فاز 13 را چه کسی غرق کرد؟ پیمانکار باید پاسخگو باشد یا کارفرما؟

یک خبرگزاری مخالف دولت امروز با انتشار گزارشی از روند توسعه فاز 13 پارس‌جنوبی، دور تازه‌ای از حملات به وزارت نفت و دولت روحانی را درباره مهمترین میدان گازی ایران کلید زد.

به گزارش «انرژی امروز»، خبرگزاری مهر در گزارش خود با طرح این مطلب که «بر اساس آمار خود شرکت نفت و گاز پارس، فاز ۱۳ پارس جنوبی با پیشرفت ۶۴ درصد تحویل دولت یازدهم شد ولی وزیر نفت با اولویت‌بندی پروژه‌های پارس جنوبی، این فاز را از مدار توسعه خارج کرد»، گزارش داد: «طبق برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته در شرکت نفت و گاز پارس، پایه سکوی A باید تا شهریور ۹۶ نصب شده و چاه‌های آسیب‌دیده موقعیت A تا خرداد ۹۷ راه‌اندازی شوند؛ درحالیکه طبق برنامه زمان‌بندی شده این مهم باید در خرداد ۹۶ عملی می‌شد که حالا یک سال به تعویق افتاده است».

این خبرگزاری افزود: «تاخیر در واردات لوله‌های CRA موجب شده است تا چاه‌های موقعیت B بسته بمانند که این چاه‌ها در اواخر سال ۹۵ تکمیل شده بود. همچنین چاه‌های موقعیت D هم با سه ماه تاخیر در خرداد امسال تکمیل شد که به دلیل نرسیدن لوله‌های CRA بسته باقی مانده است».

به نوشته این خبرگزاری، «قرار است چاه‌های واقع در موقعیت C هم تا پایان مهر ماه به پایان برسد که پیش‌بینی می‌شود با تاخیر همراه باشد. وضعیت حفاری چاه‌های فاز ۱۳ نشان می‌دهد تاخیر در کنار عدم هماهنگی برای واردات لوله‌های CRA سرعت این پروژه را بسیار کند کرده است. این در حالی است که مقرر شده بود ۱۵ آبان ۹۶ تولید یک میلیارد مترمکعب گاز غنی از فاز ۱۳ آغاز شود که با چنین شرایطی این مهم با یکسال تاخیر همراه خواهد بود».

خبرگزاری مهر گزارش داد: «در بخش عرشه؛ طبق برنامه ریزی انجام شده قرار بود سکوی D و B در اردیبهشت ۹۶ بارگیری شود که این مهم برای دی و بهمن ماه سال جاری در نظر گرفته شده است. یعنی اگر بارگیری در همین تاریخ هم انجام شود تاخیری ۸ ماه در فاز ۱۳  رخ داده است. این در حالی است که تعهد شده بود سکوی B در آبان ۹۵ راه‌اندازی شود که این موضوع به آبان ۹۶ موکول شد اما طبق برنامه‌ریزی‌های جدید مرحله نصب این سکو به دی ماه ۹۶ منتقل شده است!»

در ادامه گزارش آمده است: «طبق اسناد موجود درباره سکوی A  مقرر شده بود این سکو در آذر ۹۶ راه‌اندازی شود که اطلاعات دقیقی از آخرین وضعیت این سکو در دست نیست. همچنین درباره سکوی C  قرار بود این سکو هم در آذر ۹۶ راه‌اندازی شود که گویا قرار است این مهم در اوائل اسفند ۹۶ محقق شود که البته مشخص نیست باز به تاخیر بیانجامد یا خیر».

خبرگزاری مهر نوشت: «در بخش خط لوله قرار بود مرداد ۹۶ خط لوله آماده بهره برداری باشد که این تاریخ هم به اسفند ۹۶ موکول شده است. یعنی حداقل ۶ ماه تاخیر. به این ترتیب، با ناقص بودن بخش دریایی فاز ۱۳ و تاخیرهای پرشمار شرکت نفت و گاز پارس، اما قرار است در آذر ماه واحد یوتیلیتی این فاز با گازهای ترش فارهای ۶، ۷ و ۸ در آذرماه راه‌اندازی شود و به فاصله یک ماه بعد ردیف دوم پالایشگاه فاز ۱۳ به مدار بیاید. راهکاری که در پروژه‌های دیگر هم شاهد آن بودیم».

