اوپک؛ روابط جمهوری اسلامی ایران با عربستان سعودی و سایر کشورهای حاشیه ی خلیج فارس در آینده
اوپک در کنفرانس 14-10 بغداد در 1960 با حضور ایران، عربستان، عراق، کویت و ونزوئلا با هدف هماهنگی و وحدت‌بخشی به سیاست‌های نفتی، دستیابی به منافع مشترک فردی و جمعی اعضا و ایجاد تعامل سازنده با سایر بازیگران بازار جهانی نفت تاسیس شد. چهار عضو موسس این سازمان از کشورهای حاشیه‌ی خلیج‌فارس هستند که با برخورداری از ذخایر اثبات‌شده‌ی فراوان نفت‌خام و توان تولید زیاد نقشی اساسی در تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری و سیاست‌های اوپک در بازار جهانی نفت دارند. جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی دو عضو موسس و موثر اوپک هستند که کیفیت تعامل این دو کشور در انسجام درونی اوپک نقش‌آفرین بوده است. به‌دلیل وابستگی شدید این کشورها به در آمدهای نفتی، همکاری برای دستیابی، حفظ و ارتقا منافع مشترک اصل اساسی اعضای اوپک است. بر این اساس، مسئله ی اصلی مقاله‌ی حاضر تاثیر همکاری‌های درون اوپک بر روابط ایران با عربستان و سایر کشورهای حاشیه‌ی خلیج‌فارس در آینده است. فرض شده که گسترش روابط سازنده‌ی این دو کشور و سایر کشورهای حاشیه‌ی خلیج‌فارس در چارچوب اوپک، درآینده قابل‌تسری به سایر حوزه‌ها خواهد بود.
