راز ناپاک انرژی پاک: نقض حقوق بشر در معدن کبالت
هفته‌نامه نیوزویک به بررسی کتابی درباره شرایط سخت و غیرانسانی استخراج کبالت در معادن کنگو پرداخته و به نقل از نویسنده کتاب می‌نویسد که بیشتر مردم از این فاجعه بی‌خبرند درحالی که شرکت‌های استخراج کننده و نیز تولید‌کننده باتری و انرژی‌های پاک هیچ اقدامی انجام نمی‌‌دهند.
به گزارش «انرژی امروز» هفته‌نامه نیووزیک نوشت: وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) سنگ بنای اصلی انرژی‌های پاک هستند. اقتصاد مدرن به گوشی‌های هوشمند وابسته است. هر گوشی هوشمند، خودروی برقی و سایر باتری‌های قابل شارژ به منابع کمیاب کبالت نیاز دارند.
حدود نیمی از ذخایر کبالت جهان را می‌توان در یک منطقه 250 مایلی از کنگو به نام «کمربند مسی» یافت. با این حال، هیچ کس توجه کافی به شرایط کارگرانی که آن کبالت را استخراج می‌کنند، ندارد. سیذارت کارا در کتاب خود به نام «کبالت سرخ: چگونه خون کنگو به زندگی ما قدرت می‌دهد» به بررسی وضعیت اسفناک این کارگران پرداخته است، و در مصاحبه‌ای با نیوزویک به بررسی پیامدهای ژئوپلیتیکی تسلط چین بر معدن کبالت اشاره دارد. او می‌گوید که شرکت‌ها برای رسیدگی به شرایط معدنچیان چه کاری باید انجام دهند.
نیوزویک: چرا این کتاب و چرا حالا؟
کارا: تقریباً هر باتری قابل شارژ لیتیوم یونی در جهان کبالت دارد و تقریباً سه چهارم آن کبالت در شرایط وحشتناکی در کنگو استخراج می‌شود. هرگز در تاریخ بشریت آنقدر رنج و عذاب وجود نداشته است که سود زیادی به همراه داشته باشد که مستقیماً زندگی افراد بیشتری را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار دهد. بیشتر مردم از این فاجعه بی‌خبرند و به همین دلیل است که من کبالت سرخ را نوشتم. خواننده مستقیماً از خود مردم کنگو می‌شنود که چگونه زندگی می‌کنند، کار می‌کنند و می‌میرند تا زندگی قابل شارژ ما را فعال کنند.
شما شرایط اسفناکی را توصیف می‌کنید که معدنچیان کنگو در معرض آن هستند تا دنیای صنعتی بتواند تلفن‌های هوشمند، وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) و دیگر لازم خود را داشته باشد. برای بهبود زندگی و شرایط کار برای کسانی که در انتهای زنجیره تامین قرار دارند، چه کاری می‌توان انجام داد؟
کارا: شرکت‌های فناوری و استفاده کنندگان از خودروهای برقی باید مسئولیت افرادی را بپذیرند که در انتهای زنجیره تامین خود کار می‌کنند. این یک مفهوم ساده است، اما به دلایلی بیشتر این شرکت‌ها ترجیح می‌دهند به جای آن بیانیه‌های توخالی روابط عمومی‌ها را درباره حفظ استانداردهای حقوق بشر منتشر کنند و در عین حال چشم خود را بر استثمار افرادی که به دنبال کبالت معدن‌کاوی می‌کنند، ببندند.
نیوزویک: خودروهای الکتریکی به عنوان آینده حمل‌ونقل مورد ستایش قرار می‌گیرند تا از جهان در برابر انتشار کربن محافظت کنند. با این حال، مقدار کبالت مورد نیاز برای باتری‌های خودروهای برقی یک مسئله مهم است. آیا هزینه انسانی استخراج کبالت ارزش مزایای آن را دارد؟ و آیا کبالت کافی در کنگو یا جاهای دیگر وجود دارد؟
کارا: ما نباید آینده سبزی را که از طریق اعمال خشونت‌آمیز علیه مردم و محیط زیست کنگو به دست می‌آید، تحمل کنیم. سازندگان خودروهای برقی می‌دانند که زمان ذخیره کبالت در حال افزایش است، زیرا تقاضا در دهه‌های آینده بسیار بیشتر از عرضه خواهد بود. شیمی جایگزین باتری در حال توسعه است، اما این هیچ یک از این شرکت‌ها را از آسیب‌های ناشی از استخراج کبالت تا این مرحله و برای سال‌های آینده مبرا نمی‌کند.