کنسرسیوم فاز 13 و دو احتمال

این خبرگزاری درحالی روند توسعه فاز 13 پارس‌جنوبی را «سنگ محک مناسبی برای عملکرد وزارت نفت» خوانده است که اجرای این پروژه را کنسرسیومی تحت رهبری قرارگاه خاتم و متشکل از شرکت‌های وابسته یا تحت مالکیت یا همسو با این قرارگاه شامل پتروپایدار ایرانیان، مپنا و صدرا منعقد شده است.

به گزارش بخش تحلیلی «انرژی امروز»، حملات و ادعاهای خبرگزاری منتقد دولت درباره فاز 13 پارس جنوبی از دو حال خارج نیست: یا آنکه ادعاهای آن دروغ است و روند توسعه فاز طبق برنامه و اولویت‌بندی وزارت نفت در حال اجراست که از این نظر، نقدی به این وزارتخانه وارد نیست. چراکه وزارت نفت در یک برنامه و رویکرد قابل دفاع، فازهای قدیمی‌تر پارس جنوبی (قبل از پروژه‌های موسوم به 35 ماهه) همچون فاز 12 و فازهای 15-16 و 17-18 را در اولویت قرار داد که تا پایان دولت یازدهم به بهره‌برداری رسید و میزان تولید گاز ایران را برای نخستین بار به قطری‌ها رساند.

طبعا، فازهایی از قبیل 13 و 14 که در پروژه‌های فضایی دوران محمود احمدی‌نژاد و مسعود میرکاظمی 35 ماهه معرفی شده و بطور کامل و در شرایط تحریم به شرکت‌های ایرانی سپرده شده بودند؛ در اولویت‌های بعدی قرار می‌گرفتند تا از حجم توسعه همزمان «فازهای زخمی و ناتمام و بدون تولید» و پروژه‌های زیادی که در بخش‌های مختلف به چند پیمانکار محدود سپرده شده بود و در بسیاری موارد، فراتر از ظرفیت زیرساخت‌ها و نیروهای آنها بود؛ کاسته شود.

طبعا اگر دولت دهم این اختیار را داشت که علیرغم نظر عموم کارشناسان و رکوردهایی که درباره فازهای قبلی پارس‌جنوبی وجود داشت (کمترین زمان: شرکت انی ایتالیا 46 ماه برای فازهای 4 و 5 پارس جنوبی)، پروژه‌های 35 ماهه پارس‌جنوبی را برای کنسرسیوم‌های داخلی تعریف کرد؛ دولت یازدهم نیز متقابلا این اختیار را داشته که روند قبلی پروژه‌ها را که از نظر مسئولان جدید وزارت نفت و اکثریت کارشناسان منطقی نبود، کنار بگذارد و اولویت‌بندی مورد نظر خود را حاکم کند.

چنانکه دراین‌باره، محمد مشکین‌فام، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس، هم گفته است: «ضرورت تامین اصولی منابع مالی و مدیریت طرح‌ها ایجاب می‌کرد که  طی سه سال گذشته برخی از فازهای پارس جنوبی که از پیشرفت کمی برخوردار بودند، از اولویت‌های توسعه خارج شده و فازهای با پیشرفت بالاتر اولویت‌دار شوند».

در این چارچوب بود که پس از فازهای اولویت اول، فاز 19 و فازهای 20-21 از جمله پروژه‌های 35ماهه نیز به دلیل موقعیت خود، نسبت به فازهای 13 و 14 در اولویت قرار گرفتند و در بهار امسال به بهره‌برداری رسیدند تا ایران برای نخستین‌بار از عقب‌ماندگی تاریخی از شریک و رقیب خود در میدان گازی مشترک رهایی یابد.

