نیروگاههای هستهای باشند یا نباشند، مسله این است
در ایالات متحده تاکید بر استفاده از نیروگاههای هستهای به منظور مقابله با تغییرات اقلیم باعث خواهد شد موجودیت برق پاک یعنی برق بادی و خورشیدی را به خطر میاندازد.
به گزارش «انرژی امروز» بلومبرگ در یادداشتی به بررسی مقرون به صرفه بودن راکتورهای اتمی پرداخته است و جنبههای مختلف حمایت از این نیروگاهها را در ایالات متحده مورد بررسی قرار داده است.
این خبرگزاری مینویسد: نیویورک و ایلینویز پیش از این 10 میلیارد دلار یارانه درنظر گرفتهاند تا بتوانند دهه بعدی هم این نیروگاهها را به عنوان بخشی از برنامه کاهش سوخت فسیلی به کار گیرد.
از نظر نویسنده این یادداشت، این راکتورها چون میتواند بهطور 24 ساعت برق تولید کنند اما هیچ گاز گلخانهای منتشر نکنند در برنامههای مقابله با گرمایش جهانی جای مناسبی یافتهاند هرچند قیمت کم گاز طبیعی بر این راکتورها هم تاثیر گذاشته است.
اما در مقابل بهرهبرداران نیروگاههای تجدیدپذیر اعتقاد دارند استفاده بیش از حد از نیروگاههای اتمی باعث خواهد شد که گرایش به سمت مزارع بادی و خورشیدی کمتر شود. آنها این سیاست را اشتباه میدانند.
بلومبرگ در ادامه مینویسد: متخصصین هر دو حوزه انرژیهای تجدیدپذیر و برق هستهای هر دو به این نکته تاکید دارند که اگر در وضعیت فعلی نیروگاههای هستهای تعطیل شود، انتشار گازهای گلخانهای بیشتر خواهد شد.
و برای اثبات این گفته خود از تاثیر دو نیروگاه اتمی در ایالات متحده برای تولید برق پاک مثال میآورد و مینویسد: نیروگاه اتمی مایلستون ایالات متحده 98 درصد برق کم کربن ایالت را تامین میکند و در نیوجرسی، راکتورهای اتمی 97 درصد انرژی پاک مورد نیاز منطقه را تولید میکنند.
پس از آن از زبان یک تحلیلگر مسائل هستهای میگوید هر وقت نیروگاهها بسته شدند انتشارات بیشتر خواهد شود. راکتورهای اتمی نه با مزارع خورشیدی و بادی که با گاز طبیعی جایگزین میشوند.
اما در مقابل بسیاری از فعالین محیط زیست هنوز هم نسبت به نیروگاههای اتمی بدبین هستند، آنها نگران خطرات تروریسم، مشکلات مربوط به دفع سوخت مصرف شده و موارد دیگر هستند.
این فعالین محیط زیست معتقدند دولتها به جای اینکه بر روی سرپا نگه داشتن این راکتورهای از کار افتاده سرمایهگذاری کنند میتوانند بهرهوری انرژی را بالا ببرند و مشوق توسعه نیروگاههای بادی و خورشیدی و ذخیرهسازی برق باشند.
نویسنده بلومبرگ از زبان فعالین محیط زیست به این نکته اشاره دارد که درحالی که هزینه نیروگاههای بادی و خروشیدی مدام در حال کاهش است به طوری که میتوانند در تولید برق با دیگر روشهای سنتی تولید به رقابت برخیزند، سرمایهگذاری بر روی نیروگاههای اتمی باعث نگرانی است.
در عوض حامیان راکتورهای اتمی و آنهایی که در زمینه تولید برق هستهای فعالیت میکنند برای توجیه حمایت خود دلیل میآورند که سوختهای فسیلی برق را به قیمت آلوده کردن هوا تولید میکنند اما ما هوایی را آلوده نمیکنیم.
اما سرپا نگه داشتن نیروگاههای هستهای کم هزینه نیست. بلومبرگ مینویسد برای پرداخت یارانه به تمام راکتورهای شمال شرق و و غرب آمریکا، مالیاتدهندگان آمریکایی باید سالانه 3.9 میلیارد دلار دیگر نیز بپردازند.
به اعتقاد بلومبرگ این امر باعث خواهد شد فرصتهای سرمایهگذاری بر روی انرژیهای پاک از بین برود، هرچند با اطمینان هم نمیتوان گفت که کنار گذاشتن نیروگاههای اتمی باعث میشود که نیروگاههای بادی و خورشیدی توسعه یابند. از سویی بسته شدن نیروگاههای اتمی باعث بالا رفتن قیمت انرژی خواهد شد.