نیوزویک: یکی از اولویت‌های اصلی چین به دست آوردن معادن کبالت و تسلط بر بازار فرآوری آن بوده است. پیامدهای آن برای کارگران در کنگو چیست؟ پیامدهای ژئوپلیتیک آن چیست؟
کارا: چین زنجیره تامین جهانی کبالت را قبل از اینکه کسی بفهمد چه اتفاقی می‌افتد به دست گرفت. آنها بر معدن مس و کبالت در جمهوری دموکراتیک کنگو مسلط هستند، آنها بر پالایش فلزات باتری خودروهای برقی و تولید باتری‌های قابل شارژ تسلط دارند. ایالات متحده در تلاش ات تا این عقب‌ماندگی را جبران کند، اما هیچ شرکت آمریکایی فعالی در جمهوری دموکراتیک کنگو وجود ندارد، و هنوز منابع جایگزین شناخته شده کافی برای کبالت برای خارج کردن کنترل زنجیره از دست چین وجود ندارد.
نیوزویک: آیا کتاب شما احتمال اکتشاف و توسعه بیشتر در آمریکای شمالی را تشویق می‌کند؟ آیا بازیافت کبالت را نیز تشویق می‌کند؟ یا این یک راه نجات اقتصادی برای مردم کنگو خواهد بود؟
کارا: جهان در تلاش برای یافتن ذخایر کبالت جایگزین، از جمله ذخایر زیر کف اقیانوس‌ها است، اما سالها توسعه طول می‌کشد تا این منابع به بازار عرضه شود. فن‌آوری‌های بازیافت فعلی باید بهبود یابند تا محصول خروجی با درجه بالایی از خلوص که برای باتری‌های خودروهای برقی مورد نیاز است حاصل شود. این ابتکارات به پاسخگویی به تقاضای آینده کمک خواهد کرد.
نیوزویک: در قانون کاهش تورم، کنگره شرایطی را تعیین کرد که لازم است حداقل درصدی از مواد معدنی و اجزای باتری خودروهای الکتریکی از ایالات متحده و متحدانش تهیه شود. آیا با آن سیاست موافق هستید؟
کارا: مطمئناً تلاش برای تنوع بخشیدن به زنجیره تأمین مهم است، اما چنین سیاستی برای کاهش آسیب‌هایی که مردم هر روز در کنگو متحمل می‌شود کمک چندانی نمی‌کند.
نیوزویک: شرکت‌ها برای تأثیر مثبت برای جلوگیری از سوء استفاده‌هایی که در کتاب خود توضیح می‌دهید، چه کاری باید انجام دهند؟ آیا کارهایی وجود دارد که یک فرد معمولی می‌تواند انجام دهد؟
کارا: شرکت‌ها باید فقط کارهایی را که مدعی انجامش هستند انجام دهند. مکانیسم‌هایی را برای بازرسی و ممیزی قابل اعتماد زنجیره‌های تامین آنها، تا سطح معدنکاری صنایع دستی ایجاد کنند. اصول حقوق بشر و پایداری را به شدت و پیوسته اجرا کنید. با کارگران معدن کنگو همانگونه رفتار کنند که با کارکنان در دفتر مرکزی شرکت‌ها رفتار می‌کنند. در جوامع محلی سرمایه‌گذاری کنند تا برخی از سودهای عظیم خود را به افرادی که به‌دست آوردن این سود را ممکن می‌کنند، برگردانند. در این مرحله، کاری از دست مردم برنمی‌آید تا اطمینان حاصل شود که شرکت‌های فناوری و خودروهای برقی این سیاست‌ها را اجرا می‌کنند، جز اینکه به گسترش آگاهی و تحریک برای تغییر ادامه دهند.
نیوزویک: شگفت‌انگیزترین چیزی که هنگام تحقیق در مورد این کتاب یاد گرفتید چه بود؟
کارا: من از شدت تفاوت‌ها و تضادهای موجود بین واقعیت‌های روی زمین در کنگو با داستان‌هایی که در بالای زنجیره گفته می‌شود، شگفت‌زده شدم. انتظار داشتم روایت‌های منتشر شده توسط شرکت‌های فناوری و خودروهای برقی حقیقت را تا حدودی تطهیر کند، اما واقعیت زمینی کاملاً با تصویری که توسط سهامداران خارج از کنگو ترسیم شده بود، به طرز ترسناکی متفاوت بود. مثل این بود که من به جهان دیگری قدم گذاشته بودم، جهانی که در آن ساعتِ اخلاقی قرن‌ها به زمانی برگشته بود که اساس مبادله با مردم آفریقا صرفاً با انگیزه خشونت، دزدی دریایی و تحقیر کامل انسانیت آنها بود.
