دفاع از چین به چه قیمتی؟
کشتی سانچی با 32 دریانورد در آتش سوخت و در آب غرق شد اما در حاشیه سوختن و خفگی سانچی، چه چیزهایی خدشه دار شد؟ غیرت ایرانی همواره زبان زد است اما اکنون این غیرت خرج دفاع از کشوری می‌شود که کوتاهی آن در انجام وظایف‌اش حداقل برای اکثر دریانوردان و هرآنکه کشتی و دریا و حقوق مربوطه را می‌داند محرز است یا برای آرام کردن دل بی‌قرار ایران؟
به گزارش خبرنگار پالایش «انرژی امروز»، در پی تلاش بی‌وقفه مسوولان برای نبرئه چین در اذهان عمومی نسبت به عملکرد ضعیف در نجات سانچی، اگر دولت‌مردان آتش سانچی را خاموش نکردند اما کمر همت به خاموش کردن حاشیه‌های مطرح درمورد چین بستند و اسدالله عسگراولادی، رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین نیز از این قافله عقب نمانده است و قبل از مشخص شدن علت حادثه و ارزیابی عملکرد چین، آن کشور دوست و برادرش که اتفاقا مشتری پر و پا قرص محصولات صادراتی‌شان نیز هست را با قدرت تمام تبرئه کرده و اعلام کرد که ما گله‌ای در رابطه با نفتکش سانچی از کشور چین نداریم و باید سعی کنیم به کشور چین صادرات بیشتری داشته باشیم و سرمایه‌گذاری بیشتری از این کشور جذب کنیم.
حال آیا پیوند نانوشته برادری ایران و چین به قدری قوت گرفته که ایرانیان هم‌وطنان خود را به راحتی نادیده بگیرند؛ جوانانی که در سانچی پرپر شدند و هنوز تن بی‌جان آن‌ها به خاک کشورمان نرسیده است و معلوم نیست خانواده‌هایشان می‌توانند جسم فرزندان و همسران خود را در ایران تحویل بگیرند تا آرامگاهی برای بیرون ریختن اشک‌ها و حس نزدیکی به عزیزان ازدست رفته‌شان داشته باشند یا نه.
از شب تاری که سانچی با 32 نفر سرمایه کشور، در آتش غرق شد تا پس از زمانی که در دل دریا آرام گرفت، اولی سخنانی که دولت‌مردان به زبان آوردند این بود که این معادله را نباختند چرا که قرارداد فروش FOB بوده و پول محموله را از کره می‌گیرند؛ کشتی نیز بیمه بوده و حال نباید حرفی زده شود که دریافت پول بیمه را با چالش مواجه کند. اما چه کسی از حال 32 ملوان و خدمه نفتکش حرف می‌زد اگر فشار رسانه‌ها و خاصیت دنیای ارتباطات نبود؟ آیا تصور اینکه همه 32 نفر در نفتکش در ساعت اولیه جان سپردند برای رفتاری که صورت گرفت کفایت می‌کرد؟ آیا سکوت و نحوه اطلاع رسانی شرکت ملی نفتکش قابل دفاع است؟ آیا بهانه بی‌ربط بودن شرکت ملی نفتکش ایران به وزارت نفت که خیلی هم بی‌ربط نیست، بهانه خوبی برای سکوت آقای زنگنه است؟ وزارت نفتی که خود را محق می‌داند درباره برق و محیط زیست و … سخن بگوید، چرا درمورد نفتکش سانچی حتی به بهانه ارزشمند بودن افرادی که در آن نفتکش بودند، سخنی نگفت جز تسلیت دیکته شده پس از غرق شدن سانچی؟
پس از غرق شدن نفتکشی که دریانوردان را متحیر کرده بود، مسوولان یکی پس از دیگری به سخن آمدند اما در دفاع از سانچی. امروز هم تلاش کردیم تا برای دریافت بهتر منظور کسی که نامش با صادرات عجین شده و رییس اتاق بازرگانی ایران و چین است تماس بگیریم اما وی با واسطه وقتی موضوع مصاحبه را فهمید، از پاسخگویی امتناع کرد؛ کسی که بی‌هیچ پروایی در نشست خبری روز گذشته در میان خبرنگاران صنعت، دیکته کرد «گله‌ای در رابطه با نفتکش سانچی از کشور چین نداریم».
