نگرانی در مورد آینده کانال پاناما به دلیل کاهش بارندگی

کانال پاناما یکی از مهمترین آبراه‌های جهان است که اقیانوس اطلس را به اقیانوس آرام متصل می‌کند. این آبراه به دلیل کاهش مسافت کشتیرانی بسیار محبوب و پرتردد است، با این حال پایین آمدن سطح آب نگرانی‌هایی را برانگیخته است.

به گزارش «انرژی امروز» از دویچه وله، آبراه پاناما یکی از شاهکارهای فنی و مهندسی جهان به شمار می‌رود که ۸۲ کیلومتر طول دارد. کشتی‌هایی که در گذشته برای عبور از اقیانوس آرام به اقیانوس اطلس، مجبور به دور زدن آمریکای جنوبی بودند، پس از ساخت این آبراه این امکان را یافتند تا به طور مستقیم از اروپا به آمریکا و سپس به آسیای شرقی بروند.

آبراه پاناما در سال ۱۹۱۴ افتتاح شد و حدود پنج درصد از حمل و نقل دریایی جهان از طریق تردد از این آبراه انجام می‌گیرد. سال گذشته بیش از ۱۴ هزار کشتی از این آبراه عبور کردند و از این راه تقریبا ۳۰۰ میلیون تن کالا جابه‌جا شد.

زیرساخت‌های این کانال در طول چند دهه گذشته بارها مدرن‌سازی شده‌اند که آخرین مورد آن در سال ۲۰۱۶ رخ داد. در حال حاضر کشتی‌های کانتینری عظیم با طول تقریبا ۴۰۰ متر و عرض ۵۰ متر می‌توانند بدون مشکل از این آبراه گذر کنند.

با این حال گزارش‌ها در مورد کمبود آب موجب بروز نگرانی‌هایی نسبت به آینده این آبراه شده است.

کمبود باران و کاهش چشمگیر سطح آب در دریاچه‌هایی که آب مورد نیاز این کانال را تأمین می‌کنند، به ویژه دریاچه گاتون و آلاخوئلا، موجب شده تا ترافیک کشتی‌ها تحت تأثیر قرار گرفته و آینده این کانال به شدت با خطر مواجه شود.

گزارش‌ها حاکی از آن هستند که سطح آب دریاچه آلاخوئلا تنها در عرض یک ماه حدود هفت متر یعنی بیش از ده درصد کاهش یافته است. به نوشته “اشپیگل آنلاین” در فاصله ماه‌های فوریه تا آوریل امسال میزان بارندگی در این منطقه حدود ۵۰ درصد کمتر از میانگین بوده است.

از همین رو نیز مقامات مسئول کانال پاناما به تازگی بار دیگر مجبور به محدود کردن میزان بار کشتی‌های عبوری از این آبراه شدند. آنها در عین حال با توجه به پیش‌بینی‌ها در مورد  بازگشت پدیده آب و هوایی “ال‌ نینو” در تابستان امسال، نسبت به سختگیرانه‌تر شدن محدودیت‌ها در ماه‌های آینده هشدار داده‌اند.

یکی از راه‌های حل این مشکل در درازمدت توسعه منابع آبی جدید در منطقه با کمک سدسازی است که راهکار مطلوبی به شمار نمی‌رود. از آنجایی که ساختن سد به معنای محدود شدن دسترسی مردم محلی به منابع آبی خواهد شد، احتمال می‌رود این بحران به درگیری بر سر آب بیانجامد.