قرارداد با توتال، پای بانک‌های معتبر را به ایران باز می‌کند
اسدالله قره خانی، سخنگوی کمیسیون انرژی در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی «انرژی امروز» با تأکید بر اینکه صحبت‌های آقای زنگنه بسیاری از ابهامات را روشن کرد، گفت: «شاید بعضی از موارد برای برخی از دوستان همچنان مبهم باشد، اما بخشی از آنها ناشی از قانون است. مثلاً در رابطه با تشریفات قانونی، قانون این اختیار را به وزیر داده است که در میادین مشترک خارج از مناقصه، با پیمانکاران مذاکره کند و وقتی‌که احصا کرد، وارد عقد قرارداد شود. برخی از دوستان می‌گویند چرا چنین است که باید گفت این قانون است و اختیاری است که در اختیار وزیر قرار داده‌شده و مصوبه مجلس است.»
وی ادامه داد: «بخشی از سؤالات در رابطه با شورای امنیت بود که در پایان هم توضیح دادند که بحث محرمانگی و رازداری قبلاً با توتال امضاشده بود و اطلاعات در اختیار آنها برای آمادگی در عقد قرارداد قرار داده‌شده بود. برای دوستان سؤال بود که چرا مجوز شورای امنیت ملی اخذ نشده که وزیر اعلام کردند هشت ماه قبل اعلام کرده‌اند و آنها مقصر نیستند.»
قره خانی در رابطه با مذاکره ایران با شرکت رویال داچ شل برای توسعه میدان مشترک آزادگان، گفت: «یکی از شرکت‌هایی که وارد مذاکره شده‌اند و از آن صحبت شده، شرکت شل است. در میدان آزادگان ما در حال مذاکره با شرکت‌های متعددی هستیم. چین، هند، روسیه، ایتالیا و کشورهای دیگر حضور دارند و ما باید صرفه و صلاح خود را در نظر بگیریم. توان شرکت‌ها، تکنولوژی و دانش فنی، افزایش در بازیافت نفت و حجم سرمایه‌گذاری آنها مطرح است. ما همه این مسائل را در نظر گرفته و تصمیم‌گیری و انتخاب می‌کنیم.»
85 درصد عایدات سرمایه‌گذاری توتال متعلق به ایران است
سخنگوی کمیسیون انرژی درباره نقشی که قراردادهای نفتی با شرکت‌های بزرگ می‌توانند در امنیت ملی داشته باشند، گفت: «اگر نگاهی به قرارداد توتال داشته باشید دو کشور با ایران وارد قراردادی بزرگ‌شده‌اند که دو کرسی در شورای امنیت دارند، چین و فرانسه، بنابراین طبق منافع خودشان محتمل است که ما مورد تحریم شورای امنیت قرار نگیریم. مسئله بعدی این است که ما باید تولیدات خود را صادر کنیم. ما با این قرارداد یک مشتری دائمی نیز پیداکرده‌ایم. یعنی خود آنها استفاده‌کننده از این تولیدات هستند، اما سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت را برای ما انجام می‌دهند که چیزی حدود 10 الی 15 درصد از عایدات این سرمایه‌گذاری متعلق به آنها و مابقی و حدود 85 درصد هم متعلق به ایران است.»
وی ادامه داد: «مسئله بعدی سرازیر شدن سرمایه‌ها به کشور است. دیگران و به‌ویژه بانک‌ها جرئت پیدا می‌کنند. وقتی‌که شرکت‌های بزرگ وارد ایران شوند حتماً به طبع آنها بانک‌ها هم خواهند آمد. در حال حاضر توتال باید بیش از یک میلیارد دلار را بابت بیمه و مالیات این قرارداد به دولت بپردازند. این یک میلیارد را باید چگونه بپردازند؟ قطعاً باید انتقال بانکی باشد، توتال هم برای این منظور از یک بانک زیر پله‌ای استفاده نمی‌کند، بلکه از بانک‌های معتبر استفاده می‌کند. مضاف بر اینکه شرکت توتال، شرکتی کوچک نیست. دیگران وقتی می‌بینند شرکت توتال به ایران و امنیت ایران اطمینان کرده و در ایران سرمایه‌گذاری کرده است، می‌دانند که متضرر نخواهند شد.»
