فعالان نفتی جهان چشم‌به‌راه انتخابات ایران
نسیم بنایی، خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز»
نمایشگاه بین‌المللی به عادت هر ساله چند روزی از ماه اردیبهشت را به صنعت نفت، گاز و پتروشیمی اختصاص داد و هوای بهاری به بوی نفت و گاز آغشته شد. فعالان صنعت نفت، فعالان بخش خصوصی، دولتی‌ها و غیردولتی‌ها و خبرنگاران حوزه انرژی در این چند روز غرفه‌های مختلف را رصد می‌کردند و هرکدام کار خود را در میان انبوه بازدیدکنندگان پیش می‌بردند.
خبرنگار بین‌الملل «انرژی امروز» هم در روز پایانی به نمایشگاه رفت و با فعالان اقتصادِ کشورهای مختلف به گفت‌وگو پرداخت. برخی خوشحال‌وخندان از روابطی که برقرار کرده‌بودند می‌گفتند و برخی دیگر هم نمایشگاه را وقت هدر دادن می‌دانستند. عده‌ای هم در این میان نگران انتخابات پیش رو بودند که می‌تواند فعالیت شرکت‌شان را در ایرن تحت‌الشعاع خودش قرار بدهد.
غرفه‌ها در تصرف آلمانی‌ها
از هر پنج غرفه خارجی که به چشم می‌آمد، یکی از آن‌ها متعلق به آلمانی‌ها بود. اکثر آن‌ها نسبت به ایران ادعای حقِ آب‌وگِل دارند و به همین خاطر زودتر از بقیه دست به کار می‌شوند و برای نمایشگاه ثبت‌نام می‌کنند. به همین خاطر بود که روی اکثر غرفه‌ها پرچمی با سه رنگ مشکی، قرمز و زرد به چشم می‌آمد. یکی از این غرفه‌ها، مربوط به شرکت اینترا بود.
نیلز ویتبولد از رؤسای این مجموعه در گفت‌وگو با خبرنگار «انرژی امروز» از نخستین دیدارش گفت؛ هرچند او نخستین بار بود که به این نمایشگاه می‌آمد اما پیشینه شرکتش در ایران قدیمی‌تر بود. این شرکت پیش از دوره تحریم نیز در ایران فعالیت داشته و در دوره تحریم با مشکلاتی روبه‌روشده که مربوط به صادرات به ایران می‌شده‌است.
به گفته این فعال اقتصادی، برداشته شدنِ تحریم‌ها بخش زیادی از مشکلات را حل کرده‌است. او در مورد انتقال دانش و فناوری گفت: «ما مایل هستیم که این کار را انجام بدهیم اما باید تمایلی از این طرف نیز احساس کنیم. تا کنون کسی ابراز تمایل نکرده و نیازی نبوده اما اگر باشد حتماً استقبال می‌کنیم.»
انتخابات برای چشم‌آبی‌ها هم مهم است
ژوزه ماریا آسین برخلاف نیلز، بارها به ایران آمده بود. او که صاحب یک شرکت اسپانیایی بود از تجربه 20ساله شرکتش در ایران گفت: «فضا رفته‌رفته باز می‌شود. هرچند هنوز هم شرایط مانند دوران پیش از تحریم نشده‌است اما فضا قدری بهتر شده‌است. ما در مورد صادرات برخی کالاها کمی مشکل داریم. کار ما بیشتر صادراتِ ولو است و گاهی در این زمینه با مشکل مواجه می‌شویم».
شرکتِ او با اکثر کشورهای خاورمیانه‌ای و همچنین با هند و امریکای جنوبی نیز فعالیت می‌کند اما از نظر او ایران بازار بهتری برای این شرکت است. او می‌گفت: «اگر مشکلاتِ پرداخت‌ها حل شود، ایران بازار خوبی برای ما خواهد بود».
