بهینهسازی تولید یکپارچه از یک میدان بالغ نفتی با استفاده از فرازآوری مصنوعی با گاز و با در نظر گرفتن محدودیتهای غیر خطی عملیاتی
در سالهای اخیر بحث بهینهسازی تولید به یکی از موضوعات مورد نیاز در صنعت نفت و گاز تبدیل شده است.
بهینهسازی تولید یکی از پیچیدهترین فعالیتها از نقطه نظر عملیاتی که به علت خواص فیزیکی متنوع سنگ و سیال، خطاهای ابزارها تحت تاثیر عدم قطعیت قرار میگیرد.
بهینهسازی تولید بر مبنای مجموعه فعالیتهایی که اطلاعات اندازهگیری و جمعآوری شده را به تصمیمات مدیریتی بهینه تبدیل میکند، تعریف میشود.
در این مطالعه، بهینهسازی تولید از یک میدان بالغ هیدروکربوری واقع در جنوب ایران با درنظر گرفتن محدودیتهای غیرخطی و چهار سناریوی متفاوت صورت پذیرفت و با توجه به میزان تولید تجمعی نفت و سود حاصل از پروژه، بهترین سناریوی تولیدی برای میدان مورد مطالعه انتخاب شد.
نتایج حاصل از شبیهسازی و بهینهسازی نشان داد که در شرایط کنونی میدان، تزریق گاز نسبت به فرازآوری مصنوعی با گاز به دلیل کاهش هزینه و زمان و همچنین افزایش ارزش خالص کنونی در اولویت است.
اگر چه با استفاده از روش فرازآوری مصنوعی با گاز میزان تولید انباشتی نفت نسبت به روش تزریق گاز بیشتر است اما به دلیل افزایش هزینه های آن ارزش خالص کنونی کمتری خواهد داشت.
