وقتی سردار به دلواپس‌ها پاتک می‌زند!

کانال تلگرامی «از نفت چه خبر؟» در یادداشتی نوشت:

فرمانده قرارگاه ‌خاتم‌الانبیا‌ با صراحت در جمع خبرنگاران اعلام کرد: «توسعه میدان آزادگان، کار آسانی نیست» و منتقدانی که به بهانه حمایت از توان داخل، تا پیش از این پشت قرارگاه و ستاد اجرایی فرمان امام (ره) و … پنهان شده بودند، بسان کبکی شدند پنهان در برف.

آخر از زمانی که حرف توسعه آزادگان جنوبی به میان آمد، یکسره بر کوس «ما می‌توانیم» می‌کوبیدند و می‌گفتند وقتی داخلی‌ها هستند، چرا پای امثال توتال را به میان می‌کشید؟ می‎گفتند توسعه آزادگان جنوبی کار سخت و پیچیده‌ای نیست. می‌گفتند ریسک کار در آزادگان پایین است. می‌گفتند آنجا هر آنچه باید می‎شد، انجام شده و ادامه راه تنها به کمی سرمایه نیاز دارد و … . وزارت نفت را ذینفع حضور خارجی‌ها در ایران می‌پنداشتند و برای همین وقتی وزیر یا معاونانش از ضرورت حضور خارجی‌ها در آزادگان به سبب دسترسی آنها به منابع مالی و فناوری‌های روز حرف می‌زدند، گوششان بدهکار نبود. می‌گفتند وزارت نفت با خارجی‌ها بسته است یا چشم دیدن داخلی‌ها را ندارد. خودمانیم، زنگنه فحش خور ملسی دارد. یک روز به او لقب «وزیر نفتِ مفت» دادند و روزی هم «وزیر غریب پرست».

حالا نه زنگنه موضع‌گیری کرده است، نه معاونانش. فرمانده قرارگاه خاتم به‌عنوان بالاترین مقام یکی از بزرگترین شرکت‌های پیمانکار کشور، به‌عنوان بالاترین مقام یکی از 11 شرکت مورد تایید وزارت نفت برای فعالیت در قالب اکتشاف و تولید اعلام کرده که «توسعه آزادگان کار آسانی نیست و به فناوری‌های روز نیاز دارد» و در ادامه تاکید کرده است: «افزایش ضریب بازیافت مخازن نفتی بسیار حائز اهمیت است».

همچنین فرمانده قرارگاه در نشست خبری اخیر خود گفته این مجموعه آمادگی دارد در قالب کنسرسیوم، آزادگان را توسعه دهد. سئوال اینجاست؟ آیا منظور سردار عبداللهی این بوده که قرارگاه به عنوان لیدر اصلی این کنسرسیوم، آماده ایفای نقش است یا به عنوان شریک ایرانی؟ اگر منظور این است که قرارگاه، راهبری اصلی توسعه آزادگان را به دست گیرد، خب؛ مدیرعامل شرکت ملی نفت بارها اعلام کرده، اگر شرکتی ایرانی بتواند سرمایه و فناوری مورد نیاز توسعه میدان را تضمین و شریک خارجی قابل قبولی معرفی کند، می‌تواند به میدان بیاید. شکی نیست که قرارگاه، ستاد اجرایی فرمان امام یا هر شرکت و گروه ایرانی دیگر، حتی اگر نظارت وزارت نفت هم در میان نباشد، آنقدر دغدغه منافع ملی را در سر دارند که بی گدار به آب نزنند؛ آن هم در جایی که نام بزرگترین میدان نفتی مشترک کشور را یدک می‌کشد. ضریب بازیافت 5.5 درصدی و محرومیت کشور از برداشت میلیاردها بشکه ذخایر نفتی، جایی برای شعار و منم منم گفتن‎ها باقی‌ نمی‌گذارد. بهبود این وضع، مرد عمل می‌خواهد. حال اگر شرکتی داخلی، خود را مرد این راه می‌داند، بسم الله.

 اما اگر منظور سردار، حضور در کنسرسیوم به عنوان شریک ایرانی شرکت بین‌المللی است، جای هیچ حرفی باقی‌ نمی‌ماند. هرکدام از شرکت‌هایی که از سوی معاونت مهندسی، پژوهش و فناوری وزارت نفت برای فعالیت در قالب شرکت‌های اکتشاف و تولید صاحب صلاحیت تشخیص داده شده اند، می‌توانند در صورت به توافق رسیدن با شریک خارجی به میدان بیایند. آنها مهر تایید وزارت نفت را دارند.

همانطور که ثابت شد، وزیر نفتی که از او به وزیر نفت ارزان تعبیر می‌کردند، بیشترین نقش را در توافق اوپک و افزایش بهای نفت ایفا کرده است، روزی هم می‌رسد که منتقدان امروز چراغ به دست می‌گیرند و دنبال زنگنه‌ای می‌گردند که شکل‌گیری و توسعه شرکت‌های ایرانی اکتشاف و تولید را کلید زد.

علی ایحال به نظر می‌رسد بهتر است منتقدان خاکریز خود را تغییر دهند و برای بریدن پای شرکت‌های توانمند خارجی از آزادگان، بهانه‌های دیگری دست و پا کنند. قرارگاه خود به این باور رسیده است که توسعه آزادگان، کار آسانی نیست.