حالت دوم این است که از نظر وزارت نفت و شرکت نفت و گاز پارس، فاز 13 هم دارای اولویت و اهمیتی در سطح دیگر فازهای میدان گازی پارس‌جنوبی است؛ اما به علت ضعف پیمانکاران اصلی و دسته دوم دچار عقب‌ماندگی شده است. اگر این حالت درست باشد؛ در درجه اول، قرارگاه خاتم و شرکت‌های وابسته به آن باید پاسخگو باشند و نه وزارت نفت یا شرکت نفت و گاز پارس.

بالاخره پیمانکار باید پاسخگو باشد یا کارفرما؟

یک کارشناس نفت و گاز حملات رسانه‌ای به فاز 13 پارس‌جنوبی را با هدف انحراف افکار عمومی از سمت پیمانکاران به کارفرما می‌داند و معتقد است: «تمام سه فاز باقیمانده پارس‌جنوبی غیر از فاز 11 که هنوز شروع به توسعه نکرده است؛ درگیر این مشکلات هستند. ولی اینکه چرا فاز 13 سیبل می‌شود دلایلی دارد که بیشتر به تسویه حساب با وزارت نفت و کارفرما برمی‌گردد».

این کارشناس با اشاره به تیتر روزنامه «کیهان» درباره آغاز تولید بنزین در پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس که در آن «سپاه» به جای دولت به‌عنوان «عامل خودکفایی بنزین» معرفی شده بود؛ می‌گوید: «چطور رسانه‌های مخالف دولت در پروژه‌هایی که به بهره‌برداری می‌رسد افتخار آن را متوجه پیمانکار همسو با خود می‌کنند؛ اما در فاز 13 که به‌زعم آنها با مشکل مواجه شده، پیکان حملات را متوجه کارفرما و وزارت نفت می‌کنند؟ بالاخره پیمانکار باید پاسخگو باشد یا کارفرما؟»

وی در این زمینه به سوانحی اشاره می‌کند که در فاز 13 پارس‌جنوبی رخ داده و عملا آن را دچار مشکلات مضاعفی نسبت به سایر فازها کرده است. حوادثی که جا دارد سهم پیمانکاران و مسئولان پروژه در آنها نیز روشن شود.

فاز 13 و ماجرای جکتی که غرق شد

به گزارش «انرژی امروز»، بخش دریایی این فاز که شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا) ، متعلق به قرارگاه، ساخت جکت‌ها و عرشه‌های سکوی آن را برعهده داشته است؛ تاکنون دوبار با غرق شدن و سانحه جکت‌ها مواجه شده است.

اولین بار، در بهمن ماه سال 1391 جکت موقعیت C این فاز غرق شد. مهدی اعتصام، مدیرعامل وقت صدرا که پیمانکار و مجری پروژه طراحی، ساخت و نصب این سازه بود، در نشست خبری که فردای حادثه برگزار کرد؛ گفت: «جکت دوم فاز ۱۳ پارس‌جنوبی (به‌نام C ۱۳) در عمق هشتاد متری خلیج فارس در موقعیت نصب غرق شده که خوشبختانه این حادثه هیچ گونه تلفات جانی نداشته است».

وی با گلایه شدید از برخی اخبار منتشرشده درباره این حادثه تصریح کرد: «آنچه تاکنون محرز شده، غرق شدن جکت بوده که در محل نصب حود دچار لغزیدگی و از پهلو غرق شده است. به دلیل نوع خوابیدن جکت در کف دریا، انتظار می‏رود با کمترین آسیب مواجه شده باشد».

وی اعلام کرد که «با بررسی جزییات حادثه و برآوردهای کار‌شناسی درباره میزان دقیق خسارات وارده اعلام نظر می‌کنیم»؛ اما سپهر سپهری، قائم‌مقام وقت شرکت نفت و گاز پارس، اعلام کرد: «این جکت چند صد میلیون دلار ارزش داشته و پیگیری ابعاد ماجرا به کمیته بحرانی متشکل از مدیران و کار‌شناسان فنی شرکت نفت و گاز پارس و شرکت صدرا در تهران و عسلویه سپرده شده است».

