شهرها در برابر این گرما چه کنند؟
اکونومیست
ترجمه: فاطمه لطفی
بهترین اتفاقی که از ابتدای ماه جولای تاکنون در فینیکس، آریزونا، رخ داده این است که شبکه برق هنوز از کار نیفتاده است. این بدان معناست که در طول رکوردشکنی حداکثر دمای روزانه بالای 43 درجه سانتیگراد (110 درجه فارنهایت) خانه‌ها، محل‌های کار سرپوشیده و ایستگاه‌های خنک کننده عمومی در شهر هنوز تهویه مطبوع خود را دارند.
مرگ و میر ناشی از گرمازدگی وجود داشته و بیشتر نیز خواهد بود؛ رنج‌های زیادی وجود داشته است و زیان‌های اقتصادی واقعی وجود خواهد داشت.
اما به گفته یک کارشناس به نقل از کتاب جدید «گرما اول تو را خواهد کشت»، اگر شبکه برق آریزونا از بین می‌رفت، آمریکا شاهد «طوفان کاترینای گرمای شدید» بود.
این فقط ایالات متحده نیست که 100 میلیون نفر در آن هشدار گرما دریافت کرده‌اند. در حال حاضر موجی از چنین امواج گرمایی در سراسر جهان وجود دارد. بخش اعظم دریای مدیترانه رنج مشابهی را تحمل می‌کند و دمای این منطقه از مادرید تا قاهره (که در این شهربرق قطع شده است) از ۴۰ درجه سانتیگراد (۱۰۴ درجه فارنهایت) فراتر می‌رود. در پکن، 18 ژوئیه شاهد رکورد 23 ساله‌ای بود که برای بیست و هفتمین روز متوالی با حداکثر دمای بالای 35 درجه سانتی گراد شکسته شد. با افزایش احتمال وقوع طیف گسترده‌ای از رویدادهای شدید، گرم شدن کره زمین نیز احتمال موجی شدن آنها را افزایش می‌دهد.
گرمای غیر قابل تحمل به طرق مختلف از جمله از بین بردن محصولات زراعی و دامی آسیب‌رسان می‌شود، اما چالش فوری برای سلامتی انسان‌ها در شهرها بیشتر است. پوشش گیاهی کمتر باعث می‌شود آسفالت بیشتر نور خورشید را جذب کند و گرمای بیشتری تولید شود که همان اثر جزیره گرمایی شهری است و افزایش دما را تشدید می‌کند. شهرها اغلب کیفیت هوای ضعیفی دارند، به ویژه در مکان‌هایی که فقیرترین مردم در آن زندگی میکنند کیفیت هوا بدتر است؛ گرمای شدید به همراه هوای کثیف می‌تواند ریه‌ها و قلب و قلب افراد را تحت فشار شدید قرار دهد و حتی این اندام‌ها را از کار بیندازد.
اما مسئولان و سکنه شهرها به محض افزایش دما می‌توانند اقداماتی انجام دهند. بی‌خانمان‌ها را به ایستگاه‌های خنک کننده ببرید. مردم را تشویق کنید تا به همسایگان و بستگان مسن سر بزنند و جویای حالشان باشند (پیرها، به ویژه زنان بالای 80 سال، در برابر دمای بالای هوا بی‌سلاح‌تر و حساس‌تر هستند)؛ کسانی که مجبور هستند بیرون از خانه کار کنند، بهتر است کارهای خود را زودتر آغاز کنند؛ بیمارستان‌ها باید در شرایط اضطراری باشند.
قبل از شروع امواج گرما هم باید اقداماتی انجام می‌شد. تعیین محل زندگی افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند بسیار مهم است. یکی از اقداماتی که می‌تواند کمک کند، تصمیم‌گیری در مورد محل کاشت درختان است، که هم سایه ایجاد می‌کند و هم با تبخیر آب از طریق برگ‌های آنها، هوا خنک می‌شود. (احتمالا بهترین گزینه استفاده از آبیاری با پساب است، به خصوص اگر مانند مردم فینیکس در یک بیابان زندگی می‌کنید.) انتخاب‌های هوشمندانه‌ای در مورد محیطی که در آن زندگی می‌کنید وجود دارد، از جمله استفاه از بهترین نوع سنگفرش و خانه‌های طراحی شده برای سرمایش غیرفعال تا رواج سقف‌های سفید؛ مقرراتی هم برای تغییر ساعات کاری وجود دارد تا کارگران در معرض خطر گرمای ظهر قرار نگیرند.
همه این اقدامات زمانی که یک شهر منابع مالی داشته باشد تا به این اقدامات اختصاص دهد آسان‌تر است. در کشورهای در حال توسعه که کمبود تهویه مطبوع گرما را کشنده‌تر می‌کند، چنین منابعی کمیاب هستند. بیش از پیش نیاز است که رهبران این موضوع را جدی بگیرند و سیاستمداران محلی برنامه‌هایی برای خنک سازی محل کار و زندگی را به عنوان راهی برای رقابت بر سر به دست آوردن رای بیشتر در رقابت‌های انتخاباتی در نظر بگیرند.
