درآمد سه میلیارد و 400 میلیون دلاری از فازهای 17 و 18 پارس جنوبی

 شرح اثر اقتصادی فازهای جدید پارس جنوبی موضوع آیینی بود که در آن مدیرعامل شرکت مدیریت طرح های صنعتی ایران گفت: بهره برداری از فازهای 17 و 18 پارس جنوبی به افزایش 2 درصدی تولید ناخالص ملی کشور و دستیابی به درآمد سالیانه سه میلیارد و 400 میلیون دلاری انجامید.

به گزارش انرژی امروز، «حسن بویری» شامگاه چهارشنبه در آیین تجلیل از دست اندرکاران فازهای 17 و 18 پارس جنوبی در مرکز مطالعات بهره وری و نیروی انسانی افزود: درآمد سالیانه سه میلیارد و 400 میلیون دلاری از محل فروش گاز متان، اتان، پروپان، بوتان، میعانات گازی و گوگرد در این فازها حاصل شده است.

به گفته این مسوول، ارزش تولید محصولات پالایشگاهی فازهای 17 و 18 تاکنون 2 میلیارد و 885 میلیون دلار بوده است.

وی بیان داشت: 992 نفر نیروی انسانی در دوران بهره برداری از طرح های توسعه فازهای 17 و 18 به کار گرفته شدند و 201 میلیون و 219 هزار و 88 نفر- ساعت در عملیات اجرایی طرح مشغول بودند.

بویری اضافه کرد: اجرای این طرح ها اشتغالزایی، استفاده از نیروهای بومی، ایجاد زیرساخت های عمرانی و درآمدزایی در منطقه عسلویه و حومه آن را در پی داشت.

  انتقال فناوری و ساخت تجهیزات جدید

در این آیین مدیر اجرای طرح های کلان و مدیر کنسرسیوم فاز 14 پارس جنوبی گفت: امکان انتقال فناوری و ساخت تجهیزات جدید در کشور و دستیابی به خودکفایی، ایجاد اشتغال برای شرکت های بخش خصوصی و کسب دانش مدیریت طرح های بزرگ از اهداف ورود سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) به این طرح ها بوده است.

به گفته «مسعود گل شناس»، ایدرو که پیش از آن سابقه حضور و بهره برداری از فازهای 1، 6، 7 و 8 پارس جنوبی را در کارنامه داشت، به فازهای 17 و 18 نیز ورود کرد که آنها فروردین ماه امسال به دست رییس جمهوری افتتاح شد.

گل شناس اضافه کرد: تغییر شرایط کسب و کار، افزایش قیمت های جهانی، تغییر قوانین و مقررات حاکم بر ایدرو، تحریم های بین المللی و بی ثباتی مدیریتی (برای نمونه تغییر پنج وزیر نفت در دولت های نهم، دهم و یازدهم)، چالش های عمده ایدرو را در فازهای 17 و 18 تشکیل می دادند.

 فازهای 17 و 18نخستین قربانیان تحریم بودند

در این آیین مجری دوم فازهای 17 و 18 پارس جنوبی گفت: این فازها نخستین قربانیان تحریم ها بودند، به طوری که از 18 شرکتی که برای عملیات مهندسی آنها اعلام آمادگی کرده بودند، در نهایت یک شرکت باقی ماند و به دلیل نیاز به فاینانس، بناچار با همان شرکت قرارداد منعقد شد.

«سهراب بهلولی قشقایی» ادامه داد: بعدها همان شرکت نیز از ادامه طرح کنار کشید و شرکت ملی نفت ناچار شد از منابع داخلی به تامین مالی طرح بپردازد.

قشقایی بیان داشت: این طرح ها از نخستین پروژه هایی بودند که از برکت برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) برخوردار شدند و کمپروسورها و توربین های مورد نیاز آنها که در زمان تحریم ها در امارات تخلیه شده بودند، به طرح تحویل شدند.

 قرارداد فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی ١١ سال پیش (بیست و دوم خردادماه ١٣٨۵)، میان شرکت ملی نفت ایران با کنسرسیومی متشکل از سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، شرکت مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی ایران، شرکت ملی حفاری ایران، شرکت مهندسی و ساختمان صنایع نفت و شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا) امضا شد.

دولت یازدهم به دلیل تاخیرهای صدرا در ساخت سکو، در ادامه راه شرکت ایزوایکو را جایگزین آن شرکت در فازهای ١٧ و ١٨ ساخت.

52 ماه برای اجرای این ٢ فاز تعریف شد و قرار بود حداکثر تا پایان دولت دهم این طرح ها تکمیل شود و به بهره برداری برسد، اما به دلیل تغییر مدیریتی، شدت تحریم‌ها و کمبود منابع مالی نیمه کاره ماند و به دولت بعد منتقل شد.

دولت یازدهم تکمیل پارس جنوبی و برداشت از میدان‌های مشترک را با تاکید بر هزینه، زمان و کیفیت در اولویت قرار داد و پیمانکاران فازهای پارس جنوبی حرکت رو به جلو خود را دنبال کردند.

فاز ١٧ و ١٨ پارس جنوبی شامل چهار سکوی دریایی جمعا شامل ۴۴ حلقه چاه در فاصله ١٠۵ کیلومتری ساحل عسلویه، دو رشته خط لوله ٣٢ اینچ دریایی انتقال گاز به طول تقریبی (هر خط) ١٠۵ کیلومتر، دو خط لوله چهار اینچ دریایی برای انتقال محلول «گلایکول» به طول تقریبی (هر خط) ١٠۵ کیلومتر است.

تاسیسات ساحلی فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی شامل واحدهای دریافت و جداسازی گاز و میعانات، تثبیت میعانات گازی، چهار ردیف تصفیه گاز هرکدام به ظرفیت پالایش ۵٠٠ میلیون فوت مکعب در روز، واحد فشرده سازی و تراکم گاز جهت صادرات و واحدهای استحصال و بازیافت گوگرد به همراه واحد جداسازی و دانه بندی گوگرد است.

ذخیره گاز این بخش از میدان، 14 تریلیون مترمکعب گاز به همراه 18 میلیارد بشکه میعانات گازی است که هشت درصد کل گاز دنیا و نزدیک به نیمی از ذخایر گاز کشور را دربرمی گیرد.