این جکت نهایتا در مردادماه 92 یعنی با گذشت شش ماه پس از حادثه، بازیابی و نصب شد. مدیرعامل صدرا ارزش این جکت را 40 میلیون دلار اعلام کرد و با بیان اینکه «همان زمان کارشناسان صدرا که در محل حادثه حضور داشتند دلیل آن را لغزندگی بستر دریا عنوان کردند»، افزود: «با این حال، اعلام این مطلب با واکنش‏های توأم با تمسخر در رسانه‏ها مواجه شد؛ در حالیکه هر چه از زمان حادثه گذشت و با مطالعات بعدی، صحت ادعای ما روشن شد».

وی با بیان اینکه «اولین اقدام ما بعد از حادثه، ارزیابی وضعیت جکت و امکان بازیابی آن بود»، گفت: «با بررسی‏های انجام‏شده مشخص شد جکت سالم مانده و تیم کارشناسی و مهندسی شرکت صدرا و شرکت فناوری آب‏های عمیق (DOT) آمادگی و توانمندی خود برای انجام این کار را اعلام کردند».

مدیرعامل صدرا افزود: «پس از بروز حادثه در 10 بهمن ماه گذشته، ما از 23 بهمن آماده عملیات بازیابی بودیم؛ اما صرف ریکاوری جکت کافی نبود. بلکه باید محلی جدید برای نصب مجدد جکت از سوی کارفرما تعیین می‏شد که همین امر، مدتی زمان را از ما گرفت».

 استاد صنعت فراساحل: غرق جکت فاز 13 قابل اجتناب بود

اما علیرغم اظهارات اعتصام، همان زمان دکتر علی‏اکبر آقاکوچک، استاد دانشکده عمران دانشگاه تربیت مدرس و از پیشکسوتان صنعت فراساحل که بعدها به عضویت هیات ملی بررسی حادثه پلاسکو هم انتخاب شد، در مصاحبه‌ای به سانحه غرق جکت فاز 13 پارس جنوبی که بهمن ماه گذشته رخ داد؛ اشاره کرد و با «قابل جلوگیری» خواندن این سانحه توضیح داد: «بر اساس آنچه در مطبوعات و سایت‏‌ها اعلام شد، سانحه به این دلیل بوده که جکت در جایی نصب شده که قبلا جک‏‌آپ حفاری مستقر بوده و نشست و حفره‌‏ای ایجاد کرده بود. در حالیکه procedure ها (رویه‌‏ها)ی نصب جکت همواره به صورت استاندارد می‏‌گوید قبل از نصب جکت، باید حتما در محل survey (پیمایش) دقیقی توسط غواص یا شناورهای زیرسطحی (ROV) انجام گیرد و از مسطح بودن محل، اطمینان و اطلاع کافی حاصل شود. وقتی این کار انجام نشده، طبیعتا جکت در جایی قرار گرفته که درست در لبه یک شیب قابل ملاحظه بوده و ظاهرا، علاوه بر این موضوع در رویه غرقاب کردن leg (پایه) ها هم به صورت مناسب و فنی عمل نشده بود که ترکیب این دو عامل، باعث بروز سانحه شد».

آقاکوچک با تأکید بر اینکه «چنین سانحه‌‏ای غیرقابل اجتناب نبود»، افزود: «اگر مدیریت‌‏های ما که همه ارکان مدیریت (مدیر پروژه در شرکت پیمانکار، مدیر شرکت پیمانکار، مدیر پروژه در شرکت کارفرما، مدیر شرکت کارفرما و عوامل نظارت) را دربرمی‌‏گیرد؛ هرکدام کارشان را درست انجام دهند و مطمئن شوند همه رویه‌‏ها به صورت فنی و توسط افراد صاحب صلاحیت نوشته شده – نه آنکه رویه‌‏ها دور زده شود و یا برخی را بی‏‌اهمیت تلقی کنند- انجام پروژه‌‏ها بدون حادثه قابل انجام است».

وی با رد این موضوع که صنعت فراساحل کشور در حوزه حمل و نصب سازه‏‌های دریایی دچار مشکلات ریشه‌‏ای است، تصریح کرد: «اگر ما واقعا مشکلات پایه‏‌ای داشتیم، باید در سایر پروژه‏‌ها هم خود را نشان می‏‌داد. اما وقتی می‏‌بینیم در دو پروژه اتفاق می‏‌افتد و در سایر پروژه‏‌ها نه؛ دلیل را باید در مشکلات آن پروژه‏‌های خاص دید. این مشکلات می‌‏تواند مربوط به مدیریت، استفاده از امکانات ضعیف، تجهیزات نامناسب و یا نیروی انسانی غیرماهر باشد که همه اینها، قابل اجتناب است».