البته تاکید بر حفظ نیروگاههای اتمی فقط به دلیل مقابله با گرمایش جهانی نیست. بلکه نویسنده این خبرگزاری به موضوع مشاغل موجود در این نیروگاهها نیز پرداخته است.
این خبرگزاری مینویسد: نیروگاه اتمی مایلستون هزار نفر کارمند دارد. دو نیروگاه اوهایو رو هم رفته 1300 کارمند دارد و و در صنایع هستهای نیوجرسی 2700 نفر مشغول به کار هستند.
هر چند به اعتقاد کارشناسان بلومبرگ وجود این نیروگاهها همیشگی نیست و تا سال 2030 به طور طبیعی از رده خارج خواهند شد. بهرهبرداران این نیروگاهها باید جایگزینی برای آن بیابند و این کار یک شبه انجام نخواهد شد.
ترسی که فوکوشیما بر جان نیروگاههای اتمی انداخت
به گزارش «انرژی امروز» هرچند نویسنده این یادداشت تلویحا به بحث خطر تروریسم و مشکل دفع سوخت مصرف شده این نیروگاهها اشاره کرده است، اما بایستی تاکید کرد که حافظه تاریخی جهان تا مدتها حوادثی چون چرنوبیل و فوکوشیما را از یاد نخواهند برد.
چرنوبیل که این روزها سی و یکمین سالگرد خود را میگذراند هنوز هم به عنوان یک گورستان تاریخی باقی مانده است و آنطور که قبلا هم در خبرها آمده بود، مسوولان چاره جلوگیری از تشعشعات آن را فقط در ساختن یک سقف محافظ بسیار بزرگ بر روی راکتور آن میدانند.
هرچند جدیدا چینیها به اوکراین پیشنهاد دادهاند که در چرنوبیل یک نیروگاه خورشیدی احداث کنند، اما هنوز این بلندپروازیها در حد پیشنهاد باقی مانده است.
در فوکوشیما هم دولت ژاپن بعد از گذشت شش سال از حادثه، هنوز هم هزینههای گزافی را برای جلوگیری از انتشار تشعشعات سوخت باقی مانده بعد از زلزله و سونامی سال 2011 پرداخت میکند.
از این رو حوادث اینچنینی که ربطی به تروریسم ندارد باعث شده است که بسیاری از کشورهای اروپایی در اهداف خود نسبت به توسعه نیروگاههای اتمی دچار تردید شوند. نمونه بارز این کشورها آلمان هست.
آلمان مصمم است تا سال 2021 وابستگی خود به نیروگاههای اتمی را به شدت کاهش دهد.
درواقع اگر حادثه چرنوبیل نتوانست آنچنان نگرانی در میان کشورها ایجاد کند، اما حادثهای چون رخداد فوکوشیما، زنگ خطری بود برای تمام کشورها که به گسترش نیروگاههای اتمی هزینهبر میاندیشیدند.
از سویی اخیرا با گسترش تنش بین کره شمالی و جنوبی و ایالات متحده، کره جنوبی هشدار داده است که نیروگاههای اتمی این کشور در مقابل حملات کره شمالی کاملا بیدفاع هستند و هر آن احتمال رخ داد یک فاجعه هستهای در این کشور در صورت وقوع جنگ وجود دارد.
درصورتی که نیروگاههای خورشیدی و بادی هیچگاه چنین نگرانیهایی برای دولتها و مردم ایجاد نخواهند کرد. تولید برق پاک بدون آلایندگی برای زمین، هوا و آب بزرگترین مزیت این نیروگاههاست.
درحالی که نیروگاههای هستهای به هیچ عنوان به عنوان تولید کننده سوخت پاک نباید تقسیمبندی شوند. به این علت که هر چند متولیان این نیروگاهها، تنها دلیل توسعه آن را تولید برق بدون تولید آلایندههای هوا اعلام کردهاند اما باید به خاطر داشت که باقی مانده سوخت مصرف شده و نحوه دفع آن چالش بزرگ پیشروی کشورهای دارای این فنآوری است.
از سویی برق هستهای در گروه برقهای تجدیدپذیر هم طبقهبندی نمیشود. چون به هرحال یک مادهای از زمین استخراج میشود که ممکن است روزی به اتمام برسد.
اما برق بادی و خورشیدی تا میلیونها سال دیگر، تا زمانی که آفتاب میتابد و باد میوزد، قابلیت تولید دارد.
