قرارداد غول‌های انرژی برای رسیدن به کربن صفر خالص

پروژه Northern light CCS دومین قرارداد تجاری خود را برای انتقال دی‌اکسید کربن و ذخیره‌سازی آن در دریای شمال امضا کرد. این قرارداد با شرکت دانمارکی Ørsted برای ذخیره‌سازی ۴۳۰ هزار تن دی‌اکسید کربن در سال امضا شده که براساس آن کربن از نیروگاه تولید برق جداسازی خواهد شد.

سرمایه‌گذاری مشترک بین غول‌های بزرگ انرژی یعنی شرکت‌های شل، اکوئینور و توتال انرژی باعث امضای قراردادی با شرکت انرژی‌های تجدیدپذیر Ørsted برای انتقال و ذخیره دی‌اکسید کربن شده که راه را برای تسریع توسعه بازار تجاری حمل و نقل و ذخیره کربن هموار می‌کند.

طبق مفاد قرارداد سالانه 430 هزار تن دی‌اکسید کربن زیستی (بایوژنیک) از مرکز اورستد کالوندبورگ در دانمارک به یک پایانه دریافت دی‌اکسید کربن تخصصی در اویگاردن (نروژ) منتقل می‌شود. «دی‌اکسید کربن بایوژنیک» به انتشارات کربن ناشی از تولید انرژی زیستی، ناشی از انتشار دی‌اکسید کربن جذب شده از منابع زیست‌توده، مانند چوب یا زباله‌های آلی، اشاره دارد.

دی‌اکسید کربن مایع قبل از اینکه از طریق خط لوله به مخزن دریایی تزریق شود، به‌طور موقت در مخازن خشکی در منطقه اویگاردن نگهداری خواهد شد. این مخزن ذخیره‌سازی دائمی در عمق 2600 متری زیر بستر دریا قرار دارد و سپس با کشتی برای ذخیره‌سازی دائمی در دریا به زیر دریای شمال منتقل خواهد شد.

مخزن ذخیره‌سازی دائمی دی‌اکسید کربن مایعدر حال حاضر دو کشتی حمل و نقل LCO2 با فناوری ساخت کشتی‌های حمل LNG در شرکت صنعت کشتی سازی دالیان (DSIC) چین در حال ساخت هستند. این کشتی‌ها به طور خاص برای انتقال دی‌اکسید کربن مایع در مخازن باری ساخته شده از گازهای گلخانه‌ای صنعتی در نروژ و اروپا به تأسیسات دریافت خشکی در اویگاردن طراحی شده‌اند.

طول این کشتی‌ها 130 متر خواهد بود. ساخت آنها از 13 آوریل شروع شده و قرار است تا اواسط سال 2024 آماده تحویل شوند.

جذب و ذخیره کربن یکی از 4 راه‌حلی است که از سوی آژانس بین‌المللی انرژی برای رسیدن به کربن صفر خالص تعیین شده است. در سناریوی کربن صفر خالص آژانس بین المللی انرژی، جذب دی‌اکسید کربن زیستی نه‌تنها در کاهش، بلکه در حذف انتشار دی‌اکسید کربن نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. باتوجه به اینکه زیست‌توده، دی‌اکسید کربن را از اتمسفر جذب می‌کند، جذب و ذخیره دی‌اکسید کربن بایوژنیک منجر به حذف خالص دی‌اکسید کربن می‌شود.

از منظر آب و هوا، جذب دی‌اکسید کربن در منبع آن و جلوگیری از انتشار آن در جوّ، نقشی حیاتی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ایفا می‌کند. با این حال برای موثر بودن، برخورداری از یک زیرساخت قوی برای حمل و نقل و ذخیره دی‌اکسید کربن حیاتی است. به همین دلیل، حمل و نقل نقش مهمی در انتقال دی‌اکسید کربن جذب‌شده به مکان‌های ذخیره‌سازی یا تأسیسات تزریقی اختصاصی در خشکی ایفا می‌کند که در آن خطوط لوله زیردریایی، دی‌اکسید کربن جذب‌شده را به میدان‌های نفت و گاز تخلیه‌شده منتقل می‌کنند.