این فعال صنعت فراساحل در پاسخ به این پرسش که «اطلاعات این سوانح، برای تحلیل و ارزیابی و جلوگیری از سوانح مشابه تا چه حد در اختیار کارشناسان قرار می‏‌گیرد؟»، گفت: «من اطلاع ندارم که تا به حال، اطلاعات را به صورت مناسب ارائه کرده باشند. دلیل آن هم، خیلی مشخص است. در چنین مواردی، به جای آنکه نگاه مبتنی بر جلوگیری از سوانح مشابه در آینده باشد؛ در بسیاری موارد، نگاهی مبتنی بر مقصریابی و مجازات مقصر است. این نگاه باعث می‏‌شود که همه از ارائه اطلاعات اجتناب و فرار کنند. هر کس فکر می‏‌کند اگر اطلاعاتی دهد، بعدا عده‌‏ای کارشناس بر روی آن انگشت می‏‌گذارند و انگشت اتهام و تقصیر به سمت او نشانه خواهد رفت. در نتیجه، سعی می‌‏کند اطلاعاتی ندهد و مسأله در داخل خود مجموعه، محدود بماند و با کار اصلاحی کوچکی، آنها را ببندند».

دومین حادثه در فاز 13

فاز 13 پارس جنوبی در اول فروردین‌ماه 1394 هم مجددا دچار سانحه شد. سانحه‌ای که البته این بار، عامل آن نه بدی هوا یا لغزندگی بستر دریا که برخورد یک نفتکش خارجی با جکت موقعیت A این فاز بود.

علی‌اکبر شعبانپور، مدیرعامل وقت شرکت نفت و گاز پارس، هفتم فروردین ماه 94 با بیان اینکه «اول فروردین ماه امسال در ساعت ١:٣٠ بامداد یک کشتی نفتکش متعلق به یک شرکت سنگاپوری به پایه سکوی فاز ١٣ (A) برخورد کرد»، گفت: «جکت فاز ١٣ (A) پارس جنوبی دارای علائم هشداردهنده در شب بوده است. کشتی نفتکش برخوردکننده به این جکت دارای سیستم ناوبری و راداری بسیار پیشرفته‌ای است، از این رو، این حادثه بدون شک به دلیل سهل ‌انگاری ناخدا و خدمه آن بوده است».

یک کارشناس شرکت نفت و گاز پارس به تبعات جدی این سانحه بر روند توسعه بخش دریایی فاز 13 اشاره می‌کند و با ابراز تعجب از بی‌توجهی نویسندگان گزارش اخیر علیه وزارت نفت به «انرژی امروز» می‌گوید: «بر اثر برخورد این کشتی، کلا جکت و چاه‌های موقعیت A از بین رفتند و تاکنون، در حال بازیابی موقعیت هستیم».

وضعیت بحرانی صدرا و ورود تاسیسات دریایی

علاوه بر این حوادث، وضعیت بحرانی و مالی شرکت صدرا و بدهی انباشته آن که بیش از 2000 میلیارد تومان برآورد می‌شود؛ باعث شد تا فعالیت‌های بخش دریای فاز 13 پارس‌جنوبی دچار مشکلات جدی شود. در این میان، وزارت نفت با آنکه مسئولیتی در جهت حل مشکلات این شرکت نداشت و درحالیکه قرارگاه خاتم شرکت صدرا را در اوج اعتراضات سهامداران خرد و کارفرمایان پروژه‌ها از سال 92 به یک پیمانکار راهسازی فاقد تجربه در صنعت فراساحل واگذار کرده بود؛ وزارتخانه‌های نفت و صنعت، معدن و تجارت در دولت یازدهم با برگزاری چندین جلسه در جهت کاهش مشکلات این شرکت بحران‌زده برآمدند.