او که شرکتش سال‌هاست در ایران فعالیت می‌کند معتقد است انتخاباتِ پیش‌رو می‌تواند تأثیر عمیقی روی فعالیت‌های شرکتش با ایران داشته باشد. او دراین‌باره گفت: «ایران در موقعیت بسیار حساسی قرار دارد، پروژه‌ها در جریان هستند؛ همه کارها روی روال افتاده است و اگر چیزی تغییر کند ممکن است بسیاری از این پروژه‌ها متوقف شوند یا با تأخیر همراه شوند. به همین خاطر است که انتخابات و دولت آینده بسیار مهم است».
ماریا آسین از همکاریِ شرکتش در زمینه انتقال دانش و فناوری گفت و به چند موردی اشاره کرد که این کار انجام شده‌است. او می‌گفت برخی از شرکت‌ها تنها به شرط انتقالِ دانش با آن‌ها فعالیت کرده‌اند و این اتفاقا تنها اخیرا رخ داده و این تمایل در گذشته وجود نداشته‌است.
او در پایان صحبت‌هایش گفت: «وقتی ما با مشتری‌ها صادق باشیم، آن‌ها هم به ما اعتماد می‌کنند و محصولات ما را خریداری می‌کنند.»
مجموعِ ناراضی!
هرچند اکثر چشم‌آبی‌ها از وضعیت نمایشگاه راضی بودند اما کسانی هم بودند که رضایت چندانی نداشتند. دنیس بون یکی از این مدیرها بود که می‌گفت: «به نظر من وقت هدر دادن است؛ اصلا کسی برای دیدار از غرفه‌ها نمی‌آید و کسانی هم که می‌آیند اصلاً به دنبال کسب‌وکار نیستند».
مورگان برتین دیگر مدیر شرکت فرانسوی نیز از جمله افراد ناراضی بود. او که نخستین بار بود در این نمایشگاه شرکت می‌کرد، گفت: «من در دوبی شرکت کرده‌ام. با اینکه آنجا بسیار کوچک‌تر است اما کسانی که برای دیدار می‌آیند جدی‌تر هستند. به نظر من باید برخی از شخصیت‌های کلیدی را دعوت می‌کردند که به نمایشگاه بیایند و به همه غرفه‌ها سر بزنند. به سالن ما معمولاً سر نمی‌زنند و این بسیار بد است.»
البته او با وجود این گلایه‌ها می‌گفت که حتماً سال آینده هم شرکت خواهد کرد چرا که متوجه شده باید ارتباطاتی از قبل برقرار کند و بر اساس آن ارتباطات به ایران بیاید.
سرگیجه در نمایشگاه
یکی از مسائلی که اکثر خارجی‌ها به آن اشاره می‌کردند سرگیجه‌ای بود در نمایشگاه با آن مواجه شده‌بودند. اکثر آن‌ها در مورد نمایشگاه این کلمه را به کار می‌بردند: «Headache». از نظر آن‌ها نظم غرفه‌ها فقط برای سرگیجه بود. این مسئله حتی ایرانی‌ها را که با محیط آشنا بودند نیز با مشکل روبه‌رو کرده‌بود.
آرش پورجانی، مدیر توسعه و سرپرست یکی از شرکت‌های حاضر در نمایشگاه ،می‌گفت: «به نقشه نگاهی بیندازید. از غرفه 1 تا 11 همه‌چیز مرتب است بعد ناگهان غرفه 27 این وسط از زمین روییده است.»
نکته دیگری که باعث شده‌بود اهالی نمایشگاه قدری شاکی شوند این بود که طبقه بندی حضور شرکت‌ها در سالن‌ها تنها بر پایه ثبت‌نام اولیه آن‌ها بود. مثلا غرفه تجهیزاتی مانند ولو دقیقا کنار غرفه‌ای بود که فعالیتش کاملا متفاوت بود. دلیل اصلی هم این بود که مبنا را بر ثبت‌نام شرکت‌ها گذاشته‌اند؛ هر کسی برای غرفه‌های گران‌تر زودتر اقدام کند صاحب آن می‌شود. این کارها باعث نوعی بی‌نظمی شده‌بود که همه را درگیر خود کرده‌بود.
