کاهش سرمایه‌گذاری چین در یک سوم استان‌های این کشور
سرمایه‌گذاری کمتر از بدهی؛ درآمد حاصل از فروش زمین آب رفت
تقریباً یک سوم از استان‌های چین کاهش سرمایه‌گذاری را در نیمه اول سال ثبت کردند. این گسترده‌ترین کاهش برای مدت مشابه از سال 2020 که چین با همه‌گیری ویروس کووید-19 درگیر بود، تاکنون است. دولت‌ها و شرکت‌های محلی چینی که از نظر مالی در تنگنا قرار دارند، اعلام کردهاند هزینه‌های خود را کاهش خواهند داد.
براساس تحلیلی که بلومبرگ از گزارش‌های منتشر شده توسط مسئولان محلی برخی از استان‌های پربدهی، مانند گوانگ‌ژی و تیانجین، منتشر کرده، بیشترین کاهش در سرمایه‌گذاری متعلق به دارایی‌های ثابت در این دوره است.
کاهش سرمایه‌گذاری بر بهبود اقتصاد تأثیر می‌گذارد که از زمان افزایش مجدد آن در کشور چین در سه ماهه اول امسال، شتاب خود را در سه ماهه دوم از دست داده است. رشد اقتصادی ضعیف‌تر، پرداخت بدهی را برای برخی استان‌ها دشوار می‌کند و در نتیجه سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد.
بر اساس داده‌های گردآوری شده توسط بلومبرگ، استان‌های جیانگ‌ژی، گوانگ‌ژی و تیانجین، کاهش دو رقمی سرمایه‌گذاری در نیمه اول سال را گزارش کردهاند. شش استان دیگر نیز شاهد کاهش سرمایه‌گذاری دارایی‌های ثابت در این دوره بوده‌اند اما نه دورقمی، در حالی که شش استان دیگر رشد آهسته‌تری را نسبت به نرخ 3.8 درصدی کل کشور گزارش کردند. سرمایه‌گذاری در فوجیان تنها 1.8 درصد و در چانگ‌کینگ 1.4 درصد افزایش یافت.
فشار بدهی
دولت‌های محلی پس از کاهش درآمد زمین که منبع اصلی درآمد در بسیاری از استان‌هاست، از سرمایه‌گذاری عقب‌نشینی کردهاند. در نیمه اول سال 2023، عواید حاصل از فروش زمین نسبت به سال قبل 21 درصد کاهش یافت که باعث کاهش 17 درصدی عواید بودجه‌های مختلف صندوق‌های دولتی شد. این مسئله کار وزارت دارایی را برای برآورد پیش‌بینی درآمد خود در کل سال دشوار کرد.
گوانگ‌ژی و تیانجین جزو 10 استانی هستند که در آنها بدهی‌های مربوط به دولت محلی بیشتر در معرض خطر «فشار مالی مجدد» قرار دارد. بدهی تیانجین تقریباً سه برابر درآمد آن در سال گذشته بود، در حالی که گوانگ‌ژی 144 درصد است. استان‌های یونان و گویژو نیز به ترتیب دارای نسبت بدهی 172 و 164 درصد بودند.
داده‌های استانی نیز رشد اقتصادی ضعیف را در چند نقطه نشان می‌دهد. اقتصاد جیانگ‌زی در شش ماه اول تنها 2.4 درصد در مقایسه با سال قبل رشد کرده که کمترین رشد و کندترین سرعت در بین تمام استان‌ها بود، در حالی که گوانگ‌ژی 2.8 درصد رشد کرده است.
بین تمام استان‌ها شانگهای سریع‌ترین توسعه را با رقم 9.7 درصد به خود اختصاص داد. البته قسمتی از این پیشرفت احتمالاً به دلیل پایین بودن پایه مقایسه با سال گذشته بود؛ زمانی که این شهر ماه‌ها را در قرنطینه گذراند و فعالیت‌های اقتصادی‌اش شکل دیگری به خود گرفت. تولید صنعتی در پکن و هیلونگ‌جیانگ در نیمه اول کاهش یافت، همچنین خرده‌فروشی در نین‌ژیا.
«فشار مالی» به این معناست که استان‌ها در زمانی که اقتصادشان به حمایت مالی بیشتر نیاز دارد، دولت مرکزی حمایت را محدود می‌کنند. کسری بودجه اصلی در 19 استان در نیمه اول سال کاهش یافت در حالی که شانگهای مازاد بود. با این حال، مقامات ارشد چین قول داده‌اند که برای حمایت از رشد و مصرف در اقتصاد کارهای بیشتری انجام دهند، اما از حمایت مالی مستقیم از مصرف‌کنندگان و شرکت‌ها برای افزایش هزینه‌ها سر باز زده‌اند.