درباره آخرین وضعیت پروژه‌های فراساحلی صدرا، مدیرعامل این شرکت هفته گذشته در مصاحبه‌ای با اشاره به اینکه «برای فاز ۲۲ و۲۳و ۲۴ و همچنین فاز ۱۳ شرکت صدرا به صورت EPC مشارکت دارد»، اعلام کرد: در خط لوله اخیر به طول تقریبی ۲۲۰ کیلومتر همه متریال آماده شده که از طریق شناور شرکت تاسیسات دریایی در آینده نزدیک کار آن آغاز می‌شود و در واقع کار لوله‌گذاری هر چهار سکو به اتمام می‌رسد.

محمد رحیم دهقانی با اشاره به امضای قرارداد با شرکت تاسیسات دریایی با وجود داشتن کشتی لوله‌گذار گفت: در بخش لوله‌گذاری از تاسیسات دریایی کمک گرفتیم و کار به آنها واگذار شد؛ زیرا کشتی لوله‌گذار صدرا لنگرانداز است، اما کشتی لوله‌گذار تاسیسات دریایی این گونه نیست و کار با سرعت بیشتر انجام می‌شود.

وی افزود: شرکت صدرا در واگذاری‌ها و دست به دست شدن‌ها از دهه ۷۰ تاکنون آسیب‌های زیادی دیده است و بدهی‌های زیادی روی دست این شرکت گذاشته شده است، به همین دلیل در بعضی پروژه‌ها عقب‌‌افتادگی‌هایی دارد که به‌سرعت در حال جبران این عقب‌افتادگی‌ها هستیم.

مدیرعامل صدرا افزود: بر همین اساس ترجیح دادیم برای تسریع در اجرای پروژه‌های پارس جنوبی از ظرفیت خالی دیگر شرکت‌ها نیز کمک بگیریم. این کار ممکن است سود زیادی برای صدرا نداشته باشد؛ اما باعث حفظ منافع ملی و تسریع در برداشت از میدان مشترک پارس جنوبی خواهد شد.

 آخرین وضعیت حفاری در فاز 13

یک فعال بخش حفاری فاز 13 پارس جنوبی هم با تکذیب مفاد گزارش منتشرشده در خبرگزاری مهر مبنی بر کند بودن روند توسعه این فاز، به «انرژی امروز» گفت: «در عملیات حفاری فاز 13 شرکت ملی حفاری هیچ نقشی ندارد فقط اوایل پروژه چند بار در عملیات راندن لوله جداری شرکت ملی حفاری فعالیت کرد که به  خاطر عملکرد ضعیف اخراج شد».

وی با بیان اینکه «رکوردهایی  که درفاز 13 در پلتفرم C زده شده در نوع خود بی‌نظیر است»، تصریح کرد: «من مطمئنم با توجه به تعداد چاه‌ها، این پلتفرم از نظر حفاری جز پلتفرم‌هایی است که در کوتاه‌ترین زمان ممکن به پایان خواهد رسید و انشاءالله تا سه ماه دیگر  پلتفرم  Cتمام خواهد شد البته بدون لوله‌های CRA که همه شرکت‌های حفاری ایران به خاطر تحریم با این مشکل روبرو هستند».

این منبع آگاه افزود: پلتفرم A تکمیل شده که بعداز برخورد کشتی با آن عملیات آواربرداری آن به پایان رسیده است. همچنین، حفاری پلتفرم B به پایان رسیده و حفاری پلتفرم D تا سه ماه دیگر به پایان می‌رسد.

حفاری فاز 13 پارس جنوبی را شرکت پترو گوهر فراساحل کیش (وابسته به قرارگاه خاتم الانبیاء) در دست اجرا دارد.

پایان عملیات لوله‌گذاری خط اول

مجری طرح توسعه فاز ۱۳ پارس جنوبی نیز روز گذشته در تازه‌ترین مصاحبه خود گفت: عملیات لوله‌گذاری خط اول طرح توسعه فاز ۱۳ پارس جنوبی به طول ۹۶ کیلومتر به پایان رسید.

پیام معتمد با اشاره به آغاز عملیات لوله‌گذاری نخستین خط دریایی این طرح از ۲۷ خرداد ماه سال جاری افزود: عملیات لوله‌گذاری این خط با جوشکاری هفت هزارو ۷۵۵ شاخه لوله ۳۲ اینچ و هفت هزارو ۷۹۵ شاخه لوله ۴ اینچ در مدت ۷۵ روز کار در شرایط سخت دریا، با موفقیت پایان یافت.

