اندازه‌گیری تاثیرات اقلیمی تولید غذا با شاخص موز
اکونومیست با شاخص موز، ردپای کربن برخی غذاها را اندازه‌گیری می‌کند، این شاخص مواد غذایی محبوب را بر اساس سه معیار وزن، کالری و پروتئین، با موز مقایسه می‌کند، میوه‌ای با تأثیر آب و هوایی و ارزش غذایی متوسط.
به گزارش «انرژی امروز» از اکونومیست، خوردن یک استیک آبدار برای محیط زیست بدتر از سرخ کردن مقداری توفو است: نباید تعجب کرد. وگان شدن می‌تواند به طور چشمگیری ردپای کربن رژیم غذایی شما را کاهش دهد. اما در مورد کالری کمتر و سطوح کمتر پروتئین که در بیشتر غذاهای گیاهی در مقایسه با گوشت یافت می‌شود، چطور؟ این امر مقایسه میزان انتشار غذاهایی که به همان اندازه مغذی هستند را دشوار کند.
برای سهولت هضم تاثیر کربن نسبی غذاها، اکونومیست یک شاخص موز را پیشنهاد می‌کند (نمودار را ببینید). این شاخص مواد غذایی محبوب را بر اساس سه معیار وزن، کالری و پروتئین، با موز مقایسه می‌کند، میوه‌ای با تأثیر آب و هوای و ارزش غذایی متوسط.
شاخص‌سازی انتشار گازهای گلخانه‌ای به یک ماده غذایی، فهم دسته‌بندی متفاوت مواد غذایی را آسان‌تر می‌کند. در هر صورت گوشت گاو برای محیط زیست مضر است فرقی هم ندارد این گوشت چطور برش بخورد. تولید یک کیلوگرم گوشت چرخ کرده باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای به اندازه 109 کیلوگرم موز می‌شود. با دخالت ارزش غذایی امتیاز موز گوشت گاو به 54 می‌رسد (یک کالری گوشت چرخ کرده 54 برابر بیشتر از یک کالری موز باعث انتشار کربن می‌شود). از نظر پروتئین، نمره هفت را می‌گیرد.
طیور از نظر وزنی همتراز با 11 موز و از نظر کالری با چهار موز یکی است. با این حال، به عنوان یک منبع پروتئین، نسبت به موز کربن دوست‌تر است: انتشارات پروتئین طیور فقط سه پنجم همان مقدار پروتئین موز است. همین امر در مورد ماهی قزل آلا نیز صدق می‌کند. جای تعجب نیست که جایگزین‌های گیاهی برای گوشت حتی بهتر عمل می‌کنند: برای مثال، یک همبرگر بدون گوشت، تنها یک پنجم انتشارات موز در هر گرم پروتئین را به خود اختصاص می‌دهد. (سایر غذاهای گیاهی مانند انگور، شکر و شیر نارگیل به ندرت حاوی پروتئینی هستند که نمرات موز آنها را افزایش دهد.)
بزرگترین مغایرت بین انتشار وزن و کالری در روغن زیتون است که امتیاز موز آن 6 است و امتیاز 0.7 کالری را دارد. سایر موارد شامل غلات صبحانه، بادام هندی و کروسانت‌ها هستند که همگی هنگام اندازه‌گیری کالری از نمره بد به خوب تبدیل می‌شوند.
شاخص موز اکونومیست میانگین انتشار گازهای گلخانه‌ای برای یک غذای معین را اندازه می‌گیرد. در دنیای واقعی، برخی از تولیدکنندگان غذا نسبت به سایرین انتشارات کم‌تری دارند و برخی از غذاها هم برای رسیدن به مصرف کننده باید مسیرهای دورتری بپیماید. اما در بیشتر موارد، تفاوت بین غذاها بسیار بیشتر از این متغیرها در آنها است. با وجود تمام تاکید بر مواد غذایی تولید شده محلی، حمل و نقل کمتر از 10درصد از کل انتشار بیشتر مواد غذایی را تشکیل می‌دهد. برای گوشت گاو معمولا کمتر از 1 درصد است. شاخص موز اکونومیست همچنین سایر تأثیرات زیست محیطی، مانند استفاده از زمین و آب را در بر نمی‌گیرد (اگرچه در اینجا نیز گوشت گاو وضعیت بدتری دارد).
نظرسنجی در اروپا برای یک شرکت کود، نشان می‌دهد که بیشتر مصرف‌کنندگان می‌خواهند غذایی که مصرف می‌کنند با اقلیم سازگارتر باشند. و با توجه به اینکه تولید غذا مسئول احتمالاً یک چهارم انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی است، غذا خوردن به همراه احساس مسئولیت درباره اقلیم تفاوت بزرگی ایجاد خواهد کرد. این نظرسنجی نشان داد که تنها 31 درصد از پاسخ دهندگان می‌گویند که انتخاب‌های پایدار برای مواد غذایی آسان است. سه چهارم گفتند که برچسب‌هایی می‌خواهند که تاثیرات اقلیمی غذایشان را توضیح دهد. مطالعات نشان داده‌اند که برچسب‌ها مصرف‌کنندگان را تشویق می‌کنند تا گزینه‌های کم انتشار را انتخاب کنند، اگرچه استفاده گسترده‌ای از آنها وجود ندارد. در این بین، شاخص موز اکونومیست می‌تواند کمک کند.
