایس ادامه می‌دهد: «کابوس ژئوپلیتیکی مشکل انرژی‌های قابل اتکا زمانی رشد می‌یابد که به آمار آژانس بین‌المللی انرژی IEA مراجعه می‌شود، 1.2 میلیارد نفر دردنیا برق ندارند. این موضوع در میان کسانی چون هنرمندان هیپ‌هاپ که در تلاش بودند برای 14 کشور آفریقایی برنامه نصب نیرو‌گاه‌های خورشیدی را اجرا کنند بیشتر نمود دارد، این برنامه بدون داشتن فهم درستی از مفاهیم مهم محیط زیستی این اقدامات اجرا می‌شد، مفاهیمی چون مشکلات و هزینه‌هایی که انرژی‌های تجدیدپذیر باعث آن بودند. اگر ایالات متحده هنوز هم نمی‌تواند هزینه‌های کاهشی خود در مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر را مصاحبه نماید کشورهای آفریقایی چطور قادر خواهند بود چنین کاری انجام دهند. این می‌تواند هزینه‌های یک میلیارد نفر را بالا ببرد، هزینه‌هایی که قادر به پرداخت آن نیستند از طرفی حتی نیاز به یک برق پشتیبان با انتشارات فراوان مثل زغال سنگ را نیز در پشت سر خود خواهد داشت».

این اظهارات نویسنده اویل پرایس در حالی مطرح می‌شود که هزنه‌های تولید برق تجدیدپذیر به طور مداوم در حال کاهش است و از سویی با کاهش هزینه‌های باتری‌های ذخیره‌سازی انرژی نیز راه برای گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر هموارتر شده است.

نویسنده اویل‌پرایس در ادامه پیشنهادی «ترامپ‌گونه» مطرح می‌کند و می‌نویسد: «روش معقول و هوشمندانه این است که در انرژی‌های فسیلی سرمایه‌گذاری شود تا فجایع ژئوپلیتیکی رفع شود. اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده EIA تخمین می‌زند که 77 درصد از تقاضای انرژی دنیا در 2040 از طریق سوخت‌های سیلی تامین خواهد شد».

خودروهای برقی

پس از آن این مقاله به بحث خودروهای برقی می‌پردازد و در کنار واقعیت‌هایی که از وضعیت حال حاضر این صنعت ارائه می‌دهد؛ باز هم با ادامه برخورد منفی با این صنعت می‌آورد: «خودروهای برقی هم با مشکلی چون انرژی‌های تجدیدپذیر روبه‌رو هستند درحالیکه به یارانه‌های دولتی هم نیاز دارند. بسیاری بر این اعتقاد هستند که خودروهایی برقی قابلیت جایگزینی با خودروهای دیزلی و بنزینی را ندارند. بلومبرگ می‌گوید چه کسی می‌داند خودروهای برقی و کامیون‌های خودران چه موقع در جاده‌ها تردد خواهند کرد و تا چه حد خواهند توانست بر بازار حاکم شوند؟ بلومبرگ و بلومبرگ نیوانرژی فینانس BNEF می‌گویند که خودروهای برقی تا سال 2025 نمی‌توانند از نظر قابلیت دسترسی و خریداری از دیگر خودروها پیش افتند».

نویسنده اویل پرایس از ضرر و زیان مالی شرکت‌های فعال در بخش خودروهای برقی هم مثال‌هایی مطرح می‌کند و می‌نویسد: «شرکت فیات بر سر خودروهای برقی 20 هزار دلار زیان دید، جنرال موتورز 9 هزار دلار و تسلا توانسته با فروش اعتبار خودروهای با آلایندگی صفر به شرکت‌های خودروساز سود به دست آورد».

او ادامه می‌دهد «اگر کالیفرنیا و دیگر شهرها و ایالت‌ها بخواهند جلوی تردد خودروهای بنزینی را بگیرند، آیا عایدی دیگری هست که جایگزین آن کنند؟ جایی که این موضوعات تبدیل به مشکلات ژئوپلیتیکی می‌شود زمانی است که چین، ‌هندوستان، بریتانیا، فرانسه و حتی کالیفرنیا در خصوص ممنوعیت خودروهای درون‌سوز تا سال 2030 و 2040 صحبت می‌کنند. به عنوان مثال، برای کالیفرنیا بسیار مشکل خواهد بود که برای خودروهای بنزینی ممنوعیت صادر نماید به همان ترتیب در این دهه پیش رو برای دیگر کشورها هم تقریبا غیر ممکن خواهد بود چنین راهی بپیمایند. این راه حتی از زمان برگزیت برای بریتانیا سخت‌تر هم شده است».

«یک مهندس کانادایی می‌گوید که یک ایستگاه شارژ خودروهای برقی باید بتواند 30 مگاوات ظرفیت دردسترس داشته باشد، که برابر با برق مصرفی 20 هزار خانه است تا بتواند 25 تا 30 میلیون خودروی کالیفرنیا را شارژ کند».

پس از بیان این واقعیات، ‌که کمابیش درست هم هستند، اویل پرایس باز هم بر طبل ترامپ می‌کوبد و می‌گوید: «به این بیندیشید که در دوران کنار گذاشتن این خودروهای درون‌سوز، چه اتفاقی برای صنایع انرژی (زغال سنگ، گاز طبیعی، بنزین) رخ خواهد داد؟ به عنوان مثال چین، کثیف‌ترین نیروگاه‌های زغال سنگ سوز را در پاکستان راه‌اندازی کرد. هندوستان هم در مقابل، بزرگ‌ترین نیروگاه زغال سنگ سوز دوران را در استرالیا راه‌اندازی کرد».

«این نوع سیاست‌های انرژی باعث تخریب محیط زیست می‌شود که خود باعث ایجاد جنگ،‌ کمبود آب و … می‌شود. چین، هندوستان و پاکستان از انرژی به‌عنوان سلاح استفاده می‌کنند،‌ همان کاری که روس نفت علیه کریمه انجام داد».

اویل پرایس با تاکید بر اینکه «روس‌نفت کاری انجام داد که نیویورک تایمز نوشت «مدل ونزوئلای روس‌نفت» تا از سوریه حمایت کند و در ناتو بین ترکیه و غرب شکاف ایجاد کند» نظریه‌ای با این مضمون را مطرح می‌کند که «استفاده از انرژی‌های بی‌ثبات و غیردائمی تجدیدپذیرها و گزینه‌های حمل و نقل برقی هزینه‌بر، ‌ابزاری است برای نفوذ ژئوپلیتیکی در کشورها و دولت‌های صلح‌طلب».

و در نهایت این نویسنده دوباره با مطرح کردن ایده‌هایی که کاملا بر اساس نظریات جمهوری‌خواهان کنگره آمریکا مطرح شده است؛ می‌نویسد: «انرژی پایه و اساس توسعه و پیشرفت بشر است. انرژی‌های پایدار و قابل اعتماد زغال سنگ، هسته‌ای و گاز طبیعی به‌عنوان ابزار فشاری بر کشورهایی مثل چین، ایران و روسیه هستند که به دنبال به دست آوردن منابع جدید انرژی هستند. با عمومیت یافتن انرژی‌های تجدیدپذیر و خودروهای برقی این انرژی‌ها قابلیت استفاده علیه کشورهای صلح‌طلب را دارند. غرب می‌تواند این استفاده ابزاری از انرژی را با تولید فراوان انرژی‌های فسیلی و کاستن از فقر یک میلیارد نفر متوقف نماید».