مجری طرح توسعه فاز ۱۳ پارس جنوبی، مدیریت بحران «شکستگی تر» (Wet Buckle) پیش آمده در فاصله ۱.۴ کیلومتری ساحل را از مشخصه‌های بارز این پروژه عنوان کرد که با اجرای پروسیجرهای استاندارد و رفع عیب همه دستگاه‌های شناور لوله‌گذار اوشنیک ۵۰۰۰ اصلاح شد.

وی تاکید کرد: این مهم در سایه کار تیمی همه گروه‌های درگیر عملیات، شامل شرکت‌های نفت و گاز پارس، صدرا و تأسیسات دریایی تنها در مدت هفت روز اجرا شد و این شناور دوباره کار لوله‌گذاری را ادامه داد.

معتمد گفت: با انجام عملیات لوله‌گذاری ۶ کیلومتر خط ۱۸ اینچ بین سکوهای بی و دی در ماه آتی و تکمیل فرآیندهای نهایی اصلاح دهانه‌های آزاد ( Free Span Correction)، بررسی ارسال طولی ( Post Lay Survey، نصب اسپول و غیره برای هر دو خط اصلی و اقماری این طرح، ارسال یک میلیارد فوت مکعب گاز ترش از میدان مشترک به پالایشگاه خشکی در فاصله ۱۰۰ کیلومتری امکان‌پذیر خواهد شد.

وی اضافه کرد: همچنین لوله‌گذاری خط دوم اصلی و اقماری طرح توسعه فاز ۱۳ با توجه به قرارداد منعقد شده بین شرکت‌های صدرا و تأسیسات دریایی تا پایان سال جاری انجام می‌شود.

فاز 13 در اولویت قرار گرفت

مجری فاز 13 پارس جنوبی پیش از این هم، در مصاحبه‌ای با تاکید بر نتایج مثبت اولویت‌بندی طرح‌های درحال توسعه پارس جنوبی گفته بود: «با برداشته شدن موانع و اختصاص منابع مالی به پارس جنوبی، همه طرح‌ها از جمله فاز 13 در اولویت قرار گرفته‌اند».

وی با اشاره به اینکه «منابع مالی این فاز فقط از صندوق توسعه ملی تامین می‌شود»، ادامه داد: اولین پرداخت‌ها در این فاز از بهمن ماه سال 93 انجام شد و با توجه به آزادسازی منابع از اواخر سال 94، صورت وضعیت‌های طرح از طریق صندوق توسعه در حال پرداخت است.

وی تاکید کرد: از ابتدای سال 95 هیچ گونه محدودیتی برای تامین منابع مالی در این فاز وجود نداشته و به همین علت پیمانکاران با جدیت مشغول فعالیت هستند که در این ارتباط برخی از بخش‌های پروژه نیز که به دلیل مشکلات و مسائل مالی و نبود پیمانکار، فعالیت‌های اجرایی در آنها راکد شده بود؛ اکنون فعال شده است.

معتمد بیان کرد: در بخش خشکی، علاوه بر حضور پیمانکاران قبلی 20 پیمانکار جدید مشغول به کار شده‌اند؛ به طوریکه حدود 4000 نفر نیرو در سایت خشکی در حال فعالیت هستند.

طرح توسعه فاز ۱۳ برای برداشت روزانه ۵۶ میلیون مترمکعب گاز ترش از میدان مشترک پارس جنوبی و استحصال روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز متان، ۲ هزارو ۹۰۰تن گاز مایع ال پی جی، ۲ هزارو ۷۵۰ تن اتان، ۷۵ هزار بشکه میعانات گازی و ۴۰۰ تن گوگرد طراحی شده است. طرح توسعه میدان مشترک گازی پارس جنوبی در قالب ۲۴ فاز اجرایی شده که هم‌اکنون با بهره‌برداری از ۱۸ فاز آن روزانه ۵۷۰ میلیون متر مکعب گاز تولید می‌شود.